Σαν το Τολό

Σαν το Τολό

Μια και επίκειται η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τον αιγιαλό: Κάπου τη δεκαετία του ’60, όταν ο Έλληνας άρχισε να ανακαλύπτει την έννοια του τουρισμού και τα εξ αυτού προερχόμενα οφέλη, ένα από τα πρώτα μέρη, που πλήρωσαν την απληστία του, ήταν το Τολό Αργολίδος. Μέχρι εκείνη την εποχή, ήταν ένα άσημο ψαροχώρι, το οποίο, για κακή του τύχη, είχε μια πανέμορφη παραλία.

Η έκρηξη του τουρισμού βρήκε το Τολό να παραδίδεται κάθε χρονιά ολοένα και περισσότερο στο οπλισμένο σκυρόδεμα.

Για τους ντόπιους, η προσδοκία του σίγουρου κέρδους από τα στίφη των τουριστών υπερτερούσε κατά πολύ των όποιων επιφυλάξεων σχετικά με την καλαισθησία του εγχειρήματος της ανέγερσης όσο το δυνατό περισσοτέρων ξενοδοχείων και το σεβασμό προς το περιβάλλον.

Άλλωστε, η εποχή προσφερόταν για τέτοιου είδους επενδύσεις. Χτίσε ξενοδοχεία και γράψε το περιβάλλον εκεί, όπου δεν πιάνει μελάνι!

Ο Έλληνας είχε μόλις αρχίσει να ανακαλύπτει τη γοητεία των διακοπών και οι ξένοι έσπευδαν κατά χιλιάδες να απολαύσουν τα καταγάλανα νερά και τις πάμφθηνες, ακόμα, υπηρεσίες της χώρας μας.

Η σημερινή εικόνα του Τολού δεν διαφέρει πολύ από αυτή των περιοχών εκείνων, που αξιοποιήθηκαν αλά ελληνικά προς όφελος των τουριστών εκείνη την εποχή αλλάκαι αργότερα.

Δεκάδες κιτσάτα μπετονένια κτίρια υψώνονται αριστερά και δεξιά του κεντρικού δρόμου της εν λόγω κωμοπόλεως, στεγάζοντας ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαράκια, σουβενιράδικα και κάθε μαγαζί, που μπορεί να χρειαστεί ένας τουρίστας.

Το κυριότερο, όμως, χαρακτηριστικό του Τολού είναι ο αιγιαλός του ή, μάλλον, η εικόνα του.

Κάποιοι ξενοδόχοι, επιθυμώντας να εξασφαλίσουν, ότι οι πελάτες τους δεν θα κόπιαζαν ιδιαίτερα, μέχρι να φτάσουν στην παραλία, φρόντισαν να ανεγείρουν τα ξενοδοχεία τους κυριολεκτικά πάνω στον αιγιαλό.

Σε κάποια σημεία, μάλιστα, το πλάτος του αιγιαλού, που γλύτωσε από το οικοδομικό μένος τους, δεν ξεπερνά τα 3 μέτρα.

Προνοητικότατοι οι άνθρωποι! Αν είχαν τα φράγκα και την τεχνογνωσία των κατοίκων του Ντουμπάι, θα τα έχτιζαν και αυτά.

Αν κάποιος, λοιπόν, επιθυμεί να αναλύσει τις συνέπειες, που θα έχει για τον αιγιαλό, η ψήφιση του νομοσχεδίου, καλό θα ήταν να αποφύγει την εξήγηση με νομικούς όρους στο μέσο Έλληνα πολίτη, διότι το πιο πιθανό είναι, ότι οι περισσότεροι, εκτός από τους φιλοπερίεργους και τους νομικούς, θα επιδοθούν σε διαγωνισμό χασμουρητών.

Όταν η νομική επιστήμη δεν αφορά το στενό προσωπικό συμφέρον των περισσοτέρων συμπολιτών μας, είναι γι’ αυτούς το ίδιο ελκυστική με τις συνθήκες στα νοσοκομεία, που ίδρυσε στην Ινδία η Μητέρα Τερέζα.

Ούτε υπάρχει λόγος να μετατραπεί η συζήτηση σε αναζήτηση πολιτικών ευθυνών του τάδε ή του δείνα κόμματος.

Ακόμα περισσότερο, δεν υπάρχει λόγος να καταφύγει κανείς σε φωτογραφίες από την Ισπανία, η οποία κάποτε προβλήθηκε ως παράδειγμα προς μίμηση σε ό,τι αφορά την πολιτική της στον τουρισμό.

Αρκούν μερικές φωτογραφίες από το «μαγικό» Τολό, για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος, τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί στις περισσότερες ελληνικές παραλίες, αν ψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο.