Συνεχώς μα συνεχώς πετυχαίνω σε συζητήσεις άτομα που ισχυρίζονται ότι έχουμε χούντα. Το βλέπουμε με σπρέι στους τοίχους, το ακούμε σαν σύνθημα στις πορείες, το βρίσκουμε παντού στην καθημερινότητα. Έχουμε χούντα. Το άκους πια όχι μόνο από αριστερούς αλλά και από άλλες πολιτικές κατευθύνσεις ενώ αποκορύφωμα είναι ότι το λένε και δεξιοί αλλά ακόμα και ακροδεξιοί που κανονικά θα έπρεπε να χαίρονται αφού άλλωστε κάτι τέτοιες σκέψεις είναι που τους ξυπνάνε γλυκά τα βράδια κάνοντας τα όνειρα τους υγρά.
Τι συμβαίνει πραγματικά όμως; Έχουν όλοι αυτοί δίκιο; Έχουμε όντως χούντα; Ή μιλάμε για άτομα χαμηλής αντίληψης που δεν έχουν ιδέα απο πολιτικά συστήματα και καταστάσεις; Που άκουσαν μια μαλακία και τη πιπιλάνε γιατί είναι της μόδας τελευταία οι τρανταχτές και περήφανες δηλώσεις γεμάτες βλακεία;
Όχι, όχι, όχι. Δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Δεν συμβαίνει γιατί πολύ απλά αυτοί που ισχυρίζονται ότι έχουμε χούντα... έχουν απόλυτο δίκιο! Όντως, ναι, έχουμε χούντα! Ορίστε, το 'πα!
Με μερικές εξαιρέσεις...
Κατ’ αρχάς έχουμε εκλογές. Ο κόσμος πηγαίνει και αποφασίζει ο ίδιος σε ποιους θα δώσει τα ηνία της χώρας.
Οι εκλογές αυτές για πάνω από 30 χρόνια δεν έχουν κατηγορηθεί ούτε από κάποια εντόπια πολιτική ομάδα ούτε από κάποιο διεθνή οργανισμό για νοθεία. Υπάρχει στη χώρα μια αργή αλλά σταθερή ανάπτυξη και εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι πορείες και οι διαμαρτυρίες επιτρέπονται. Όχι μόνο επιτρέπονται αλλά και δεν καταπνίγονται στο αίμα.
Δεν υπάρχουν ξερονήσια ή άλλα μέρη ωστέ να στέλνουμε τους αντιφρονούντες. Γενικά δεν συλλαμβάνονται αντιφρονούντες.
Δεν υπάρχει κανένα απαγορεύμενο κόμμα. Ούτε κάν η γνωστή εγκληματική οργάνωση.
Αποκαλύπτονται σκάνδαλα.
Αποκαλύπτονται σκάνδαλα και αυτοί που τα αποκάλυψαν δεν στέλνονται σε ξερονήσια.
Το χρέος της χώρας είναι (έστω και μερικώς) γνωστό και δεν μένει ο λαός στην άγνοια νομίζοντας ότι δεν χρωστάει τίποτα και πουθενά.
Δε γίνονται παρελάσεις με αρχαιοελληνικές στολές στο Παναθηναϊκο στάδιο. Κάτι που θλίβει απεριόριστα άτομα με γούστο Φλωρινιώτη. Γίνονται βέβαια κάτι γραφικές εκδηλώσεις στο Λιτοχωρο κάθε ισημερία αλλά δεν είναι κρατικές.
Δεν απαγορεύονται τραγούδια. Ούτε καν τα επαναστατικά μεγάλων αγωνιστών όπως ο Σφακιανάκης και ο Παντελίδης. Η αστυνομία δεν μπαίνει στα σπίτια μετά απο κλήση των γονέων με σκοπό να "συνετίσει" τα τέκνα τους. Δεν εφαρμόζεται νόμος πέρι τεντυμποϊσμου.
Επιτρέπονται τα "μίνι" στις γυναίκες.
Έχει εκλείψει το συμπαθές επάγγελμα του ρουφιάνου της γειτονιάς.
Δεν απαιτείται πιστοποιητικό φρονημάτων.
Δεν έχει δοθεί πεσκέσι η υπόλοιπη μισή Κύπρος.
Το επάγγελμα του στρατιωτικού, του αστυνόμου και του ιερέα δεν θεωρούνται και πολύ σόι.
Στις εθνικές επετείους προβάλλεται και διδάσκεται ένα αντιφασιστικό κλίμα.
Δε τριγυρνάνε τανκς στους δρόμους. Στην πραγματικότητα εκεί που έχει πάει το πετρέλαιο δεν τριγυρνάνε πουθενά.
Η φράση "ελεύθερος σκοπευτής" αναφέρεται σε παίκτες που ρίχνουν τρίποντα ανενόχλητοι ή στη χειρότερη σε γραφικούς τύπους που κάνουν γελοίες εκπομπές στην τηλεόραση.
Επιτρέπεται ο συνδικαλισμός.
Τα ΜΜΕ δεν ελέγχονται από το κράτος.
Δεν βλέπεις παντού φωτογραφία του ηγέτη της χώρας σε κάδρο.
Και, last but not least… Δεν γίνονται πλέον δρόμοι!
Αν εξαιρέσουμε όλες αυτές τις αμελητέες λεπτομέρειες, που κακώς έκανα και τις ανέφερα βέβαια, κατά τα άλλα δυστυχώς, ναι. Έχουμε χούντα. Όλοι όσοι το ισχυρίζονται έχουν δίκιο και μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι ότι αυτοί και μόνο αυτοί γνωρίζουν το πραγματικό πολίτευμα της χώρας και δεν είναι πρόβατα και πιόνια του συστήματος, να μασάνε ό,τι τους πετάξει. Είναι οι σύγχρονοι Ηρακλήδες Πουαρώδες αυτής της χώρας!
