Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εξατμίστηκαν, βέβαια. Άφησαν απογόνους όπως όλοι. Και ασφαλώς «ελληνικό αίμα» υπάρχει και στους σημερινούς κατοίκους της Ελλάδας, και στους σημερινούς κατοίκους ολόκληρης της ανατολικής Μεσογείου τουλάχιστον, για να μην πούμε ολόκληρης της Πρόσω Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.

Ο χριστιανισμός βρήκε την ιδέα για τιμωρίες στην κόλαση σε όλη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία: την είχαν επωάσει με ιδιαίτερη περιποιητικότητα αναρίθμητες μυστικές λατρείες, σαν να ήταν το πιο γόνιμο αβγό της δύναμής τους. Ο Επίκουρος είχε πιστέψει ότι δεν μπορούσε να κάνει μεγαλύτερο πράγμα για τους ομοίους του από το να ξεριζώσει τις ρίζες της πίστης αυτής·, ο θρίαμβός του, που ηχεί πιο ωραία από οπουδήποτε αλλού στο στόμα του πιο σκοτεινού (που έγινε όμως διαυγής) οπαδού της διδασκαλίας του, του Ρωμαίου Λουκρήτιου, ήρθε πολύ νωρίς -ο χριστιανισμός πήρε υπό την ιδιαίτερη προστασία του την ήδη μαραμένη πίστη στα υποχθόνια φόβητρα, πράττοντας έξυπνα!

Ποτέ δεν αγαπάμε κάποιον. Αγαπάμε απλώς την ιδέα πού σχηματίζουμε για κάποιον. Τελικά αυτό πού αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας.
Μπ.Σ.

Ο φανατισμός είναι για τη δεισιδαιμονία ότι είναι η έξαψη για τον πυρετό, ότι είναι η οργή για το θυμό. Όποιος έχει εκστάσεις, οράματα, όποιος παίρνει τα όνειρά του για πραγματικότητα και τις φαντασιώσεις του για προφητείες, έχει απλώς καταληφθεί από έξαρση. Όποιος όμως υποστηρίζει την τρέλα του με το φόνο είναι ένας φανατικός.

Η θρησκεία, μιας και πηγάζει από τον φόβο, έχει εξάρει ορισμένους φόβους και έκανε τούς ανθρώπους να μην τους θεωρούν μισητούς. Σ’ αυτό έβλαψε πολύ τήν ανθρωπότητα, γιατί κάθε φόβος είναι κακός.

Σ’ ένα σημείο του Φαντάσματος της Όπερας, ο Μάικλ Κρώφορντ και η Σάρα Μπράιτμαν τραγουδούν τους περίφημους στίχους: «The phantom of the Opera is there, inside your mind...». To φάντασμα της όπερας είναι εκεί. Είναι μέσα στο ίδιο το μυαλό μας.

Τὸ λεωφορεῖο σταμάτησε στὴ μέση τοῦ δρόμου. Oἱ ἐπιβάτες γύρισαν μὲ περιέργεια καὶ κύταξαν τὴ γυναῖκα ποὺ ἔμπαινε. Ἦταν ντυμένη κατάμαυρα καὶ φοροῦσε ἕνα μαῦρο μαντύλι στὸ κεφάλι. Ἀπὸ κάτω ἀπ' τὸ μαντύλι ξεχείλιζαν τὰ ξανθά της μαλλιὰ καὶ τὸ πρόσωπό της εἴτανε μικρούτσικο σὰν παιδιακίσιο, παραπονεμένο κι' ὄμορφο.

 Μια εβδομάδα αργότερα, στις 19 Απριλίου, τηλεφώνησα στον Αρίσταρχο για να μάθω αν είδε το email και πώς σκόπευε να χειριστεί το θέμα. Εκείνη η επικοινωνία μας κράτησε ακριβώς 41 λεπτά. Ήταν ένα σεμινάριο για όλη την τελετή του Αγίου Φωτός, αλλά το κυριότερο ήταν μια προσωπική εξομολόγηση εκ μέρους του για το όλο ζήτημα.

Ένα από τα πιο απίστευτα παραδείγματα εκρήξεων επιδημικής υστερίας ήταν η περίπτωση του «αναισθησιολόγου-φαντάσματος του Ματούν». Το 1944 μέσα σε περίοδο μερικών εβδομάδων, όταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, πολλοί ενήλικοι κάτοικοι της πόλης Ματούν του Ιλινόις πείστηκαν ότι ένα «διαβολικό μυαλό» τριγυρνούσε ανάμεσα στους δεκαπέντε χιλιάδες κατοίκους της πόλης.

Ο Φιλόδημος με γλαφυρότητα περιγράφει την Φυσιολογία του θυμού αρχικά με τις σωματικές αλλαγές και εκφράσεις του οργισμένου ατόμου, αλλά και τις βλαβερές συνέπειες που ακολουθούν στον ανθρώπινο οργανισμό επιφέροντας μερικές φορές ακόμη και τον Θάνατο.