Η 2η ψηφοφορία έβγαλε αποτέλεσμα για τους πιο πολλούς αναμενόμενο και αν δεν προκύψει κάποια σημαντική ανατροπή στην 3η(παραίτηση πρωθυπουργού και αντιπροέδρου, πρόταση για αριστερό ΠτΔ) οδηγούμαστε σε εκλογές.
Αν θέλουμε να κάνουμε μια αντιστοιχία κοινοβουλευτικού σώματος και κοινωνίας, είναι περίπου μισά μισά η κατάσταση, δηλαδή το 45% σύμφωνα με δημοσκοπήσεις θέλουν εκλογές, το 55% δεν επιθυμούν, ενώ στην Βουλή οι 160-168 βουλευτές αποτυπώνουν καταρχήν πλειοψηφία(όχι βέβαια για εκλογή ΠτΔ) και οι 135 δεν επιθυμούν. Οπότε ψύχραιμα, χωρίς οπαδισμούς και κολλημένοι πίσω από την δική μας οπτική, οφείλουμε να κάνουμε σωστή ανάγνωση και να προχωρήσουμε.
Πρώτα και κύρια αν δεχθούμε ότι δεν υπάρχουν αποστάτες, αργυρώνητοι και δεν ξέρω εγώ τι, ας δεχθούμε την επιλογή προσώπων που πρωταγωνίστησαν στην μια ή την άλλη θέση.Τατσόπουλος, Λυκούδης,Ψαριανός, Φούντα,Ψύρρας, Ανδρουλάκης(κυρίως αυτοί) που ψηφίσαν με διαφορετικά κριτήρια υπέρ η κατά ΠτΔ, ήταν κατά την γνώμη μου οι πιο συνεπείς στην ψήφο τους, αφού επιχειρηματολόγησαν, τεκμηρίωσαν τους λόγους για την όποια θέση πήραν(η τεκμηρίωση δεν είναι ανάγκη να συνάδει με την δική μας) και είναι άδικο να ερμηνεύουμε την στάση τους από την οπτική που εμείς βλέπουμε τα πράγματα.
Από την άλλη η ψήφος Χρυσαυγιτών υπέρ ή κατά του ΠτΔ δεν πρέπει να αναλύεται και αυτή κατά το δοκούν. Είναι ντροπή ανεξάρτητα το αν και πόσο επηρεάζει αυτή η ψήφος, αυτά τα υποκείμενα να έχουν γίνει ρυθμιστές εδώ και 3 χρόνια και αυτό βέβαια με εντολή των πολιτών.Οπότε όσο και αν δεν μας αρέσει, οι προσθαφαιρέσεις που γίνονται τώρα με την ψήφο τους είναι εκτός πραγματικότητας .Αν δεν θέλουμε να γίνονται ρυθμιστές, μην τολμήσουμε και τους ξαναβάλουμε μέσα.
Πάμε παρακάτω, να το ξαναπούμε, το καλό θα ήταν να αποτραπούν οι εκλογές, να υπάρχει συνεννόηση πρωτίστως πολιτική, να δείξουμε και μια σοβαρότητα έξω. Δεν καταφέραμε και για αυτό οι ευθύνες τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στην αντιπολίτευση είναι δεδομένες. Από εδώ και πέρα να δούμε πως μπορούμε να προχωρήσουμε, προσωπικά δεν δέχομαι σενάρια καταστροφολογίας, όχι γιατί έχω εμπιστοσύνη σε μια ενδεχόμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί στην πολιτική πρέπει να είμαστε έτοιμοι για εναλλακτικές.
Δεν υπάρχει λοιπόν καταστροφή, υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης και συμμετοχής. Νέοι σχηματισμοί προκύπτουν, συνεργασίες, ανασυνθέσεις, πολιτικά κόμματα, κινήσεις και ομάδες μπάινουν στον προεκλογικό αγώνα για να δώσουν τις δικές τους μάχες.Αυτό καταρχήν είναι θετικό, ότι ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος απελευθέρωσε υγιείς δυνάμεις που προσπαθούν να βρουν σημεία σύγκλισης και τομής.Και αν κάτι πρέπει να κρατάμε για την δύσκολη συνέχεια που έρχεται, είναι ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας και διαλόγου ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, τόσο ώστε να μην ξαναέχουμε φαινόμενα Χ.Α και ΑΝΕΛ και δεύτερον γιατί η εποχή που που μπαίνουμε είναι μια εποχή όπου θα χρειαστούν ευρύτατες συναινέσεις και συμμαχίες.
