Ο Κώστας Γαβράς δεν χρειάζεται συστάσεις καθότι καταξιωμένος σκηνοθέτης με ταινίες, όπως «Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ» , το «Ζ», «ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ», το «ΑΜΗΝ» και διακρίσεις όπως βραβείο Όσκαρ, Χρυσό Φοίνικα, Χρυσή Άρκτο και ούτω καθεξής. Συνεπώς μιλάμε για ένα πρόσωπο ανεγνωρισμένο στο χώρο του αλλά και από το κινηματογραφικό κοινό. Ταυτόχρονα είναι ένα πρόσωπο με ξεκάθαρη αριστερή συνείδηση, στοιχείο που αποτυπώνεται στις έντονα πολιτικές ταινίες του.
Χρειάστηκε να βγει στη δημοσιότητα, ότι ο κ. Γαβράς αποφάσισε να σκηνοθετήσει μια ταινία βασισμένη στο βιβλίο του τέως ΥΠΟΙΚ, κ. Γιάνη Βαρουφάκη, «ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ», και θέμα τις μέρες του συγγραφέως στο ΥΠΟΙΚ και όσα προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος του Ιουλίου του 2015, για να ξεσπάσει μια ακόμα φασαρία στη χώρα μας. Υποστηρίχθηκε, λοιπόν, ότι
«ο Γαβράς κάνει προπαγάνδα στην κυβέρνηση»,
«ο Γαβράς θεοποιεί το Βαρουφάκη»,
«ο Γαβράς δεν σέβεται τα χρήματα των φορολογουμένων»
ακόμα και ότι
«ο Γαβράς είναι ένας Σμαραγδής εξωτερικού»
και άλλα πολλά ενδεικτικά της σύγχυσης και της απουσίας του μέτρου. Από το γενικότερο διάλογο στο διαδίκτυο προέκυψε, ότι :
- .- Είναι πανεύκολοι οι δυσμενείς χαρακτηρισμοί για το ταλέντο και τις ικανότητες ενός προσώπου, όταν οι επιλογές του δεν μας αρέσουν, .
- - Από τη στιγμή, που διαμορφώνεται μια άποψη για ένα θέμα, ο πολύς κόσμος προτιμά να εμμείνει σε αυτή, ακόμα και όταν προκύπτει η διαμόρφωσή της μέσα από μια σειρά άρθρων γεμάτων ανακρίβειες και .
- - Τείνει να κυριαρχήσει η άποψη, ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να επιλέγει τη θεματολογία του κατά το προσωπικό γούστο ή τις εμπειρίες του κοινού μιας χώρας.
Για την αξία του κ. Γαβρά μιλούν καλύτερα το έργο και οι διακρίσεις του. Ο ίδιος έχει συχνά εκφράσει τις πολιτικές απόψεις του, με τις οποίες κανένας δεν υποχρεούται να συμφωνεί. Αυτές, όμως, οι απόψεις του δεν μειώνουν επ’ ουδενί το έργο του, εκτός αν πιστεύουμε, ότι ο Χ καλλιτέχνης δεν έχει καμμία αξία λόγω των μη αρεστών πολιτικών πεποιθήσεών του.
Ας μη μετρήσουμε, πόσοι καλλιτέχνες και δημιουργοί θα έχαναν την αξία τους λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών τους! Έπειτα, όσα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για επιχορήγηση της νέας ταινίας του κ. Γαβρά και για χρήματα του ελληνικού λαού σκοπίμως δεν ανέφεραν, ότι αυτά δεν προέρχονται από τον προϋπολογισμό του κράτους μας αλλά είναι επιστροφή μέρους των αποδεδειγμένων εξόδων των παραγωγών για τα γυρίσματα μιας ταινίας στη χώρα μας.
