“Επαναστατώ, άρα υπάρχω” διακήρυξε με περίσσιο στοχασμό και πνευματική τόλμη ο Αλμπέρ Καμύ και η επανάσταση αυτή που οραματίστηκε είναι πολυδιάστατη με αρκετές απολήξεις οι οποίες διαρθρώνονται στην κοινωνία, στην πολιτική, στις τέχνες ακόμη και στα συναισθήματα.

Συ με ορίζεις και θέλω να με ορίζεις διότι με εσένα νιώθω ελεύθερος, αποκρίθηκα στην Ελευθερία και κείνη μου έγνεψε ωσάν να μου έδινε την απάντηση που ήθελα.

Ελευθερία θέλω τόσο πολύ να σου αποδώσω τον ορισμό που σου αρμόζει αλλά θαρρώ πως αν τούτο καταστεί εφικτό θα σε καθυποτάξω σε μονοπάτια σκοτεινά, στα άβατα της επέκεινα. Ανυπότακτη είσαι, το σθένος σου ορμητικό και ανυπέρβλητο και δεν μπορείς να περιοριστείς στα πλαίσια ενός εκκωφαντικά κενού ορισμού.

 Το προηγούμενο βράδυ είχα επιτέλους λάβει την απόφαση πως την επομένη θα πραγματοποιούσα την αγορά των χριστουγεννιάτικων δώρων για τα πολύ κοντινά μου πρόσωπα. Οι ημέρες πλησίαζαν και η χαρά μου μεγάλωνε που το πνεύμα των Χριστουγέννων άγγιζε με το τρυφερό του χέρι τις ψυχές των ανθρώπων, μαζί με αυτών και τη δική μου.

Αν κάπου έχουν τη βάση αλλά και τις ρίζες τους όλες οι αρετές, τούτη η βάση ακούει στο σαγηνευτικό όνομα της ειλικρίνειας. Ουδέποτε  η ψυχή του ανθρώπου δεν λυτρώθηκε και δεν εξυμνήθηκε τόσο πολύ όσο χάρη στην συμβολή της ειλικρίνειας, καθώς μόνο εκείνη κατάφερε να την υπηρετήσει συνετά, ευλαβικά και ελεύθερα.

Αναμφίβολα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα για τα οποία δύναται να κομπάζεται ο άνθρωπος είναι το γεγονός ότι δημιούργησε νόμους και απέκτησε μία επαφή ουσίας με την δικαιοσύνη, μία επαφή που έμελε να τον καταστήσει σοφότερο και σαφώς πιο ποιοτικό.

Ποτέ άλλοτε ένα πολίτευμα δεν πολεμήθηκε, δεν αγαπήθηκε, δεν νοθεύτηκε, δεν δυσαρέστησε και δεν κατακρεουργήθηκε σε τέτοιο μεγάλο βαθμό, με τόση «αξιοθαύμαστη» ένταση και με τέτοια διαρκή και αδιάκοπη συχνότητα όσο η Δημοκρατία. Πριν από μερικούς αιώνες γεννήθηκε και αναβλήθηκε με ζοφερή και ρηξικέλευθη διάθεση μία σπουδαία αξία από τον βράχο της Ακρόπολης, η οποία έμελε να ανοίξει τα φτερά της και να θέσει πλώρη για να μεταλαμπαδεύσει αυτό το πολίτευμα στα κράτη του Δυτικού κόσμου. Σε πολλούς το πρωτόγνωρο αυτό για τα δεδομένα της εποχής πολίτευμα φάνηκε ως ασυγκρίτως γοητευτικό καθώς θα αποτελούσε την απαρχή για έναν κόσμο που θα «κουβαλούσε» σπουδαίες αλλαγές στην ανθρωπότητα, καθώς και ότι μόνο τούτη η αξία, διότι περί αξίας και ιδανικού πρόκειται, θα μπορούσε να διαξιφιστεί με τον σκοταδισμό και την ματαιότητα του αναχρονισμού.

Ποιο είναι το ελιξίριο που σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις το πόσο όμορφη είναι η διαδρομή της ζωής ή μάλλον που υπολανθάνει το απόσταγμα, η πεμπτουσία και η Λυδία λίθος αυτής;

Αν κάτι έχουμε λησμονήσει οικτρά έως τώρα στις κοινωνικές μας σχέσεις είναι να φερόμαστε ανθρώπινα, ειλικρινά, έντιμα και με ανιδιοτέλεια.

Κατά την διάρκεια του βίου μας θα διανοιχθούν πάμπολλοι δρόμοι μπροστά μας που ο καθένας από αυτούς θα προσφέρει την δική του διαδρομή, τους δικούς του ρυθμούς, την δική του επίδραση και τα δικά του αποτελέσματα.

Αν ρωτούσαμε αρκετούς, σήμερα, να μας δώσουν έναν ευσύνοπτο και ουσιαστικό ορισμό της ευτυχίας θα απαντούσαν με μεγάλη σιγουριά και με βλέμμα που δεν εγείρει αμφιβολίες ότι ευτυχία είναι τα χρήματα, τα υλικά αγαθά και γενικώς ό, τι “δυστυχώς” δεν έχουν καταφέρει να κάνουν πράξη στην ζωή τους και μάχονται καθημερινώς και ανελλιπώς για να οδηγηθούν στα αποκτήματα που θα τους βοηθήσουν να αγγίξουν αλλά και να γευτούν την “ευτυχία”.