Η αισθητική μου με οδηγεί πάμπολλες φορές σε σημαντικά συμπεράσματα, που δεν θα είχαν εξαχθεί μέσω άλλης οδού ενώ όταν αυτή διαταράσσεται τότε δεν μπορώ παρά να ασκώ έναν οξύτατο έλεγχο και κριτική. Η βεβήλωση του αγάλματος του Κωστή Παλαμά, του μεγάλου αυτού Έλληνα λογοτέχνη και διανοητή από τους καταληψίες της Νομική Σχολής Αθηνών –ως ακόμη μία εκδήλωση της στρεβλής αισθητικής τους και της συγκεχυμένης τους ιδεολογίας – με έφτασε στα προσωπικά μου όρια. Ο Κ.Παλαμάς, τω όντι, δεν αξίζει να είναι ομοεθνής αυτών των ατόμων, διότι πολύ απλά είναι πολύ καλός για αυτούς, όπως και η διανόηση, που εκπροσωπεί.
Δυστυχώς η ιδεολογική δυσωδία τούτων των ανθρώπων έχει ξεπεράσει κάθε εσκαμμένη συμπεριφορά και δύναται να προκαλέσει αμέριστη αηδία. Αλλά ποιος έχει πραγματικά την ευθύνη για αυτή την κατάσταση; Η Πολιτεία ή αυτοί; Σίγουρα και οι δύο. Μα από διανοητικές οντότητες τόσο μέτριες, όπως δηλώνουν οι πράξεις τους, που τους χαρακτηρίζουν, δεν θα περίμενα τίποτε καλύτερο. Από την ελληνική Κυβέρνηση ωστόσο;
Ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, κ.Γιάννης Πανούσης είναι εγκλωβισμένος στην ιδεοληψία του χώρου, που ανήκει. Πραγματικά τον λυπάμαι, γιατί ενώ είμαι σίγουρος, πως τούτη η πραγματικότητα τον θλίβει εν τούτοις δεν μπορεί να πράξει κάτι διαφορετικό όντας ο ίδιος όμηρος των ιδεών της Αριστεράς στα συγκεκριμένα θέματα. Παρακολουθώ τις εκκλήσεις προ τις πρυτανικές αρχές για διάλογο με τους καταληψίες της Νομικής Σχολής. Μα ο διάλογος χρειάζεται αμφίδρομη προσπάθεια, αμοιβαία προσέγγιση...Όπως έχει πει και ο William Shakespeare, δεν μπορείς ποτέ να εμπλακείς σε πνευματική μονομαχία με κάποιον, που σου μοιάζει άοπλος ενώ το να πέσεις στο επίπεδο του άφρονα απλά θα έχει άσχημα για σένα αποτελέσματα καθώς σε αυτό το πεδίο εκείνος έχει μεγαλύτερη εμπειρία και ‘’γνώση’’.
Η λύση; Η Αριστερά οφείλει να ξεπεράσει τις ιδεοληπτικές της ατολμίες και να εφαρμόσει τον ψηφισμένο Νόμου Διαμαντοπούλου, που ήδη ρύθμιζε τις στρεβλώσεις του Πανεπιστημιακού Ασύλου, αρχιτέκτων του οποίου είναι ο κύριος Πανούσης. Εάν δεν επέμβει η έννομη τάξη, ώστε να τιμωρήσει τους καταληψίες με πνεύμα παραδειγματισμού και σωφρονισμού τότε παρόμοιες ενέργειες θα συνεχίζονται εις αεί μολύνοντας έτι περισσότερο το ήδη δυσώδες ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ας σκεφτούμε πρακτικά, έστω για μία φορά, ας μην φοβηθούμε άπαξ να είμαστε σκληροί μα δίκαιοι, ας τιμωρήσουμε επί τέλους τις στρεβλές αυτές συμπεριφορές, που μαστίζουν επί δεκαετίες τα ελληνικά ακαδημαικά ιδρύματα. Ας ξεπεράσουμε τις ιδεοληπτικές ατολμίες ενός συγκεριμένου ιδεολογικού χώρου. Ένα τέλος πρέπει να μπει στην άνομη ιδεολογική δικτατορία της αριστερής νοοτροπίας εν Ελλάδι, καθώς στερείται πλήρους λογικής, αισθητικής και ήθους.