Με το Ν.4487/2017, όπως αυτός ισχύει σήμερα, το κράτος επιστρέφει στον παραγωγό ένα ποσό, που φτάνει το 35%, ως κίνητρο για μελλοντικές άλλες οπτικοακουστικές παραγωγές στην Ελλάδα. Πρόκειται για το λεγόμενο cash rebate, που ισχύει σε πολλές χώρες με σκοπό την προσέλκυση ξένων παραγωγων για γυρίσματα ταινιών και λοιπών οπτικοακουστικών θεαμάτων, και επιτυγχάνεται με μια αίτηση προς το ΕΚΟΜΕ μαζί με όλα τα δικαιολογητικά δαπανών, εφόσον αυτά υπερβαίνουν τα 100.000 ευρώ. Η επιστροφή αυτού του χρηματικού ποσού είναι υποχρεωτική και ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε προς ικανοποίηση του κινηματογραφικού κόσμου, που για δεκαετίες έβλεπε ξένες παραγωγές με θέμα την Ελλάδα να γυρίζονται εκτός Ελλάδας.
Τα λεφτά των παραγωγών, λοιπόν, είναι αυτά, που επιστρέφονται εν μέρει σε αυτούς και καμμία επιχορήγηση από το κράτος δεν έλαβε χώρα στην περίπτωση του κ. Γαβρά.
Όσο τα περί «συριζαϊκής» προπαγάνδας το παραπάνω βιβλίο του κ. Βαρουφάκη μόνο κολακευτικά λόγια δεν περιέχει για το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τον κ. Πρωθυπουργό, αφού οι σχέσεις του τελευταίου με τον κ. Βαρουφάκη διερράγησαν μετά τη φιλομνημονιακή μεταστροφή της τότε συγκυβέρνησης.
Συνεπώς όχι μόνο δεν πρόκειται για προπαγάνδα, όπως γράφτηκε, αλλά είναι ένα δυσμενές για το κυβερνών κόμμα ανάγνωσμα. Ναι αλλά θεοποιεί το Βαρουφάκη, θα ισχυριστούν πολλοί, και τον αναδεικνύει ως κάτι το ηρωικό. Αυτή τη στιγμή ο τέως ΥΠΟΙΚ απολαμβάνει μια πρωτοφανή δημοφιλία ανά την Ευρώπη, τα βιβλία του μεταφράζονται σε ξένες γλώσσες και πουλάνε πολύ και ο ίδιος δίνει τακτικά συνεντεύξεις σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα. Άρα η ταινία του κ. Γαβρά δεν διαφημίζει ένα πρόσωπο, που έως πρότινος ήταν στην αφάνεια, και ο τέως ΥΠΟΙΚ δεν χρειάζεται μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του, για να ανοίξουν πόρτες και προτάσεις για συνεργασία σε όλο τον κόσμο. Ήδη απολαμβάνει και τα δύο αυτά προνόμια.
Ένας καλλιτέχνης δεν έχει καμμία υποχρέωση να ζητήσει τη γνώμη του κοινού για το θέμα, που θα πραγματευτεί. Αυτή ακριβώς η έλλειψη υποχρέωσης του καλλιτέχνη να υπακούει σε έξωθεν επιβεβλημένες νόρμες ανάγεται στην ελευθερία της τέχνης και χάρη σε αυτή η τέχνη έδωσε αριστουργήματα στην ανθρωπότητα, διότι έδωσε τη δυνατότητα στο δημιουργό να φτιάξει αυτό, που υπαγόρευε η συνείδηση και το ταλέντο του. Έτσι, ο θεατής θα αρκεστεί υποχρεωτικά να κρίνει το τελικό αποτέλεσμα, που εδώ ακόμα δεν υπάρχει, και όχι τα κίνητρα του δημιουργού.
Κανένας δεν υποχρεούται να βρει του γούστου του ένα έργο με πρωταγωνιστή ένα πρόσωπο με αμφιλεγόμενο ρόλο στην οικονομική κρίση και κανένας δεν υποχρεούται, επίσης, ν’ αφήσει στο απυρόβλητο ένα έργο, όταν αυτό προβληθεί ή δημοσιοποιηθεί. Καθένας επίσης έχει κάθε δικαίωμα να αξιολογεί την υπουργεία του κ. Βαρουφάκη ως κακή ακόμα και καταστροφική. Τίποτα εξ αυτών, όμως, δεν δίδει το δικαίωμα στον κόσμο να καθορίζει τη θεματολογία ενός καλλιτέχνη και ακόμα περισσότερο ο καλλιτέχνης, που επιλέγει ελεύθερα τη θεματολογία του, δεν χάνει ξαφνικά την αξία του, επειδή διάλεξε ένα θέμα, που ενοχλεί."
