Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Δικαιοσύνης κος Αθανασίου, αρνήθηκε την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης σε ομόφυλα ζευγάρια με τροπολογία στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, λέγοντας πως «το Σύμφωνο Συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους είναι δύσκολο ζήτημα Αστικού Δικαίου και θα εξεταστεί σε επόμενη αναθεώρηση του Αστικού Κώδικα».
Το γιατί χρειάζεται βέβαια αναθεώρηση του Αστικού Κώδικα, δεν μας το εξήγησε. Νομικός δεν είμαι, αλλά ξέρω πως το μόνο που χρειαζόταν είναι να αφαιρεθεί το «μεταξύ δύο ετερόφυλων προσώπων» και να γίνει έτσι ανοιχτό για όλες και όλους.
Το μόνο δύσκολο, όπως το βλέπω εγώ, είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση για να γίνει επιτέλους το αυτονόητο. Δηλαδή να μην αποκλειόμαστε, ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τα ΛΟΑΤ άτομα από το δικαίωμα στην ίση αντιμετώπιση απέναντι στους νόμους και τους θεσμούς. Αυτό βέβαια, θα σήμαινε όχι μόνο ισότητα όσο αφορά το σύμφωνο συμβίωσης αλλά και στον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία.
Ας δεχτούμε όμως ότι το πάμε ένα βήμα τη φορά και στοχεύουμε αρχικά στο σύμφωνο σαν ένα πρώτο βήμα, μιας και είναι επίκαιρο και λόγω της καταδίκης της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επειδή ακριβώς αποκλείει τα ομόφυλα ζευγάρια.
Συνεχίζοντας λοιπόν ο κύριος Αθανασίου να επιχειρηματολογεί υπέρ της συνέχισης αυτής της διάκρισης εις βάρος μας, είπε πως το θέμα θέλει και μελέτη. «Μελέτη νομική, κοινωνική και... θρησκευτική»!
Άρα, η δυσκολία δεν είναι στο να γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις ώστε να επεκταθεί το σύμφωνο συμβίωσης. Το θέμα είναι ότι αφενός δεν υπάρχει η βούληση από πλευράς πολιτείας και αφετέρου να μην κακοκαρδίσουμε την συντηρητική κοινωνία και την Εκκλησία που μας θέλει στο περιθώριο. Αλλά μισό λεπτό. Η εκκλησία το σύμφωνο, το έχει ήδη καταδικάσει από το 2008!
Όχι για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά γενικά. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος είχε χαρακτηρίσει τότε «πορνεία» τόσο το σύμφωνο όσο και «κάθε άλλη μη συζυγική σχέση, η οποία συστήνεται εκτός του ορθοδόξου τυπικού του γάμου" συμπληρώνοντας πως "το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης καταστροφική βόμβα στα θεμέλια της χριστιανικής οικογένειας».
Αλλά δεν ακούσαμε τότε κανέναν να λέει πόσο δύσκολο είναι να θεσπιστεί το σύμφωνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Έγινε, παρά τις κατάρες της Εκκλησίας. Όσο για την κοινωνία, ας καταλάβουμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα πως τα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλουν να διασφαλίζονται για όλους και όλες και δεν μπορούν να εξαρτώνται από την άποψη την πλειοψηφίας ή του ισχυρότερου.
Τα ΛΟΑΤ άτομα και ζευγάρια υπάρχουμε, ζούμε ανάμεσα σας, πληρώνουμε τους φόρους μας όπως όλες και όλοι και ναι, παρά την παντελή έλλειψη αναγνώρισης από την πολιτεία, συμβιώνουμε κιόλας. Μην σας πω ότι υπάρχουν και ομόφυλα ζευγάρια που – άκου τώρα - μεγαλώνουν και παιδιά, είτε μέσω της αναδοχής είτε ζευγάρια γυναικών που έχουν την δυνατότητα της τεχνητής γονιμοποίησης, είτε με παρένθετη μητέρα.
Και οι πραγματικές δυσκολίες, κύριε Αθανασίου, αρχίζουν εδώ.
Γιατί είναι δύσκολο να ζεις ελεύθερα σε μια χώρα που δεν σου αναγνωρίζει τίποτα και δεν σε προστατεύει από τις διακρίσεις, την άνιση μεταχείριση, την ρητορική και τις πράξεις μίσους. Είναι δύσκολο να ζεις με έναν άνθρωπο και να ξέρεις πως αν χωρίσεις ή πεθάνει κινδυνεύεις να μείνεις στο δρόμο χωρίς να μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα.
Ότι αν αρρωστήσει και νοσηλευτεί, μπορεί να σου απαγορεύσουν να τον/την δεις στο νοσοκομείο γιατί δεν θεωρείσαι συγγενείς πρώτου βαθμού.
Ότι μπορεί να μεγαλώνεις ένα παιδί που νομικά είναι μόνο του άλλου ή της άλλης και πάλι σε περίπτωση χωρισμού ή θανάτου να σε αποκλείσουν ακόμη και από το να μπορείς να τον/την δεις.
Να βλέπεις ολοένα και περισσότερες χώρες να αναγνωρίζουν την ισότητα για τα ΛΟΑΤ άτομα και σε αυτή που ζεις εσύ, να στερείσαι ακόμη και από τα βασικά, θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Με την άρνηση λοιπόν να μας δεχτούν ως ίσους και ίσες, δεν μας εμποδίζουν από το να υπάρχουμε, να κάνουμε σχέσεις και οικογένειες, να ζούμε. Απλά μας το κάνουν πιο δύσκολο.
Αλλά ξέχασα. Σε μια χώρα που επικρατεί ο σκοταδισμός αυτά είναι... ψιλά γράμματα.
Ευτυχώς τουλάχιστον όχι για όλες και όλους. Όπως αναφέρθηκε και σε κοινό δελτίο τύπου 9 οργανώσεων και συλλογικοτήτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, 165 ομόφυλα ζευγάρια ετοιμάζουμε νέα μαζική προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σε περίπτωση που η τροπολογία για την επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης δεν γίνει δεκτή από την ολομέλεια της Βουλής.
*Ο Ζακ Κωστόπουλος είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό «Π.Ν.ΟΙΚ.Α - Πρωτοβουλία για μια Νέα και Οικολογική Αθήνα», με υποψήφια Δήμαρχο την Ιωάννα Κοντούλη. Είναι γκέι και οροθετικός ακτιβιστής.
Δημοσιεύτηκε εδώ
