Η ανοησία της δήλωσης του Νότη Σφακιανάκη, πρέπει να πω ότι με αφήνει ψιλοαδιάφορο. Θα μπορούσα να το αιτιολογήσω λέγοντας ότι δεν είμαι φίλος της μουσικής του, δεν μου φάνηκε ποτέ συμπαθής ως προσωπικότητα και δεν θεωρώ καν ότι διαθέτει πολιτική σκέψη. Επειδή όμως τελευταία με απασχολεί το πόσες επιθέσεις κατά προσώπων (ad hominem) κάνουμε στην καθημερινότητά μας, με σκοπό να υποβιβάσουμε τις απόψεις τους, υποβιβάζοντας τους ίδιους, λέω να μην το πάω εκεί το θέμα. Εξάλλου το ίδιο το θέμα το ανέλυσε μια χαρά ο ίδιος ο Κλόουν (εδώ) και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν και άλλοι.
Προτιμώ να μείνω στο δεύτερο σκέλος της πρότασης «Μια Χρυσή Αυγή θα μας σώσει». Αυτό το «θα μας σώσει» σαν έκφραση μου κάθισε στο λαιμό. Η ίδια η νοοτροπία μου κάθεται στο λαιμό.
Δεν είναι μόνο ο Σφακιανάκης. Είναι πολλοί που το πιστεύουν. Κατά καιρούς, ένας Παπαδόπουλος θα μας σώσει, ένας Σώρρας, ένας Τσίπρας, μια επανάσταση, ένας Γερμανός, ένας Άγιος θα μας σώσει...
Γιατί όμως πρέπει κάποιος να μας σώσει; Από τι να μας σώσει; Και τι έχει να κερδίσει σώζοντάς μας;
Μήπως αυτό είναι μια από τις ρίζες των προβλημάτων μας; Ότι περιμένουμε μονίμως έναν σωτήρα; Έναν Από Μηχανής Θεό, που με κάποιο μαγικό τρόπο θα αναλάβει τη σωτηρία μας και θα άρει όλα τα προβλήματά μας;
Τι ωραία σκέψη, έτσι; Τι εύκολο, τι άκοπο, τι …ελληνικό! Με έναν σωτήρα, δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τίποτα εμείς. Μπορούμε να συνεχίσουμε να ψηφίζουμε όποιον τάζει τα περισσότερα λεφτά. Μπορούμε να συνεχίσουμε να την αράζουμε στην τηλεόραση και να αποφεύγουμε το διάβασμα. Να βλέπουμετη δουλειά ως υποχρέωση και όχι ως δημιουργία. Να καθόμαστε πάνω στο μύθο της ανωτερότητάς μας (των «προγόνων» μας δηλαδή) και να μη βλέπουμε πόσο έχουν προοδεύσει άλλοι λαοί και με ποιο τρόπο. Να μη σηκώνουμε μύγα στο σκουριασμένο, σαραβαλιασμένο, μισοδιαλυμένο σπαθί μας.
Λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητή αναγνώστρια, σας έχω νέα. Δεν υπάρχουν σωτήρες. Ποτέ δεν υπήρξαν. Αν πίστεψες ποτέ ότι κάποιος θα σε σώσει, επειδή είσαι εκλεκτός ή επειδή είσαι εσύ, λυπάμαι, αλλά έχεις φάει το πιο χοντρό παραμύθι.
Αν θέλεις να σωθείς από τα προβλήματά σου, πρώτα θα πρέπει να τα εντοπίσεις. Να τα περιγράψεις με σαφήνεια και να σκεφτείς λύσεις. Να δοκιμάσεις. Να δεις τι δουλεύει. Να αποτύχεις και μετά να δοκιμάσεις κάτι άλλο. Να συνεργαστείς με άλλους και να βάλεις το εγώ σου κάτω από το εμείς. Να θέσεις στόχους και να τους πετύχεις βήμα βήμα, σκαλί σκαλί. Χωρίς να περιμένεις κανέναν άλλο να το κάνει για σένα.
Μετά από 4 χρόνια κρίσης, φαίνεται ότι είναι πολλοί ακόμη αυτοί που περιμένουν κάποιον «να μας σώσει». Δεν θα εκπλαγώ αν, μέρες που έρχονται, ετοιμάζουν και γράμμα στον Αη Βασίλη.
