Από το ξέσπασμα της κρίσης και εντεύθεν και καθ' όλη τη διάρκεια της νέας ιστορικής περιόδου της Ελληνικής Δημοκρατίας, έχει τεθεί πολλές φορές στον δημόσιο διάλογο το ερώτημα αν είναι ρατσιστές οι έλληνες. Παραβλέπω το γεγονός ότι ο τρόπος διατύπωσης του ερωτήματος είναι ρατσιστικός και αναρωτιέμαι πόσο υποκριτές είναι και οι ερωτώντες και οι συμμετέχοντες σε παρόμοιες συζητήσεις, όταν τοποθετούνται σε τόσο σοβαρά και πολύπλοκα ζητήματα με απίστευτης ελαφρότητας ευκολία, ενώ την επόμενη στιγμή με τα ρεπορτάζ τους και τη ρητορική τους εκτρέπουν το νερό της ιστορίας προς τον μύλο του φασισμού.
Τις τελευταίες μέρες το ρέμα που τροφοδοτεί τον παραπάνω μύλο, γέμισε με το ξανθό προσωπάκι της μικρής Μαρίας. Έτσι μετά τους Αλβανούς φονιάδες και τους Πακιστανούς βιαστές, τα σπίτια μας και τ' αυτιά μας γέμισαν με «γύφτους» κλέφτες παιδιών. Οι ίδιοι που καλλιεργούν το στερεότυπο, οι ίδιοι που σπέρνουν τον ρατσισμό σπόρο – σπόρο, οι ίδιοι θα αναρωτιούνται ξανά αύριο, αν και γιατί οι έλληνες είναι ρατσιστές.
Έχουμε φαίνεται συνηθίσει στην ανθρωποφαγία και τον κανιβαλισμό, ώστε είναι η πρώτη, η φυσική αντίδραση σε κάθε ερέθισμα. Ακόμα και όσοι υψώνουν κατά καιρούς τη σημαία του ορθολογισμού, γλιστρούν αδιαμαρτύρητα στην ευκολία του λιθοβολισμού. Καμιά συζήτηση για λύσεις, μόνο αναζήτηση υπευθύνων για να σφαχτούν στις αρένες των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών όπως κατ' ευφημισμό αποκαλούνται τα τηλεοπτικά κρεματόρια. Έτσι αντί να αναζητηθεί το γιατί και πώς κάποιος μπόρεσε να δηλώσει και να νομιμοποιήσει πάνω από δέκα παιδιά με τρεις οικογένειες σε τρεις δήμους, αναζητούνται ευθύνες σε υπαλλήλους. Το δευτερεύον – οι ευθύνες δηλαδή των προσώπων - καθίσταται έτσι πρωτεύον και το πρωτεύον – το διάτρητο σύστημα στα ληξιαρχεία και δημοτολόγια των Δήμων - διαγράφεται από τον χάρτη επιτρέποντας τη διαιώνιση του λάθους.
Όσο η κοινωνία αποδέχεται ως κάθαρση την τιμωρία προσώπων και αφήνει τις δομές ανέγγιχτες, τόσο το σύστημα θα πανηγυρίζει καθώς θα βγαίνει δυνατότερο μέσα από κάθε περιπέτεια που, λογικά, θα έπρεπε να του ψαλιδίζει τη δύναμη. Δυστυχώς αυτοί που θα έπρεπε να δείχνουν στην κοινωνία τον δρόμο και τον τρόπο να αλλάξει το σάπιο σύστημα, ή έχουν γίνει μέρος του συστήματος ή πλατσουρίζουν στα θολά νερά της ικανοποίησης προσωπικών στρατηγικών και φιλοδοξιών.
Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι θα μπορέσουμε να βγούμε από αυτήν την κρίση με επιτυχία. Την άλλη, την οικονομική, με κάποιον τρόπο θα την ξεπεράσουμε. Η κοινωνική, φοβάμαι ότι θα μας τραβάει πίσω και κάτω για δεκαετίες.
