Κοινωνία

Δεν χρειάζεται να το εξηγήσεις στο παιδί σου. Απλά πίστεψε! Γέρων Μπατσίσιος

Έλα τώρα, το έχεις ξανακούσει το παραπάνω και δεν σε ξένισε. Σοβαρά όμως τώρα, η γνώμη μου για την Conchita Wurst μπορεί να εκφραστεί μονολεκτικά. Μπλιαξ! Και για όσους θέλουν και την ανάλυση γι αυτό το "Μπλιαξ", ας διαβάσουν εδώ! Η νίκη της όμως στην Eurovision έδωσε το έναυσμα για έναν συγκεκριμένο προβληματισμό που βλέπω να διατυπώνεται από πολλούς, ακόμα και από άτομα σκεπτόμενα και με γνώσεις.

Μια και επίκειται η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τον αιγιαλό: Κάπου τη δεκαετία του ’60, όταν ο Έλληνας άρχισε να ανακαλύπτει την έννοια του τουρισμού και τα εξ αυτού προερχόμενα οφέλη, ένα από τα πρώτα μέρη, που πλήρωσαν την απληστία του, ήταν το Τολό Αργολίδος. Μέχρι εκείνη την εποχή, ήταν ένα άσημο ψαροχώρι, το οποίο, για κακή του τύχη, είχε μια πανέμορφη παραλία.

Όταν ο Αλέκος Παναγούλης βγήκε, το 1973, από τη φυλακή, λόγω της αμνηστίας του Παπαδόπουλου, ήταν ο πιο διάσημος κρατούμενος της ελληνικής χούντας. Εκείνη την εποχή, μια δημοσιογράφος από την Ιταλία τον επισκέφτηκε στην Αθήνα και του πήρε συνέντευξη. Έτσι, περισσότερος κόσμος έμαθε τις συνθήκες κράτησης του Παναγούλη καθώς και πως ακριβώς κυβερνούσαν τη χώρα οι πραξικοπηματίες.

Η Μεγάλη Εβδομάδα του 2007 με βρήκε στη Βιέννη. Μετά τις επισκέψεις στα μνημεία της πόλης και τις βόλτες στο ιστορικό κέντρο της, αποφάσισα να επισκεφτώ, μια και ήταν Μ. Παρασκευή, την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, για να παρακολουθήσω τη Λειτουργία του Επιταφίου.

Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Δικαιοσύνης κος Αθανασίου, αρνήθηκε την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια με τροπολογία στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, λέγοντας πως «το Σύμφωνο Συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους είναι δύσκολο ζήτημα Αστικού Δικαίου και θα εξεταστεί σε επόμενη αναθεώρηση του Αστικού Κώδικα».

Πολύς ντόρος έχει γίνει τον τελευταίο καιρό με θέμα την θριαμβευτική και με τιμές αρχηγού κράτους έλευση του "αγίου’" φωτός από την Ιερουσαλήμ. Δε θα κάτσω να ασχοληθώ με το οικονομικό του θέματος που είναι να παίρνεις φόρα και να κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Δε θα ασχοληθω με το κράξιμο από δεκάδες νούμερα που έγινε στο Νίκο Δήμου.

Το μυαλό επαναλαμβάνει μονότονα την είδηση της δολοφονίας του Ιλίρ Καρέλι. Ναι, όπως ακριβώς το ακούσατε, δολοφονίας! Διότι δεν συνιστά κάτι άλλο ο ανελέητος ξυλοδαρμός ενός αόπλου κρατουμένου από ομάδα οπλισμένων δεσμοφυλάκων παρουσία και του διευθυντού των φυλακών.

Εντάξει. Ανήκουμε σε μια χώρα που ο λαός της είναι βαθιά συντηρητικός, αδιάλειπτα ανεπίκαιρος, προσκολλημένος αρρωστημένα στο παρελθόν του και ανατρέφει μία εθνική υπερηφάνεια αγνώστου πατρός. Όλα αυτά είναι γνωστά, τουλάχιστον σε όσους έχουν την τύχη ή την ατυχία να ζουν σε έναν πραγματικά ευλογημένο τόπο, με πολύ ιδιαίτερους ωστόσο ιθαγενείς.

Διάβασα το γνωστό κείμενο του κ. Δήμου για το 1821. Δεν είπε κάτι που δεν ισχύει (μ' όλες τις ενστάσεις που δικαίως γεννά π.χ. η υποβάθμιση του ρόλου των οπλαρχηγών), ούτε κάτι το οποίο δεν έχει ξαναπεί. Για την ακρίβεια, είπε ό,τι περιμένουμε να ακούσουμε σε μια χώρα όπου η συζήτηση για την Τουρκοκρατία και την Ελληνική Επανάσταση μοιάζει να έχει κολλήσει στην εποχή του Σκαρίμπα.

Δεν την καταδικάζω επειδή την έκανε ένας Αλβανός βαρυποινίτης. Την καταδικάζω επειδή πιστεύω ότι κανείς άνθρωπος, για κανέναν λόγο, δεν πρέπει να χάνει βίαια τη ζωή του από άλλον άνθρωπο.

Προφητείες εδώ, προφητείες εκεί, προφητείες παραπέρα. Το πε ο Παΐσιος, το προέβλεψε ο Μαλαχίας, τα 'λεγε ο Αρσένιος κτλ. κτλ. κτλ.. Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από προφητείες που ειπώθηκαν ένα σκασμό χρόνια πριν από σεβάσμιους γέροντες με μορφωτικό επίπεδο παντζαριού και οι οποίες επαληθεύονται με ρυθμό μυδραλιοβόλου!

Μπορεί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το σουρεαλισμό, εμείς να ζούσαμε... Τώρα που το ξανασκέφτομαι, την εποχή που οι άλλοι ανακάλυπταν το σουρεαλισμό, εμείς πραγματικά τον ζούσαμε. Για την ακρίβεια, δεν τον ζούσαμε μόνο τότε. Ψάχνω να βρω πότε δεν τον ζούσαμε. Μια ματιά να ρίξει κάποιος στην ιστορία μας, μόνο παραλογισμό θα συναντήσει.