Χρειάστηκε να καταδικαστεί η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.), επειδή δεν συμπεριέλαβε τα ομόφυλα ζευγάρια στο σύμφωνο συμβίωσης, για να ξυπνήσει, επιτέλους, η κυβέρνηση και με τροπολογία της να συμμορφωθεί με τις διεθνώς ανεγνωρισμένες υποχρεώσεις της. Βέβαια, η τροπολογία δεν έχει, ακόμα, ψηφιστεί αλλά θεωρώ δεδομένο, ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αποκλίσεων. Και έστω διά της δικαστικής οδού, πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προόδου.
Υπάρχουν όμως και ορισμένες φωνές κατά του εν λόγω βήματος. Είναι γνωστές από ανάλογες παρεμβάσεις τους και έχουν μάθει να περνάει ο δικός τους λόγος. Ο ένας είναι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε τους ομοφυλοφίλους ως χειρότερους από τα ζώα, διότι, κατά την ταπεινή του άποψη, τα ζώα δεν επιδίδονται σε ομοφυλοφιλικές πράξεις. Ο άλλος είναι ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος απείλησε με αφορισμό όσους βουλευτές ψηφίσουν την επίμαχη τροπολογία.
Παρέλκει να θυμίσει κανείς στον Άγιο Θεσσαλονίκης, ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι σπάνιο και στα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου. Επίσης, είναι περιττό να επαναλαμβάνουμε, ότι η Εκκλησία δεν δικαιούται να επιβάλει τις δικές της απόψεις σε θέματα ατομικών ελευθεριών. Σε έναν οργανισμό, όπου κυριάρχησαν με το καλημέρα σχεδόν οι οπισθοδρομικές απόψεις και η πρόοδος σε καθετί αντιμετωπιζόταν σαν απειλή, θα ήταν παράδοξο να περιμένει κανείς, ότι η ομοφυλοφιλία θα γινόταν αποδεκτή. Η Εκκλησία της Ελλάδος ποτέ δεν φημιζόταν για την ανοχή της στο διαφορετικό.
Εδώ φυσικά τίθεται η ευθύνη της Πολιτείας, η οποία ελάχιστες φορές π.χ., στην υπόθεση των ταυτοτήτων, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση της από αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος άλλως να τηρήσει αποστάσεις από αυτή. Πέραν των προνομίων που η Εκκλησία απολαμβάνει, το κράτος φρόντιζε πάντοτε, ώστε να συμπεριφέρεται κατά τρόπο, που να μην προκαλεί τα οπισθοδρομικά ένστικτά της. Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει, ότι την εποχή, που είχε ξεσπάσει η διαμάχη με τις νέες ταυτότητες, αρκετά στελέχη της τότε κυβέρνησης Σημίτη (ενδεικτικά αναφέρω τους κ.κ. Βενιζέλο και Ευθυμίου) είχαν πάρει αποστάσεις από τον τότε πρωθυπουργό και είχαν, έστω διακριτικά, εκφράσει την υποστήριξή τους στον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο. Σε παλαιότερες δε εποχές αρκετοί υπουργοί και βουλευτές είχαν υποστηρίξει την Εκκλησία σε ανάλογες διαμάχες π.χ., Μαρασλειακά.
Αν, όμως, κάτι εξέθρεψε υβριστικές, απάνθρωπες και οπισθοδρομικές συμπεριφορές της Εκκλησίας της Ελλάδος, αυτό δεν είναι τόσο η διαχρονική υποστήριξη του κράτους στον εν λόγω οργανισμό όσο η εκκωφαντική σιωπή των περισσοτέρων πολιτών της χώρας μας, πιστών και μη, στην τακτική του οργανισμού αυτού να παρεμβαίνει ακόμα και σε θέματα ατομικών ελευθεριών. Αναφέρομαι φυσικά στην παθητικότητα, με την οποία η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας αποδέχθηκε και συνεχίζει να αποδέχεται τα απαράδεκτα για λειτουργούς μιας θρησκείας, ο ιδρυτής της οποίας δίδασκε το «αγαπάτε αλλήλους», κηρύγματα μίσους σε βάρος όσων δεν ταιριάζουν με τα χνότα τους.
Μια κοινωνία αδιάφορη (πλην ελαχίστων προσώπων και οργανώσεων) στις ύβρεις και απειλές ιεραρχών απλά ανοίγει τον δρόμο σε ένα φορέα οπισθοδρομικών ιδεών και αλλεργικό στην πρόοδο και τα ατομικά δικαιώματα, ώστε αυτός να επιβάλει απόψεις ελάχιστα συμβατές με τη σύγχρονη εποχή. Μια κοινωνία, το μεγαλύτερο κομμάτι της οποίας επιλέγει ως κυβερνώντες πρόσωπα, τα οποία δηλώνουν ανοικτά, ότι συνομιλούν με το Θεό, και δεν τολμούν να κάνουν τις τομές εκείνες, που θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα σύγχρονο κράτος, μοιραία στρώνει το έδαφος για την επικράτηση των πιο οπισθοδρομικών απόψεων. Τέλος, μια κοινωνία πρόθυμη να χειροκροτήσει κάποιους ιεράρχες, επειδή αυτοί τα «έχωσαν» στην εξουσία ή απλά διότι έχουν επικοινωνιακό χάρισμα, και να αγνοήσει την απέχθειά τους σε καθετί προοδευτικό, είναι καταδικασμένη να παραμένει δέσμια οπισθοδρομικών αντιλήψεων και να νομιμοποιεί τους φορείς αυτών των αντιλήψεων να τις επιβάλουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Είναι τυχαίο, μήπως, που ακόμα και σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας συμμερίζονται την άποψη ότι, αν ζούσε ο δεδηλωμένος σκοταδιστής και εχθρός της προόδου Χριστόδουλος, η χώρα μας θα βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι τώρα; Μιλάμε για τον ίδιο ιεράρχη, ο οποίος κάποτε είχε πει το αμίμητο "όπισθεν ολοταχώς", χαρακτήρισε την ομοφυλοφιλία "κουσούρι" και δεν κουνήθηκε φύλλο στη χώρα μας.
