Το Τέλος της Κυβερνήσεως Α. Σαμαρά;

Το Τέλος της Κυβερνήσεως Α. Σαμαρά;

Παλινωδίες στην ρύθμιση των εκατό δόσεων. Ένας ΕΝΦΙΑ, που όσο και αν βελτιώνεται παραμένει διαλυτικός και καταστροφικός για την εθνική οικονομία και την ραχοκοκαλιά της, την αστική τάξη. Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τις αντικειμενικές αξίες και την ανάγκη αναπροσαρμογής τους.

Παραίτηση του Βουλευτή Α’ Αθηνών, κ.Ανδρέα Ψυχάρη, από το αξίωμά του. Μεταφορά ουσιαστικών αρμοδιοτήτων του Υπουργού Οικονομικών, Γκίκα Χαρδούβελη, στον πολιτικό του υφιστάμενο και Υφυπουργό, κ. Μαυραγάνη. Σταθερή δημοσκοπική πρωτιά της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως. Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) προ των πυλών. Όλα αυτά αντιμετωπίζει, συνοπτικά και επισκοπικά, η Κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑ.ΣΟ.Κ. . Ορισμένοι μιλούν για το ηθικό και ουσιαστικό τέλος της Κυβερνήσεως. Έχουν δίκιο ή έχει μία τελευταία ευκαιρία και ένα κρυφό άσσο στο μανίκι του ο Πρωθυπουργός της Χώρας και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και εν συντομία ας αναλύσουμε το ερχόμενο διάστημα πολιτικών εξελίξεων. Μέσα στον Δεκέμβριο η Ελλάδα βγαίνει από το Μνημόνιο. Η συνεργασία με την Ευρωπαική Επιτροπή και την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα σε επίπεδο δανεισμού ολοκληρώνεται. Παραμένει το σκέλος του δανεισμού από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.). Πρακτικά η οικονομία χειραφετείται και το λεγόμενο Εθνικό Σχέδιο, πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή, αφού πρώτα δημιουργηθεί. Η ύπαρξη αντι-μνημονιακών κομμάτων, κατά τη γνώμη του γράφοντος, κρίνεται πλέον περιττή. Μορφώματα σαν τους Ανεξαρτήτους Έλληνες, που δημιουργήθηκαν με αφορμή το Μνημόνιο και την οικονομική Κρίση, καθώς και η Δημοκρατική Αριστερά, οδηγούνται σταδιακά και σταθερά στην συρρίκνωση και την εκλογική εξάλειψη. Τι μέλλει γενέσθαι, εν τούτοις, με το κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επεξεργάζεται, υπό το πρίσμα των εξελίξεων, την ιδέα της ‘’Αριστερής Παρεμβάσεως’’. Τι σημαίνει αυτό; Εάν, μετά την οριστική λύση του Μνημονίου, δεν έχουν βρεθεί οι 180 απαιτούμενοι Βουλευτές – οι πληροφορίες αναφέρουν, πως έχουν βρεθεί οι 172 ως τώρα – για την εκλογή του ΠτΔ, ο Πρωθυπουργός θα καλέσει γενικές βουλευτικές Εκλογές για να αποφύγει την διαπώμπευση και την συνακόλουθη εκλογική πανωλεθρια, που θα προκαλέσει η αδυναμία εκλογής Προέδρου. Ο Αντώνης Σαμαράς, για αυτούς, που τον γνωρίζουν και αξιολογούν την σκέψη του, είναι ένας πολιτικός, που προχωρά σε κινήσεις μόνο όταν είναι απολύτως πεπεισμένος για την αποτελεσματικότητά τους. Το τέλος αυτή της Κυβερνήσεως θα έρθει με τις εκλογές του 2014, εάν ο αριθμός των 180 δεν βρεθεί. Εάν, πάλι, πάμε σε επιτυχημένη εκλογή ΠτΔ τότε γενικές Εκλογές θα πραγματοποιηθούν κανονικά το 2016. Αυτά είναι τα δύο εναλλακτικά σενάρια, της ομαλότητος και της αστάθειας, τα οποία δυνητικά θα τεθούν σε εφαρμογή τους ερχόμενους μήνες.

