Χαμένα παιδιά, χαμένα όνειρα

Χαμένα παιδιά, χαμένα όνειρα

Θρήνος, οργή, θλίψη, θυμός, μόνο αυτό μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο, όταν ακούς ειδήσεις για απαγωγές, κυκλώματα εμπορίας οργάνων, παιδιά-θύματα εκμετάλλευσης.

Τα παιδιά συμβολίζουν το καινούργιο, την ελπίδα για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Ποια μπορεί όμως να είναι η μοίρα τους όταν γνωρίζουν το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής στην πιο τρυφερή τους ηλικία. Όλες αυτές οι ψυχές που χαραμίστηκαν στο βωμό του κέρδους σήμερα θα μπορούσαν να ήτανε πολίτες που διαμορφώνουν τις εξελίξεις, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι επιχειρηματίες του κόσμου μας, οι σύγχρονοι αμφισβητίες, οι συνεχιστές και οι αναθεωρητές του πολιτισμού μας. Ένα από αυτά τα παιδιά θα ήταν ο αυριανός πρωθυπουργός, θα όριζε τη μοίρα μας, αν βέβαια δεν είχε πέσει θύμα σωματεμπορίας και δεν είχε δολοφονηθεί βάναυσα. Άραγε γιατί υπάρχουν τόσο άρρωστα μυαλά στον πλανήτη; 

Κάθε φορά που διαβάζω για μια υπόθεση εκμετάλλευσης παιδιού κάθομαι και σκέφτομαι. "Εσύ τι κάνεις γι'αυτό ρε μαλακιστήρι; Θα μπορούσες να ήσουνα εσύ στη θέση του". Και πάντα δίνω μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Ποτέ ξανά η ανθρωπότητα να μην είναι ίδια.