Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.

Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών.

Είσαι τρελό, του φώναξε, που ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.

Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τί ωραία που ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου;

Είναι βροχή δωματίου…

Αργύρης Χιόνης, «Παρά ένα δώδεκα μαγικά παραμύθια – ΙΙ»

«Λεκτικά τοπία», εκδ. Καστανιώτη, 1983