Μια φίλη γύρω στα 45, έχει χάσει την δουλειά της εδώ και δύο χρόνια, πρόσφατα τελείωσε και το επίδομα ανεργίας και πλέον η κατάσταση η οικονομική στην οποία βρίσκεται είναι πολύ δύσκολη.
Παρ όλα αυτά ποτέ δεν έχει αφήσει το οικονομικό να την καταβάλλει, ποτέ δεν ζήτησε χάρη από κανέναν, "δεν θα γίνω επαίτης Ανδρέα μου εγώ σε αυτή την ηλικία μου λέει χαρακτηριστικά" και προσπαθεί να καλύπτει όσο μπορεί τις υποχρεώσεις της με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα. Με τα λεφτά της αποζημίωσης εξόφλησε όλες τις υποχρεώσεις (τραπεζικές και μη), ενώ πάντα ακυρώνει το εισητήριο στα μέσα μεταφοράς (ακόμα και τώρα).
Γιατί όλα αυτά;;;
Μα για να μπορώ να τους κράζω και να τους τα χώνω, μου λέει.
Δυστυχώς αυτό το διάστημα που είναι εκτός αγοράς κατάλαβε πόσο περιθωριοποιημένη είναι. Δεν μιλάμε μόνο για τις δομές, τις κοινωνικές υπηρεσίες (ειδικά σε θέματα υγείας), για τους ξεχαρβαλωμένους οργανισμούς επανένταξης στην αγορά, αλλά κυρίως για την μηδαμινή προστασία από το κράτος.
Αντιθέτως είχε την ατυχία να έχει δικό της σπίτι και αναγκάζεται να βάζει το χέρι στην τσέπη συνεχώς (μέχρι πόσα χρόνια θα πληρώνω αυτό το ρημάδι μου λέει). Πλέον έχει βάλει πλώρη να το πουλήσει και να φύγει στο εξωτερικό, αλλά που τέτοια τύχη, άνθρωπος δεν πατάει. Την ίδια στιγμή χθες, διαβάζουμε ότι ο πρώην υπουργός Γ.Παπαντωνίου και η σύζυγός του δικάστηκαν για 4 χρόνια με αναστολή για φοροδιαφυγή και απόκρυψη εισοδήματος.
Από την μια η αξιοπρέπεια, από την άλλη η αλητεία, από την μια ο άνεργος που πληρώνει τις ανισότητες και της αδικίες μιας κρίσης που ισοπέδωσε κάθε έννοια συλλογικότητας και κοινωνικής συνοχής, από την άλλη η πρόκληση, ο πλουτισμός πολιτικών, η αναξιοπιστία, η σήψη, η διαφθορά και η διαπλοκή.
Και όμως η φίλη μου θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο περιθώριο, ζώντας σε μια λογική παρασιτικού καπιταλισμού, όπου η φτώχεια και η ανεργία αντιμετωπίζονται ως φυσικά φαινόμενα και όχι ως κοινωνικά προβλήματα και θα δυσκολεύεται να καλύψει τις υποχρεώσεις της και από την άλλη ο πρώην υπουργός (και ο κάθε πρώην) θα πληρώσει το αντίτιμο για να γλιτώσει την φυλακή, θα κάτσει για λίγο εκτός και μετά θα καλείται για να μας μιλήσει για την οικονομική κρίση.
Δύο κόσμοι παράλληλοι, αλληλένδετοι και όμως τόσο διαφορετικοί. Για το κράτος και τους αρμοδίους φαίνεται ότι η αξιοπρέπεια δεν μετράει και τόσο και για αυτό πάντα θα βολεύονται οι αεριτζήδες και τα λαμόγια, για εμάς και για εμένα προσωπικά, η φίλη μου είναι η μεγάλη κερδισμένη, αφού με την αξιοπρέπειά της έχει καταφέρει και έχει επιβληθεί της αλητείας.
Καλησπέρα σας...
