Η αξία της ανθρώπινης ζωής

Η αξία της ανθρώπινης ζωής

Δολοφονείται ένας 34χρονος στο Κερατσίνι, έπειτα από επίθεση, που δέχθηκε από μέλη της Χ.Α.. Μια ανθρώπινη ζωή έχει χαθεί στον βωμό του ναζισμού. Ο φερόμενος ως δράστης συλλαμβάνεται, ομολογεί την πράξη του και δηλώνει στέλεχος της Χ.Α.. Ξεσπά κύμα διαμαρτυριών και διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα.

Όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή βίαια και από ανθρώπινο χέρι, η πιο λογική και δίκαιη ενέργεια είναι η καταδίκη του συμβάντος και η αξίωση για απονομή δικαιοσύνης. Έπειτα από αιώνες αγώνων για την ανάδειξη του δικαιώματος στη ζωή ως του υπέρτερου εννόμου αγαθού, δεν θα έπρεπε να υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από την απερίφραστη διαμαρτυρία για την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, που μιλούσε για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τον επελαύνοντα ναζισμό. Σε μια χώρα που γνώρισε από πρώτο χέρι τις θηριωδίες του γερμανικού στρατού και των συνεργατών του, η άνοδος των ποσοστών του πιο αντιδημοκρατικού και με χαλαρά ναζιστικές απόψεις κόμματος μεταπολιτευτικά και οι ουκ ολίγες παράνομες πράξεις του θα έπρεπε να έχουν κατεβάσει χιλιάδες κόσμο στους δρόμους, προκειμένου να παταχθεί η δράση του.

Αίφνης, όμως, πέρα από τις πορείες διαμαρτυρίας ήδη από τις πρώτες πρωινές ώρες και τις εκδηλώσεις πένθους και συμπαράστασης, κυρίως στο Διαδίκτυο, μερίδα συμπολιτών επεστράτευσε το  δήθεν επιχείρημα, ότι ναι μεν οι πράξεις της Χ.Α. είναι καταδικαστέες, αλλά υπάρχει και η βία της ακροαριστεράς, που κανένας δεν καταδικάζει. Άλλοι θυμήθηκαν τους νεκρούς της "ΜΑΡΦΙΝ" και άλλοι τα στελέχη του ΠΑΜΕ, που τρομοκρατούν όσους αντιδρούν στις αποφάσεις του. Έως και η ιδιότητα του φονευθέντος ως μέλους της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., αναφέρθηκε με ουκ ολίγα υπονοούμενα  για την ευθύνη του στην επίθεση που δέχθηκε (!!!). Η θεωρία των δύο άκρων βρήκε και πάλι πρόσφορο έδαφος σε μια χώρα, όπου η στρεψοδικία τείνει να καταστεί το εθνικό μας άθλημα. Στο τέλος η συζήτηση ξέφυγε από το ζητούμενο, ήτοι τη δολοφονία ενός συνανθρώπου μας από στέλεχος της Χ.Α., και κατέληξε στη βία της Αριστεράς και στον υποτιθέμενο στόχο της περί ανατροπής του πολιτεύματος.

Τα πράγματα είναι απλά. Η καταδίκη μιας δολοφονίας είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι και να σεβόμαστε τις αρχές του πολιτεύματός μας, και αυτή πρέπει να γίνεται ευθέως και χωρίς υπεκφυγές και αναδιπλώσεις, που θυμίζουν το παλιό ανέκδοτο για τους "άλλους", που βασανίζουν τους μαύρους. Η επίκληση της βίας της "άλλης πλευράς" και των τυχόν ευθυνών της για την είσοδο της Χ.Α., στη Βουλή δεν μπορούν να σταθούν ως αντεπιχείρημα σε μια συζήτηση για την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής από ενέργειες οπαδών της Χ.Α.. Να το πω αλλιώς, συνιστά χοντράδα, όταν έχει χαθεί μια ανθρώπινη ζωή, να γίνεται λόγος για άλλες, παρόμοιες ενέργειες, για τις οποίες, δήθεν, ευθύνεται η Αριστερά, λες και βρισκόμαστε σε ποδοσφαιρικό αγώνα και το ζητούμενο είναι να πατσίσουν οι δύο παρατάξεις στο τελικό αποτέλεσμα. Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι μια παράνομη πράξη της μιας πλευράς (μεταξύ μας, ουδέποτε απεδείχθη ότι η Αριστερά κρύβεται πίσω από τα γεγονότα της "ΜΑΡΦΙΝ"), επ' ουδενί νομιμοποιεί μια παράνομη πράξη της άλλης πλευράς και, συνεπώς, η στρεψόδικη αντίληψη, ότι και οι άλλοι τα ίδια κάνουν, είναι όχι μόνο καταδικαστέα αλλά και ανεπιθύμητη.

Δεν ξέρω, πόσα, ακόμα, χρόνια θα περάσουν, μέχρι να αποφασίσουμε, ότι η ανθρώπινη ζωή ειναι η υπέρτατη αξία και ο βίαιος και από ανθρώπινη ενέργεια χαμός της συνιστά καταδικαστέα πράξη χωρίς δεύτερη σκέψη. Πολύ φοβάμαι ότι μέχρι να γίνει αυτό κατανοητό, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα.