Η έλλειψη αυτοπεποίθησης και η ανικανότητα για εμπιστοσύνη, είναι μόνο η αρχή σε ένα ταξίδι επίγνωσης των λαθών που έχουν φορτωθεί οι ενήλικες κόρες από τις μητέρες τους.

Η ιστορία κάθε γυναίκας είναι διαφορετική, όμως ίσως το μεγαλύτερο κοινό σημείο είναι η ανακάλυψη ότι κάθε μια από αυτές δεν είναι μόνη, ότι δεν είναι τα μόνα κορίτσια ή γυναίκες που είχαν μητέρες που δεν μπορούν ή που δεν θέλουν να τις αγαπήσουν.

Άρχισε να παίζει σκάκι στα έξι του χρόνια, ακολουθώντας το παράδειγμα των γονιών του, και στα είκοσι δύο του έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής, τίτλο που κράτησε για σχεδόν δεκαπέντε χρόνια.

Έως την αποχώρησή του από το επαγγελματικό σκάκι, το 2005, ήταν νούμερο ένα στον κόσμο και θεωρείται ο σπουδαιότερος σκακιστής όλων των εποχών.

Αφορμή γι’ αυτό το κομμάτι είναι ένας κατάλογος που δημοσίευσε πρόσφατα στη σελίδα του ο φίλος και εκπαιδευτής extraordinaire Βασίλης Μπορομπόκας. Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε και «Δωδεκάλογο του Γύφτου», αλλά θα ήταν μάλλον «πολιτικά ξαπλωτό» (και εδώ που τα λέμε, κανείς δεν θα έφερνε στο μυαλό του τον Παλαμά…)

Πρόκειται για περιεκτική, ξεκαρδιστική λίστα με τους πιο χαρακτηριστικούς τύπους ανθρώπων που επιμολύνουν τις ελληνικές ακτογραμμές. Δεν τους ξέρετε;

Ἡ διαφθορὰ ὡς δικαίωμα

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ἔχουμε δύο λέξεις γιὰ νὰ σημάνουμε τὰ ἀντι-κείμενα τῆς ἐμπειρικῆς μας πιστοποίησης: τὴ λέξη «πράγματα» καὶ τὴ λέξη «χρήματα».

«Πράγματα» εἶναι τὰ παράγωγα τοῦ πράττειν, τὰ ἀποτελέσματα μιᾶς ποιητικῆς ἐνέργειας, τὰ πεπραγμένα ἑνὸς δημιουργοῦ προσώπου.

Κείνο το καλοκαίρι, στην ηλεκτροφώτιστη λουτρόπολη, η μικρούλα Τζένη έφερνε την ομορφιά των δεκάξι της χρόνων, την πρώιμη κοκεταρία της, τ’ ασημένιο της γέλιο.

Έφερε όμως και τη δασκάλα της, που ήταν, όπως όλες οι Εγγλέζες μίσσες, ψηλή, ξεραγκιανή και σεμνότυφη σαν ξουρισμένος πάστορας.

Λουτρά θα έκαναν μόνο η μαμά της, η κυρία Χατζηγιάννη και η θεία της―άλλη γεροντοκόρη αυτή― που είχαν πιαστεί από την τανάλια της αρθρίτιδας.

Όπως το αποτύπωμα των κορμιών μας

Ούτε σημάδι δεν θ’ απομείνει πως βρεθήκαμε σ’ αυτό

τον τόπο.

Ξυπνάει η σκονισμένη μου χαρά

μέσα απ' τις λάσπες που κοιμάται τόσα χρόνια

και μου ζητάει ξεχασμένα δανεικά

και λαχταράει μεθυσμένα σταυροδρόμια

Είμαι από μία χώρα αλλιώτικη απ’ την δική σας

μία αλλιώτικη γειτονιά μία αλλιώτικη μοναξιά

ανακαλύπτω απόψε δρόμους που θα διαβώ

«Η κάθε ζωή δεν μπορεί να μπει στο ίδιο καλούπι.

Η ζωή είναι σαν το σκάκι.

Ένα εκατομμύριο καινούργιους συνδυασμούς θα φτιάξεις -και το σκάκι είναι μια περιοχή τόση δα- ως να καταλήξεις στο ματ.

—Ο έρωτας αλλάζει τον άνθρωπο;

—Ο έρωτας είναι ένα από τα ωραιότερα αισθήματα του ανθρώπου.

Όταν γνωρίσω ένα νέο και μου πει ότι δεν ερωτεύτηκε νιώθω οίκτο γι’ αυτόν. Γιατί δεν έχει νιώσει το πιο ωραίο αίσθημα του ανθρώπου.

Ἂν σοῦ λείψω μιὰ νύχτα μὴν ἀνησυχήσης

ὡς τὸ ἄλλο πρωί, ὡς τὸ ἄλλο βράδυ, ὡς τὴν Κυριακή,

Ἐδῶ κάπου θὰ βρίσκομαι σ᾿ ἕναν ἄρρωστο δίπλα,

Ζούμε στην εποχή του τσιμέντου και της πολυκατοικίας.

Κι εγώ τώρα κάθουμαι σε πολυκατοικία. Έχω ένα εσωτερικό δυάρι στον τρίτο όροφο.

Εσωτερικά τα λένε τώρα τα διαμερίσματα που δε βλέπουν στο δρόμο αλλά στην αυλή.