Στο επίπεδο, τώρα, της φορολογίας οι εξελίξεις είναι δρομολογημένες και λίαν συγκεκριμένες. Η πτώση των εμπορικών αξιών των ακινήτων κατά 38% με 40% φέρνει την επιβεβλημένη απόφαση του ΣτΕ για μείωση των αντικειμενικών αξιών, πράγμα που ζητούσαν οι φιλελεύθερες πτέρυγες της Νέας Δημοκρατίας εδώ και μήνες. Η μείωση των αντικειμενικών αξιών θα οδηγήσει και στην μείωση του ΕΝΦΙΑ. Εκατομμύρια οικογένεις θα δουν έναν ΕΝΦΙΑ μειωμένο κατά 30%, σε μέσους όρους, τον επόμενο χρόνο. Τούτο θα σημάνει, ωστόσο, και την μείωση των εσόδων του Κράτους. Άρα πρέπει να οδηγηθούμε σε εναλλακτικές φορολογικές και οικονομικές πολιτικές στα πλαίσια ενός γνησιοτέρου (νεο)φιλελευθερισμού, όπως ανέπτυξα σε προηγούμενό μου άρθρο (βλ. Η Ανάγκη γνησίου νεοφιλελευθερισμού). Ο Υπουργός Οικονομικών, ας το δεχθούμε, απέτυχε παταγωδώς. Η επιλογή του από την αρχή ξένισε πολλούς –συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος- και τελικά, δυστυχώς, οι αρνητικές γνώμες φαίνονται να επιβεβαιώνουν την αναποτελεσματικότητα ενός ανθρώπου με βαρύ βιογραφικό αλλά λίγες κυβερνητικές, όπως αποδείχθηκε, ικανότητες.

 Τα θετικά νέα έρχονται από τα μέτωπα της Ανεργείας και της Αναπτύξεως. Η Ανάπτυξη, όπως επιβεβαιώνει και ο διεθνής Τύπος (βλ. Bloomberg, Financial Times, New York Journal κ.α.) έχει έρθει με ένα ποσοστό της τάξεως του 1.7% . Η Ανεργία μειώνεται σταδιακά και σταθερά. Αυτά τα θέματα, οφείλει να διαχειριστεί επικοινωνιακά η Κυβέρνηση και να τα αναδείξει στην κορυφή της ατζέντας της. Ενδεικτική η δήλωση του Γ.Μιχελάκη :’’Ένα θετικό μέτρο καταφέραμε να το μετατρέψουμε σε επικοινωνιακή αποτυχία.’’ Όσον αφορά την ρύθμιση των 100 δόσεων.

 Συμπερασματικά, κατά τη γνώμη μου, η Κυβέρνηση Σαμαρά, παρά τα ατομικά λάθη και τις μερικές παλινωδίες οφείλει να εξαντλήσει την θητεία, που δικαιωματικά κέρδισε και να συνεχίσει με θερμότερη διάθεση τις μεταρρυθμίσεις, που τόσο έχουν καθυστερήσει. Μία ενδεχόμενη Κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι καταστροφική και ανατρεπτική των μέχρι τώρα κατακτήσεων του Ελληνικού Λαού. Λάθη κάνει μόνο, όποιος προσπαθεί. Με αυτή τη σκέψη οφείλουμε να δώσουμε μία τελευταία ευκαιρία στην παρούσα Κυβέρνηση ενόψει τριών μεγάλων εξελίξεων: της χειραφετήσεως από το Μνημόνιο και τους δανειστές, της επαναδιαπραγματεύσεως του Εθνικού μας χρέους και της Εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Το Τέλος πολλοί μπορούν να το προδικάζουν αβάσιμα αλλά δεν έχει έρθει ακόμη. Όχι όσο τα θέματα της επικαιρότητας πιέζουν και επιτάσσουν ομοθυμία και σταθερότητα.