"Κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα" είναι το μότο των σοσιαλδημοκρατών της αντίστοιχης σελίδας τους στο facebook. H ναφθαλίνη που μυρίζει αυτή η συνθηματολογία είναι τόσο έντονη όσο και η μυρωδιά του λιβανιού στις εκκλησίες.
Τι είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η ισότητα λοιπόν κατά τους σοσιαλιστές-σοσιαλδημοκράτες; Η επέμβαση του κράτους στην αγορά εργασίας υπέρ συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων αποτελεί βάναυση επίθεση κατά της ελευθερίας του ατόμου, δημιουργεί στρεβλώσεις, στασιμότητα στην εξέλιξη, αδικία και φυσικά καταφέρνει την πολυπόθητη για τους σοσιαλιστές ισότητα-εξίσωση όλων μπροστά στα μάτια του Θεού-κράτους το οποίο καλείται να δοξάσει ο πιστός. Δημιουργεί κλειστές συντεχνίες-κολεκτίβες (συνδικάτα) τα οποία προς όφελος των μελών τους απαγορεύουν την είσοδο στην αγορά νέων παικτών (εργοδοτών και εργαζομένων).
Ένας από τους μεγαλύτερους λόγους για την ανεργία είναι η σοσιαλιστικής έμπνευσης υποχρεωτική πανάκριβη κρατική ασφάλιση των εργαζομένων. Το ασφαλιστικό σύστημα και το κοινωνικό κράτος έχουν διαλύσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και τις έχουν αναγκάσει να εργάζονται για να πληρώνονται συντάξεις και ένα τρισάθλιο διεφθαρμένο σύστημα κρατικής υγείας. Μοιραία η εργασία, την οποία βάφτισαν μαύρη οι πολιτικοί, είναι ουσιαστικά επικηρυγμένη και η προσπάθεια επιβίωσης των Ελλήνων αντί να διευκολύνεται με την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, ουσιαστικά ποινικοποιείται.
Ζούμε σε καθεστώς κρατικής τρομοκρατίας και πρωτοφανούς επίθεσης στην ατομική ελευθερία. Ένας ασφαλισμένος στον ΟΑΕΕ ο οποίος έχει δώσει π.χ. διαχρονικά 50.000 ευρώ σε εισφορές και αδυνατεί πλέον να δίνει 4.500 ευρώ τον χρόνο, είναι αυτόματα ανασφάλιστος, κινδυνεύει με κατάσχεση περιουσιακών του στοιχείων και φυλάκιση. Δηλαδή, τα 50.000 ευρώ απαλλοτριώθηκαν και η υποτιθέμενη ανταποδοτικότητα των εισφορών μετατράπηκε σε κατάσχεση της περιουσίας η/και η στέρηση της ελευθερίας.
Ως αποτέλεσμα των σοσιαλιστικών πρακτικών του δανεισμού και του κρατισμού, προέκυψε μια απαίδευτη κοινωνία, μια καταρρακωμένη παιδεία, ένα αντιπαραγωγικό κράτος δέσμιο σε μεγαλοεπιχειρηματίες-χρηματοδότες-πριμοδότες των εκάστοτε κυβερνήσεων, μια πρωτοφανής ηγεμονική αριστερή ιδεολογική κυριαρχία, ένας αντιπαραγωγικός ιδιωτικός τομέας, ένα πρωτοφανές πογκρόμ εις βάρος μεγάλων ελεύθερων-ανένταχτων στο σοβιέτ επιχειρήσεων και μία ψευδαίσθηση πως όλοι μας μπορούμε να είμαστε είτε αφεντικά είτε δημόσιοι υπάλληλοι (το ίδιο είναι) στον επίγειο σοσιαλιστικό παράδεισο.
Επίσης προέκυψε και ένας λογαριασμός 350 δισ, μια φυσική οικονομική και πολιτισμική χρεοκοπία και ένα γερό μάθημα προς πάσης φύσεως "οραματιστές" "διανοούμενους" "καλλιτέχνες" "συγγραφείς" και πάσης φύσεως ιδεαλιστές, πως η επέμβαση στην πραγματικότητα με όρους ιδεολογικούς, βασισμένους σε κάθε τι πέρα απο την φυσική ροή της ελεύθερης αγοράς και της επιβράβευσης της ικανότητας μέσω οικονομικού κέρδους, αποτελεί επίθεση κατά της ελευθερίας η οποία διαχρονικά εξασφαλίζεται στον μέγιστο ικανό βαθμό μέσω του καπιταλιστικού συστήματος.
Η πολιτική ελευθερία πάντα θα προκύπτει μέσω της οικονομικής ελευθερίας και η στέρηση της πολιτικής ελευθερίας ως αποτέλεσμα στέρησης της οικονομικής οδηγεί σε ολοκληρωτικές αντιλήψεις και καθεστώτα. Η εθελοντική συναλλαγή ήταν, είναι και θα είναι ο μόνος τρόπος συνεργασίας των ατόμων. Κάθε παραβίαση της οικειοθελούς συνεργασίας αποτελεί απροκάλυπτη καταπάτηση της ελευθερίας και ομηρία παραγωγικής και εκφραστικής ανθρώπινης δύναμης.
