[Ο Σωκράτης συνομιλεί με τη Διοτίμα και έχει ισχυριστεί πως ο Έρωτας είναι ένας μεγάλος θεός. Η Διοτίμα, έχοντας αποδείξει ότι ο Έρωτας δεν είναι θεός, παρουσιάζει τη δική της άποψη.]

«Μα τι τέλος πάντων», είπα, «θα μπορούσε να είναι ο Έρωτας; Μήπως θνητός;»

«Σε καμιά περίπτωση.»

«Τότε τι;»

Είναι μια πολυ όμορφη ιστορία:

«Η μαμά μου είχε πολλά προβλήματα. Δεν κοιμόταν και ένιωθε εξαντλημένη. Ήταν ευέξαπτη, γκρινιάρα και πικρόχολη.

Ήταν πάντα άρρωστη, μέχρι που μια μέρα, ξαφνικά, άλλαξε.

Η κατάσταση ήταν η ίδια, αλλά ήταν με καποιον τροπο διαφορετική.

Κάποια μέρα, ο μπαμπάς μου είπε:

Αγάπη μου, ψάχνω για δουλειά εδώ και τρεις μήνες και δεν έχω βρει τίποτα, θα πιω λίγη μπύρα με φίλους.

Η μαμά μου απάντησε:

– Εντάξει.

Ο αδερφός μου είπε:

– Μαμά, εχω πολυ κακους βαθμους στο κολλεγιο...

Η μαμά μου απάντησε:

– Εντάξει, θα γυρίσεις πίσω, και αν δεν τα καταφερεις, τότε επανέλαβε το εξάμηνο, αλλά θα το πληρώσεις εσυ...

Η αδερφή μου είπε:

– Μαμά, χτύπησα το αμάξι.

Η μαμά μου απάντησε:

– Εντάξει, κόρη μου, πήγαινέ το στο συνεργείο, ψάξε για το πώς να το πληρώσεις και μέχρι να το φτιάξουν, πήγαινε με λεωφορείο ή μετρό.

Η νύφη της είπε:

– Πεθερά, ήρθα να περάσω μερικούς μήνες μαζί σου.

Η μαμά μου απάντησε:

– Εντάξει, κάτσε στον καναπέ στο σαλόνι και βρες μερικές κουβέρτες στην ντουλάπα.

Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου ανησυχούν με αυτές τις αντιδράσεις της.

Δεν ηταν έτσι η μαμά μου.... γινόταν χαλί για όλους...

Σκέφτομαι οτι θα πήγε στο γιατρό και θα της εγραψε 1000 mg σε χάπια. Φοβηθηκαμε οτι μπορει να κινδυνευει απο εθισμο στα χαπια...

Αλλά όταν μαζευτήκαμε όλοι γύρω της και η μαμά μου μας εξήγησε ήταν για όλους μας μεγάλη η έκπληξη:

-Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι κάθε άτομο ευθύνεται για τη ζωή του, μου πήρε χρόνια να ανακαλύψω ότι η αγωνία μου, η ταπείνωση μου, η κατάθλιψη μου, το θάρρος μου, η αϋπνία μου και το άγχος μου, δεν έλυσε τα προβλήματά σας αλλά αντιθετα επιδεινωθηκαν τα δικά μου

– Ναι!!

Δεν είμαι υπεύθυνη για τις ενέργειες των άλλων, αλλά είμαι υπεύθυνη για τις αντιδράσεις που εκφράζω, σε αυτές! Ως εκ τούτου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το καθήκον μου προς τον εαυτό μου είναι να παραμείνω ήρεμη και να αφήσω όλους να επιλύσουν αυτό που συμβαίνει στον εαυτό τους.

Έχω κάνει γιόγκα, διαλογισμό, ανθρώπινη ανάπτυξη και ψυχοθεραπεία, νευροανάδραση και πολλά άλλα, και σε όλες τις μεθόδους βρήκα έναν κοινό παρονομαστή:

Τελικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε ένα κοινό σημείο...

Ότι μόνο μπορω να αλλάξω πραγματα στον εαυτό μου, και εσεις έχετε όλα τα απαραίτητα μέσα για να λύσετε τα δικά σας θέματα!!!

Θα είμαι σε θέση να σας δώσω τη συμβουλή μου μόνο αν με ρωτήσετε και, από εσάς εξαρτάται από το αν θα το κάνετε ή όχι!!!

Έτσι, από τώρα και στο εξής, θα πάψω να είμαι:

Η υποδοχή των ευθυνών σας, ο σάκος της ενοχής σας, η πλύστρα των τύψεων σας, ο συνήγορος των λαθών σας, η κατάθεση των καθηκόντων σας, ή αυτη που λύνει τα προβλήματά σας ή το ... «εφεδρικό σας λάστιχο» η ρεζερβα για να εκπληρώσετε τις ευθύνες σας...!!!

ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΣΑΣ ΑΝΑΚΗΡΡΥΣΩ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ!!!

Όλοι στο σπίτι της μαμάς μου έμειναν σαν χαζοί με το στόμα ανοιχτό....

Από εκείνη τη μέρα η οικογένεια άρχισε να δουλεύει καλύτερα, γιατί όλοι στο σπίτι ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν.»

Συγγραφέας:

Μια ευτυχισμένη γυναίκα!!!

(από ποστ κοινοποιημένο σε ισπανικό ιδιωτικό προφίλ)*

Πηγή: facebook.com

Ένας θρύλος του 19ου αιώνα λέει ότι η Αλήθεια και το Ψέμα συναντήθηκαν κάποτε. Το Ψέμα καλημέρισε την Αλήθεια χαμογελαστά και της είπε : «Ωραία μέρα σήμερα ! »

Συχνά, όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα στην σχέση σας και αυτά τα μοιράζεστε με φίλους και γνωστούς, λαμβάνετε πολλές συμβουλές. Ποιες όμως από αυτές είναι ωφέλιμες για την σχέση σας; Υπάρχουν κάποιες που δεν θα σας βοηθήσουν, εάν τις ακολουθήσετε, ή ακόμα και να καταστρέψουν την σχέση σας;

Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
σε βρωμικα αδιέξοδα
σάπια δόντια ξεθωριασμένα συνθήματα

Η άνοδος στην Ακρόπολη στο μυαλό του Φρόυντ ήταν η επιβεβαίωση ότι είχε ξεπεράσει τον πατέρα του, κάτι που ένας γιος δεν επιτρεπόταν να κάνει.

Ο Φρόυντ ήρθε μια και μοναδική φορά στην Ελλάδα, το φθινόπωρο του 1904. Συγκεκριμένα έφτασε στην χώρα μας στις 3 του Σεπτέμβρη, με δρομολόγιο της εταιρείας Lloyd, συνοδευόμενος από τον μικρό του αδερφό Alexander (ο οποίος ονομάστηκε έτσι μετά από επιμονή του ίδιου του Φρόυντ, που έτρεφε μεγάλο θαυμασμό για τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα).

Αν πιστεύεις πως, αν θα τα κάνεις τα πάντα για τους άλλους, εκείνοι θα αλλάξουν, σημαίνει πως δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου ώστε να σκεφτείς τις δικές σου ανάγκες, τις επιθυμίες σου, τα συναισθήματά σου. Έχεις μάθει να δίνεις προτεραιότητα στους άλλους, πιστεύοντας πως δεν αξίζεις ώστε να ασχοληθεί κάποιος μαζί σου και νομίζεις πως μόνο αν κάνεις τα πάντα για εκείνους, θα σε προσέξουν.

Προφανώς, υπάρχουν και θα υπάρχουν συνωμοσίες. Διάφοροι τύποι που αποφασίζουν να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για την επίτευξη ενός συνήθως ιδιοτελούς σκοπού, με χρήση όλων των "μέσων". Μαζεύονται, λοιπόν, αυτά τα μπουμπούκια και σχεδιάζουν πως θα επιτευχθεί μακροχρονίως ο στόχος τους. 

Η διεθνοπολιτική σημασία και οι επιπτώσεις από την πτώχευση της Lehman Brothers και τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008 γίνονται πιο κατανοητές αν τοποθετήσει κανείς τις ανατροπές εκείνες στο πλαίσιο δυναμικών που είχαν προηγηθεί και δυναμικών που ακολούθησαν, και, πλέον, προσδιορίζουν μια νέα τάξη πραγμάτων. Θα περιοριστώ στις ακόλουθες διαπιστώσεις και συμπεράσματα:

Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι αν ήξερε πάντοτε την κατάλληλη στιγµή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θα πρεπε ν’ αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σηµαντικότερο πράγµα να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.

Και όταν του ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το βασίλειό του ότι θα έδινε σπουδαία αµοιβή σ’εκείνον που θα του µάθαινε ποια είναι η κατάλληλη στιγµή για κάθε ενέργεια, ποιοί είναι οι πιο αναγκαίοι άνθρωποι και πως θα µπορούσε να ξέρει ποιό είναι το πιο σπουδαίο πράγµα να κάνει.

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου...

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...

Λυπάμαι τις νοικοκυρές
έτσι που αγωνίζονται
κάθε πρωί να διώχνουν απ’το σπίτι τους τη σκόνη,
σκόνη, ύστατη σάρκα του άσαρκου.