Καλλιόπη Παπαμιχαήλ
μήτε άρρεν μήτε θήλυ - Ιστορίες ευνούχων στην αρχαιότητα
«Πήγαινε λοιπόν στη Μόμο!» Γιατί τάχα; Ήταν τόσο έξυπνη η Μόμο που μπορούσε να δώσει μια καλή συμβουλή στον καθένα ή έβρισκε πάντοτε τις κατάλληλες λέξεις όταν κάποιος είχε ανάγκη από παρηγοριά; Ή έβγαζε πάντοτε σοφές και δίκαιες αποφάσεις; Όχι, η Μόμο δεν ήξερε να κάνει τίποτ’ απ’ αυτά, ήταν ίδια όπως κάθε άλλο παιδί.
Απατηλό και όμως βάσιμο
Όταν βαδίζει κανείς στο χείλος μιας αβύσσου η διασχίζει ένα βαθύ ποτάμι πάνω σε μια σανίδα, χρειάζεσαι μια κουπαστή,, όχι για να κρατηθεί απ' αυτήν (γιατί τότε θα κατέρρεε μαζί του), αλλά για να δημιουργήσει για το μάτι την παράσταση της ασφάλειας.
O χρόνος ζωής ενός ανθρώπου του δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει ότι είναι ηθικό oν, ταγμένο στην αναζήτηση της αλήθειας· κι όμως, αυτό τό δώρο στόν άνθρωπο είναι ευχάριστο και μαζί πικρό. Ζωή είναι μόνο μιά δεδομένη χρονική περίοδος όπου μπορεί, ή μάλλον πρέπει, να διαμορφώσει το πνεύμα του σύμφωνα με το πως αντιλαμβάνεται το σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Χαίρε στους τρελούς
Ο Lee Clow, ο διευθυντής δημιουργικού της Chiat/Day που είχε κάνει την εξαιρετική διαφήμιση «1984» για την παρουσίαση του Macintosh, κατευθυνόταν με το αμάξι του στο Λος Άντζελες στις αρχές Ιουλίου του 1997, όταν χτύπησε το τηλέφωνο του αυτοκινήτου. Ήταν ο Jobs. «Γεια σου, Lee, εδώ Steve», είπε. «Μάντεψε. Ο Amelio μόλις παραιτήθηκε. Μπορείς να ’ρθεις;»
Ευτυχία
• Θα ήταν ο κόσμος δικαιότερος αν οι ευτυχισμένοι υποχρεώνονταν να πληρώσουν φόρο επί της ευτυχίας τους;
Ο μπαμπάς συνήθιζε να μου λέει:
για να καταλάβεις ποιος είναι καλός φίλος
να οργανώσεις ένα πάρτι
ένα όμορφο πάρτι
να έχεις καλές μπύρες
και κρασιά παλιά ώριμα
Οι άνθρωποι έχουν πράγματι πολλούς τρόπους για να δηλώνουν «Εγώ είμαι ο στρατηγός και όχι εσύ», χωρίς να δείχνουν τα οπίσθιά τους ή να φοράνε διακριτικά με αστέρια στους ώμους. Όπως και σε άλλες κοινωνίες πρωτευόντων, η κατεύθυνση του βλέμματος και η επίμονη ματιά αποτελούν σημαντικά σήματα κυριαρχίας στην ανθρώπινη κοινωνία.
Ο άνθρωπος δεν υπέφερε πάντοτε από τις ίδιες ασθένειες.
Πάντοτε ο άνθρωπος αρρώσταινε. Από μολυσματικές ασθένειες οφειλόμενες σε παθογόνους μικροοργανισμούς και παράσιτα ή από εγγενείς δυσλειτουργίες του ίδιου του σώματός του. Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο η φύση των ασθενειών όσο και η συνεισφορά τους στη συνολική νοσηρότητα ήταν άμεση συνάρτηση του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής.Για να προσβληθεί κανείς από ένα παθογόνο θα έπρεπε να συναντηθεί μαζί του στο ίδιο περιβάλλον, και μάλιστα με συχνότητα έκθεσης που να εγγυάται την επιτυχή προσβολή.
