«Δε σ’ ακολουθώ πια» φώναξα, μα εκείνος μ’ έσπρωξε, το αμάξι κατρακύλησε μες στη νύχτα, πού πηγαίναμε; στις γωνιές, με μεγάλα κάτωχρα πρόσωπα, στέκανε οι Σιωπηλοί, μόλις προφταίναμε να παραμερίσουμε για να μη μας γκρεμίσουν,

Μερικοί από τους ανθρώπους που έχουν υποχρεωθεί να μένουν σπίτι τους, λόγω των περιοριστικών μέτρων εξαιτίας του κορωνοϊού, φαίνεται να «πεινάνε» για κοινωνικές επαφές, όπως όταν θέλουν να φάνε. Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ότι η κοινωνική απομόνωση και η πείνα αφήνουν το ίδιο περίπου νευρωνικό αποτύπωμα στον εγκέφαλο.

«Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού».

Η κάτοχος του Νόμπελ Λογοτεχνίας Όλγκα Τοκάρτσουκ βλέπει από το παράθυρό της τη νέα πραγματικότητα που μας περιμένει στη γωνία και γράφει αυτό το βαθύ, σπάνιο κείμενο.

Πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
φόρεσε χρώματα ἀνοιχτὰ
καὶ μὲ περπάτημα ἀλαφρὺ
πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη
πάλι τὸ καλοκαίρι
χαμογελοῦσε.

Με διακατέχει το σύνδρομο "παράθυρα χωρίς θέα".

Κάποιοι, μπορεί να τ' ονομάζουν θλίψη. Η, απογοήτευση. Η, απελπισία. Η, απαισιοδοξία, οι πιό αισιόδοξοι.

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου…
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια
αν ολάκερη έχεις δοθεί…

Ν' αγκαλιάζουμε με τα λόγια μας, να λέμε μια γλυκιά κουβέντα, να ακούμε, να συνομιλούμε, να γελάμε, να μένουμε ενωμένοι έστω και από μακριά..

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.. Και τότε όλα τα βράδια κι όλα τ' άστρα και όλα τα τραγούδια θα' ναι δικά μας.

Τάσος Λειβαδίτης

Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Μα εκείνη δεν μ’ αγαπά.

Αυτή είναι η πραγματική, η αληθινή αλήθεια. Η αλήθεια, δεν μ’ αγαπά.

Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή και γυρίζει εναντίον μου.

«Είμαι ερωτευμένος;»

-Ναί, αφού περιμένω».

Χωρίς αμφιβολία η σημερινή πραγματικότητα, όπως διαμορφώνεται μετά την έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού, αποτελεί μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία, μάλλον άγνωστη αλλά και ακατανόητη για τους περισσότερους ανθρώπους. Το αίσθημα μίας αόρατης απειλής που πλανάται γύρω μας, σε συνδυασμό με τις εικόνες και τις ειδήσεις που καθημερινά φθάνουν από γείτονες και μακρινές χώρες, διαμορφώνουν ένα ζοφερό τοπίο μέσα στο οποίο κυριαρχεί ο φόβος, το άγχος, η αβεβαιότητα, και η ασάφεια.

-Ποιά χωρίζει σήμερα, γυναίκα; ρώτησε η μικρή

-Μια εξαισίως ανόητη. Αρχετυπικό μοντέλο.

Απ’ αυτές που, παρά να διαλύσουν το γάμο τους, προτιμούν να διαλύονται οι ίδιες.