Ο άνθρωπος δεν υπέφερε πάντοτε από τις ίδιες ασθένειες.

Πάντοτε ο άνθρωπος αρρώσταινε. Από μολυσματικές ασθένειες οφειλόμενες σε παθογόνους μικροοργανισμούς και παράσιτα ή από εγγενείς δυσλειτουργίες του ίδιου του σώματός του. Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο η φύση των ασθενειών όσο και η συνεισφορά τους στη συνολική νοσηρότητα ήταν άμεση συνάρτηση του περιβάλλοντος και του τρόπου ζωής.Για να προσβληθεί κανείς από ένα παθογόνο θα έπρεπε να συναντηθεί μαζί του στο ίδιο περιβάλλον, και μάλιστα με συχνότητα έκθεσης που να εγγυάται την επιτυχή προσβολή.

Τα πρωτεύοντα θηλαστικά είναι πολύ επιδέξια στο να θολώνουν τα νερά. Οι μαϊμούδες και οι μπαμπουίνοι έχουν ταλέντο στο να παριστάνουν ότι ενδιαφέρονται για ανύπαρκτα αντικείμενα ή γεγονότα, κοιτάζοντας οπουδήποτε αλλού εκτός από την πηγή της αμηχανίας, ελπίζοντας ότι αυτή θα εξαφανιστεί.

Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ'
τη μέρα...

Η  Δημοκρατία είναι η μοναδική μορφή διακυβέρνησης  που προασπίζει  την ελευθερία, τη σύσταση ενός κράτους δικαίου και πρόνοιας, την  προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τις υποχρεώσεις των πολιτών απέναντι στη κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά η  δημοκρατία  ως θεσμός είναι ευάλωτος και μπορεί εύκολα να κινδυνεύσει η ακεραιότητά της  και το αποτέλεσμα να είναι αντίθετο από τις αξίες που πρεσβεύει.

Αυτή είναι η Αφροδίτη που φανταζόμαστε. Από δω πήρε και τ όνομα του ο έρωτας, από δω σταλάζει για πρώτη φορά η γλύκα της Αφροδίτης στην καρδιά' και καταπόδι ακολουθούν οι παγερές οι έγνοιες. Γιατί ακόμη κι αν λείπει το αγαπημένο πρόσωπό, το είδωλο του είναι παρόν και τ όνομά του το γλυκό ηχεί μέσα στα αυτιά σου.

...ναι, η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή και, ναι, είπα ναι, θα πω Ναι.

Τζέιμς Τζόυς, Οδυσσέας

Υπάρχουν λοιπόν και παρανομούντες δικαστές, ακριβώς όμοιοι με τους παράνομους που δικάζουν. O παράνομος μπορεί να επικαλεστεί σαν ελαφρυντικό την ψυχολογική σύγχυση. Ο δικαστής που παρανομεί τι μπορεί να επικαλεστεί σαν ελαφρυντικό πέραν της ηθικής σύγχυσης, ή για να το πούμε πιο απλά, πέραν της πλήρους ανυπαρξίας ήθους;

Τη λέξη απουσία την άκουσα, για πρώτη φορά, στο σχολείο. Ο δάσκαλος έπαιρνε απουσίες, ο απουσιολόγος έπαιρνε απουσίες... Γιατί τις παίρνανε, που τις πηγαίνανε και τι τις κάνανε, ποτέ δεν κατάλαβα. Και επειδή, μικρός, ήμουν πολύ φιλάσθενος, παίρνανε συχνά και τις δικές μου απουσίες, χωρίς ωστόσο να νιώσω ποτέ ότι κάτι μου αφαιρούσαν, κάτι μου έλειπε.

Σαν σήμερα, 9 Σεπτεμβρίου 1828, γεννήθηκε o Λέων Τολστόι, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Ο Ίρβιν Γιάλομ στο βιβλίο του "Στον κήπο του Επίκουρου" γράφει τα εξής:

Νοιώθουμε τον πόνο, αλλά όχι και την έλλειψη του πόνου· -νοιώθουμε την έγνοια, αλλά όχι και την έλλειψή της· το φόβο, Αλλά όχι και τη σιγουριά. Νοιώθουμε τον πόνο και την επιθυμία, όπως νοιώθουμε και την πείνα και τη δίψα. Μόλις όμως εισακουστούν, τελειώνουν όλα, σαν την μπουκιά, που μόλις την καταπιούμε, παύει να υπάρχει για την αίσθησή μας.