Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Μα εκείνη δεν μ’ αγαπά.

Αυτή είναι η πραγματική, η αληθινή αλήθεια. Η αλήθεια, δεν μ’ αγαπά.

Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή και γυρίζει εναντίον μου.

«Είμαι ερωτευμένος;»

-Ναί, αφού περιμένω».

Χωρίς αμφιβολία η σημερινή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται μετά την έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού, αποτελεί μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία, μάλλον άγνωστη αλλά και ακατανόητη για τους περισσότερους ανθρώπους. Το αίσθημα μίας αόρατης απειλής που πλανάται γύρω μας, σε συνδυασμό με τις εικόνες και τις ειδήσεις που καθημερινά φθάνουν από γείτονες και μακρινές χώρες, διαμορφώνουν ένα ζοφερό τοπίο μέσα στο οποίο κυριαρχεί ο φόβος, το άγχος, η αβεβαιότητα, και η ασάφεια.

-Ποιά χωρίζει σήμερα, γυναίκα; ρώτησε η μικρή

-Μια εξαισίως ανόητη. Αρχετυπικό μοντέλο.

Απ’ αυτές που, παρά να διαλύσουν το γάμο τους, προτιμούν να διαλύονται οι ίδιες.

«Σας συγκέντρωσα εδώ για τελευταία φορά, στην πλατεία της πόλης μας, για να σας ενημερώσω:

Μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανεξήγητο.

Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό αγνώστων αιτιών.

Οι γειτονικές πόλεις και χώρες μας έχουν κλείσει τα σύνορά τους.

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας
Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας

Ένας ψυχαναλύτης εξηγεί αναλύει την ψυχολογία του φόβου εξαιτίας του κορωνοϊού και τονίζει ότι ο φόβος μας προστατεύει.

Το κυρίαρχο συναίσθημα, ανάμεσα σε πολλά που ενδέχεται να βιώνουμε το τελευταίο διάστημα με αφορμή τον παρατεταμένο εγκλεισμό μας στο σπίτι εξαιτίας του φονικού κορωνοϊού, είναι ο φόβος. Ένα συναίσθημα που εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο στο κάθε άτομο.

Έτσι τους βλέπω εγώ τους κήπους.

Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.

Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό της
στου βάλτου το θολό νερό.

Ἡ πληγωμένη Ἄνοιξη τεντώνει τὰ λουλούδια της

οἱ βραδινὲς καμπάνες τὴν κραυγή τους

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επικαιρότητα καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος του ψυχισμού μας. Πρόσφατα ένας παγκόσμιος υγειονομικός εγκέλαδος έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και φυσικά στο ψυχικό μας γίγνεσθαι. Μια αόρατη απειλή πλανάται και παρακινεί τον άνθρωπο να απασχολείται όχι με το πώς αρχίζει αλλά με πιο τρόπο τελειώνει η ζωή, σαν να παρακολουθεί μια ταινία αγωνίας, τρόμου και βίας.

Η ψυχίατρος, συγγραφέας και πρώην επιστημονική υπεύθυνη της μονάδας 18άνω που πια προσφέρει υπηρεσίες σε κοινωνικά ιατρεία, Κατερίνα Μάτσα, έχει άποψη.

Ο αγώνας για κοινωνική αλλαγή είναι στο κέντρο της.

Η ματιά αυτής της γυναίκας που έχει τάξει ζωή και επαγγελματικό έργο στο χρόνια ανοιχτό μέτωπο κατά των εξαρτήσεων θεωρεί πως η εποχή του αναγκαστικού εγκλεισμού δεν είναι χαμένος χρόνος.

Θεωρεί πως το κράτος πρέπει να μεριμνήσει και για τις ομάδες του πληθυσμού που δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομικές υπηρεσίες.

Η βραβευμένη Ιταλίδα συγγραφέας Φραντσέσκα Μελάντρι έγραψε στην εφημερίδα Liberation μια απίστευτα προσψπική και συγκινητική επιστολή από το σπίτι της στη Ρώμη, στο οποίο βρίσκεται "έγκλειστη" από τις 9 Μαρτίου. Περιγράφει τις δυσκολίες, αλλά και τον προβληματισμό της για τη ζωή, δίνοντας ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο από την πολύπαθη Ιταλία.