Το δεύτερο απεχθέστερο πράγμα στην πολιτική αλλά και το δεύτερο πιο διαδεδομένο, είναι η υποκρισία, με τις πρωτιές καπαρωμένες από τη διαφθορά και το ψέμα.
Πάμε παρακάτω:
Τα σκουπίδια της Αττικής είναι μια τεράστια πληγή, με την διαχείρισή τους να καρκινοβατεί από ετών με ευθύνη ΚΥΡΙΩΣ όσων ήλεγχαν την κυβερνήση, την περιφέρεια, τους Δήμους, με τους τελευταίους να έχουν σαφώς μικρότερο μερίδιο ευθύνης.
Οι χωματερές Λιοσίων - Φυλής είναι κορεσμένες από ετών και η συνέχιση της εναπόθεσης σκουπιδιών σε αυτές αποτελεί περιβαλλοντικό έγκλημα. Πίσω από κάθε καθυστέρηση στην υιοθέτηση σχεδίου και τρόπου διαχείρισης απορριμμάτων στην Αττική (και όχι μόνο) κρύβεται ένας άγριος και μαινόμενος πόλεμος εταιρικών συμφερόντων στον οποίο εμπλέκονται πολιτικοί, επιστήμονες και η λεγόμενη κοινωνία των πολιτών. Κάποιοι εμπλέκονται συνειδητά, άλλοι παρασύρονται από επιτήδειους.
Στη Φυλή καταλήγουν και τα σκουπίδια της δεύτερης αμαρτωλής περιοχής - αναφορικά με τα σκουπίδια - της Πελοποννήσου αλλά κανείς δεν «κλαίει» για την μεταφορά αυτή.
Αν κάποιος αποφασίσει να κλείσει την πληγή της Φυλής ΣΗΜΕΡΑ, θα πρέπει να βρει τι θα κάνει με τα σκουπίδια της Αττικής και της Πελοποννήσου.
Έχει χοντρικά τρεις επιλογές
1. Αναθέτει με συνοπτικές διαδικασίες, συνολικά την διαχείριση σε όποια εταιρεία ή ομάδα εταιρειών μπορεί να ανταποκριθεί ταχύτερα στο αίτημα, αδιαφορώντας για διαδικασίες και νομιμότητα. Ακατόρθωτο, καθώς εμπεριέχει τεράστιο κόστος, οικονομικό και πολιτικό και θα καταρριφθεί ως πρακτική με προσφυγές σε ΣτΕ και ΕΕ.
2. Αποθηκεύει τα απορρίμματα, με σκοπό να τα διαχειριστεί σωστά σε 3 με 5 χρόνια. Η μέθοδος αυτή έχει «καεί» από κύκλους μονίμως αντιδρούντων οικολογούντων, οι οποίοι ξανά θα βγουν στο κλαρί.
3. Εξάγει τα σκουπίδια του εκεί όπου οι υποδομές για την υποδοχή τους είναι έτοιμες και όπου έχουν την φέρουσα ικανότητα επεξεργασίας ανάλογου όγκου σκουπιδιών.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με κλειστή την Φυλή. Αν κανένας έχει ιδέα, ας την καταθέσει.
Αν η Φυλή παραμείνει ανοιχτή και ενεργή, σύντομα η περιφέρεια θα αναγκαστεί να συναινέσει σε υπάρχοντα σχέδια διαχείρισης και να ακολουθήσει πολιτικές τις οποίες δεν έχει σχεδιάσει και ίσως να διαφωνεί με αυτές. Αδιάφορο θα πείτε, αλλά πραγματικότητα. Σύντομα επίσης θα κληθεί να βρεί τρόπο να κατανείμει τυχόν πρόστιμα για την εξακολούθηση της λειτουργίας της Φυλής και να εισπράξει το πολιτικό κόστος, παρά το γεγονός ότι δεν ευθύνεται για την εξέλιξη.
