Το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κόεν υπήρξε για μένα ένα από τα πιο αινιγματικά τραγούδια όλων των εποχών. Μέχρι πρόσφατα, οι στίχοι του μου φαίνονταν εντελώς ακατανόητοι, σαν ένα ποιητικό Τεστ Ρόρσαχ ή, έστω, ένα ερωτικό κοάν απελευθέρωσης της φαντασίας από το παραμικρό ίχνος λογικής. Δεν έβγαζα νόημα, γιατί με μπέρδευαν οι πέραν πάσης ευλογοφάνειας αναφορές στο «φλεγόμενο βιολί», στον «πανικό», στους «μάρτυρες» και σε ένα είδος «απειλής», στο σκοτεινό φόντο της οποίας οι δύο ερωτευμένοι του άσματος χορεύουν.

Στην ταινία "Ένας προφήτης μα τι προφήτης", ένα από τα πολλά πράγματα στα οποία είχε δίκιο η ομάδα των Μόντι Πάιθον ήταν η εξαιρετική ταχύτητα με την οποία μπορεί να διαδοθεί μια νέα θρησκευτική λατρεία. Μπορεί να ξεπηδήσει ανά πάσα στιγμή και κατόπιν να ενσωματωθεί σε μια κουλτούρα, όπου παίζει ανησυχητικά κυρίαρχο ρόλο.

Η Γνωστική Θεραπεία αναπτύχθηκε από τον Aaron T. Beck στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις αρχές του 1960 ως μια δομημένη βραχεία και προσανατολισμένη στο παρόν ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη, με στόχο την επίλυση των τρεχόντων προβλημάτων και την τροποποίηση του δυσλειτουργικού τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς. Έκτοτε ο Beck  καθώς και πολλοί άλλοι έχουν προσαρμόσει με επιτυχία τη θεωρία αυτή σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό ψυχιατρικών διαταραχών και πληθυσμών.

1. Δυσκολία στον ύπνο

Το άγχος και τα προβλήματα ύπνου έχουν τη σχέση του κοτόπουλου με τα αυγά: Το ένα γεννά το άλλο. Έρευνες έχουν δείξει ότι το άγχος μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του ύπνου και, αντίστροφα, η χρόνια διαταραχή του ύπνου μπορεί να οδηγήσει σε άγχος. Στα παιδιά, η δυσκολία να κοιμηθούν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του άγχους. Πολλά παιδιά, έμμονες και ανήσυχες σκέψεις τα κρατούν ξύπνια και κοιμούνται με καθυστέρηση. Άλλα πάλι διακατέχονται από το άγχος ότι αν κοιμηθούν βαριά δεν θα ακούσουν το ξυπνητήρι το πρωί.

Έρχονται στιγμές που κουράζομαι να είμαι άνθρωπος.
Έρχονται στιγμές που επισκέπτομαι ραφτάδικα και σινεμά
μαραμένος, αδιαπέραστος, σαν τσόχινος κύκνος
πλέοντας σ’ ένα νερό από καταγωγή και στάχτη.

Παρά τις μεγαλιώδεις εξελίξεις στην επιστήμη τον περασμένο αιώνα, η κατανόησή μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε εξακολουθεί να μην είναι πλήρης . Οι επιστήμονες όχι απλά δεν έχουν καταφέρει να βρουν το Άγιο Δισκοπότηρο της φυσικής - το σημείο όπου διασταυρώνονται η θεωρία της σχετικότητας με την κβαντική μηχανική - αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα από τι φτιάχτηκε το σύμπαν. Η περιζήτητη Θεωρία των Όλων συνεχίζει να μας διαφεύγει. Και υπάρχουν πολλά δύσκολα ακόμα παζλ που καλούμαστε να λύσουμε… Θα μπορέσει όμως ποτέ η επιστήμη να μας δώσει όλες τις απαντήσεις που ζητάμε ή  έχουμε φτάσει στα όρια της γνώσης;

«Ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό». Αυτή η φράση του Νίτσε μπορεί να μας παραπλανήσει.

Για μία επιχείρηση, το να διέρχεται μια κρίση δεν τη δυναμώνει, αντιθέτως την εξασθενεί. Οι πελάτες φεύγουν. Τα ΜΜΕ επιδίδονται σε σαρδόνια σχόλια. Οι καλύτεροι συνεργάτες ψάχνουν αλλού δουλειά. Τα διαθέσιμα κεφάλαια μειώνονται αμείλικτα. Η πίστωση ακριβαίνει. Το μάνατζμεντ αποδιοργανώνεται και διαλύεται. Ωστόσο, θέλουμε να δούμε σ’ όλο αυτό κάτι θετικό – ενώ όλα έχουν πάει στραβά.

Ένας φίλος εδώ στη χώρα που μένουμε ανέβασε προχθές στον λογαριασμό του στο Facebook τη φωτογραφία που βλέπετε εδώ παρακάτω. Μαζί, έγραψε μόνο μια λέξη: «Volič», που στα τσέχικα σημαίνει «ψηφοφόρος». Είναι δηλαδή αυτό ακριβώς που εμείς λέμε περιφραστικά, «Κι αυτός ψηφίζει».

Υπάρχουν τα συγχωρώ τα γεμάτα έπαρση.

Εννοούν: εγώ ο καλότατος, ο γενναιόκαρδος, ο άριστος, ο ακομπλεξάριστος, συγχωρώ βέβαια εσένα, ο οποίος, σαν μυρμήγκι που είσαι, τι βλάβη θα μπορούσες να μου προξενήσεις…

Κανέναν μα κανέναν δεν μπορείς να κερδίσεις, ούτε καν ένα αφελές μικρούλι παιδί, εφόσον του αφαιρείς την ελευθερία τού να μη συμφωνήσει μαζί σου.

Αν απαγορεύεις την ελευθερία στον άλλο, και βασιλιά να τον στέψεις δε θα διαρκέσει η λαμπερή συμφωνία σας.

Τον τελευταίο καιρό έχει τύχει να παρευρεθώ σε διάφορες συζητήσεις, στις οποίες το συμπέρασμα ήταν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής είναι η ευτυχία. Αυτό είναι φυσιολογικό. Οταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν το μέλλον, συχνά μιλάνε για όλες τις καλές εμπειρίες που ελπίζουν να έχουν.

Ζούμε σε μια κουλτούρα πλημμυρισμένη από κουβέντες για την ευτυχία. Στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου της περασμένης χρονιάς, πάνω από 1.000 βιβλία πάνω σ’ αυτό το θέμα βγήκαν στις προθήκες του Amazon.

Μια άλλη πλευρά του συναισθηματικού πόνου που αποτελεί εγγενές μέρος του εγωικού νου ειναι μια βαθιά αίσθηση έλλειψης ή ατέλειας, μια αίσθηση μη πληρότητας. Σε κάποιους ανθρώπους αυτό είναι συνειδητό, σε άλλους ασυνείδητο. Αν είναι συνειδητό, εκδηλώνεται με ένα ανησυχητικό και μόνιμο αίσθημα απαξίας και ανεπάρκειας.