"Η είσπραξη από την παραγωγική οικονομία €27,5 δισεκατομμυρίων ετησίως, ανεβάζει το κόστος της εργασίας και πυροδοτεί την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα, πάνω ακόμη και από την ανεργία του Great Depression στις ΗΠΑ το 1929." Όσο και να επιχειρηματολογήσει κάποιος για το δίκαιο του ανταποδοτικού συστήματος, σήμερα δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί, διότι τα ταμεία είναι άδεια.
Κάποιος ιστορικός του μέλλοντος ίσως να αποδώσει ευθύνες για αυτό το άδειασμα.
Το πιο πιθανό όμως είναι ότι εφόσον η δικαστική εξουσία δεν έχει κρίνει ως ποινικά κολάσιμο αυτό το άδειασμα, δεν θα αποδώσει κανείς ευθύνες σε κανέναν. Δίκαιο ή όχι, δεν ξέρω, πάντως η μέχρι τώρα στάση της δικαστικής εξουσίας αυτό λέει.
Πέραν αυτού όμως, το ύψος των συντάξεων είναι δυσανάλογα υψηλό σε σχέση με τις εισφορές των περισσότερων, οπότε ακόμη και αν γινόταν ο υπολογισμός των εισφορών καθενός (μείον το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για εκείνους και τις οικογένειές τους) πάλι θα έπρεπε να μειωθούν σημαντικά οι συντάξεις.
Το σύστημα είναι αναδιανεμητικό. Μας αρέσει δε μας αρέσει, είναι.
Αυτό σημαίνει ότι οι συντάξεις δεν είναι από τις εισφορές του συνταξιούχου, αλλά από τις εισφορές όσων εργάζονται και πληρώνουν τη σύνταξή του σήμερα.
Όμως οι εισφορές είναι τόσο υψηλές (55% του μισθού προ φόρων) ώστε κοστίζει σε μια επιχείρηση 1,55 μισθό για να δώσει 1 μισθό. Μεταφράστε τί σημαίνει αυτό για την αγορά εργασίας.
Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάνονται για να εισπράττει κάποιος ως σύνταξη λεφτά που δε χρειάζεται για να επιβιώσει, στερώντας από κάποιον νέο τη θέση εργασίας του, και το δικαίωμα στην επιβίωση;
Αναλογιστείτε, πόσο επιτείνει την ανεργία ο σημερινός ασφαλιστικός τραγέλαφος. Για να πληρώνονται κάποιοι χωρίς να εργάζονται, κάποιοι εργάζονται χωρίς να πληρώνονται.
Όταν ο εργοδότης δίνει 55% πάνω από το μισθό για μια θέση εργασίας, θα μειώσει το μισθό ώσπου να βγαίνει η δουλειά χωρίς ζημίες, άρα ο εργαζόμενος θα πάρει λιγότερα, ή θα προσλάβει λιγότερους εργαζόμενους, ίσως ρίχνοντας την ποιότητα του αποτελέσματος. Και στις δυο περιπτώσεις χαμένοι είναι όλοι.
Αυτό που είπε η τρόικα, είναι σωστό. Όσοι δεν χρειάζονται να εισπράττουν τις συντάξεις από τα λεφτά των άλλων, να πάψουν να τις εισπράττουν.
Όσο για το επιχείρημα περί τεμπέλη ή σπάταλου, ας κάνει κάποιος τον ίδιο συλλογισμό για τα προνοιακά επιδόματα. Η σημερινές συντάξεις δεν αποτελούν δικαίωμα των συνταξιούχων (τα λεφτά τους τα ξόδεψαν οι κυβερνήσεις που οι ίδιοι εξέλεξαν) αλλά παροχή από τους σημερινούς νέους. Αλληλεγγύη. Αν δεν έχουν ανάγκη τα λεφτά, φυσικά και δεν πρέπει να τα παίρνουν! Αν τα έχουν όμως ανάγκη για να ζήσουν, φτωχά αλλά με αξιοπρέπεια, τότε ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΟΝΤΑΙ.
Δεν είναι θέμα σοσιαλισμού αυτό. Θέμα πολιτισμού είναι. Εκτός αν οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η Αυστραλία είναι σοσιαλιστικές χώρες και δε το ξέρουνε...
