«Πατρίδα και κράτος είναι έννοιες σχεδόν συνώνυμες, αλλά όχι πάντα.

Μπορεί η πατρίδα μου να είναι αποικία, οπότε το κράτος δεν είναι δικό μου, είναι του αποίκου.

Όπως και να ναι, πάντως εντός της πατρίδας ζουν άνθρωποι που τους γνωρίζω και με γνωρίζουν. Και θα με προστατέψουν αν χρειαστεί.

«Δεν μας ενοχλεί το τι μας συμβαίνει, αλλά το τι θεωρούμε ότι μας συμβαίνει…» αναφέρει στο έργο του ο Έλληνας στωικός φιλόσοφος Επίκτητος. Η διαδικασία της αντίδρασης στα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθορίζει τη διάθεση μας και είναι διαφορετική σε κάθε άνθρωπο. Για αυτό και κάποιοι μπορεί να βλέπουν ένα ποτήρι μισογεμάτο, άλλοι μισοάδειο και… κάποιοι άλλοι, όπως λέγεται χιουμοριστικά, κοιτούν αν έχει δαχτυλιές το ποτήρι…

Οι ταχυπαλμίες που έχω τελευταία δεν ξέρω αν προέρχονται από τον καφέ ή από τον έρωτα…για ζωή!

Σε μια εποχή γενικευμένης και συστηματικά καλλιεργούμενης πνευματικής σύγχυσης, αποτελεί ζωτική ανάγκη κάθε ανθρώπου να μπορεί να διακρίνει την επιστημονική γνώση από την ψευδοεπιστήμη.

Το νόημα της ελευθερίας

Πιστεύω πως το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκινάει από το σώμα του. Άμα δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου όπως σου γουστάρει, τότε μπορεί να αρνείσαι ένα ανελεύθερο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα να αναπαραγάγεις ένα νέο σύστημα καταπίεσης.

Στο εκπληκτικό μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο, «Το όνομα του Ρόδου», στην πρώτη σκηνή ο μοναχός Γουλιέλμος της Μπάσκερβιλ, ο οποίος είναι φανταστικό πρόσωπο, υποκαθιστώντας, σύμφωνα με τον συγγραφέα, τον Γουλιέλμο Όκαμ, χρησιμοποιώντας τα «ίχνη του κόσμου» και επιστρατεύοντας τη λογική μέθοδο, δίνει συμβουλές στον αποθηκάριο της μονής για το που θα βρει το Μελάνιο, το άλογο που είχε ξεφύγει, χωρίς όμως να το έχει δει να περνάει, αφήνοντας αποσβολωμένο τον δόκιμο μοναχό Άντσο που τον ακολουθούσε. 

Ο Κέβιν είχε παρουσιάσει τρεις φόρες τα αποτελέσματα του τομέα του στο διοικητικό συμβούλιο. Και τις τρεις φορές όλα πήγαν καλά. Κάθε φορά φορούσε το ίδιο σώβρακο με τις μικρές πράσινες βούλες. Προφανώς, νομίζει ότι αυτό το εσώρουχο του φέρνει τύχη.