Ο Σταύρος Δήμας, νυν Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Βουλευτής, Υπουργός και Επίτροπος στην Επιτροπή της Ε.Ε. θα είναι ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στις τρεις κοινοβουλευτικές ψηφοφορίες, όπως ανακοίνωση ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Η επιλογή του κ.Δήμα φαίνεται, αρχικά, καθαρά κομματική αλλά ίσως να αποτελεί ένα πρόσωπο, που μπορεί να ενώσει παρά να διχάσει.
Ο πρώην Επίτροπος παρέμεινε αλώβητος πολιτικά κατά το διάστημα της ελληνικής κρίσεως. Η μόνη του κυβερνητική θέση ήταν εκείνη του Υπουργού Εξωτερικών στην μεταβατική Κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου. Μπορεί να αποτελεί κομματικό στέλεχος της κυβερνώσας παρατάξεως αλλά αυτό δεν του αφαιρεί το υψηλό του κύρος και την διεθνή του εμπειρία. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση ίσως έλαβε την καλύτερη δυνατή δικαιολογία για την άρνηση της ψήφου της: ο υποψήφιος προέρχεται από το κομματικό περιβάλλον της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά τι να πεις κανείς για την παράταξη, που δεν θα ψήφιζε - σύμφωνα με δικές τους δηλώσεις- ούτε τον Αρχηγό της για Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Στο παρόν άρθρο δεν πρόκειται να κάνω αριθμητικές πράξεις για να διαπιστωθεί, αν μαζεύεται ο μαγικός αριθμός των 180 Βουλευτών ή αντίστοιχα των 120. Αυτά τα παιχνίδια και οι αναίτιοι υπολογισμοί θα αποτελέσουν πράξη και βίωμα στην τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία. Μόνο τότε οι πραγματικά Ανεξάρτητοι Βουλευτές θα δώσουν την οριστική τους απάντηση. Όταν μία αρνητική ψήφος ίσως ρίξει την Κυβέρνηση. Ή όταν η άρνηση μίας θετικής ψήφου οδηγήσει την χώρα σε καταστροφικές εκλογές και σε μία επόμενη, ίσως, Κυβέρνηση της ακραίας , όπως χαρακτηρίζεται από έγκυρες εφημερίδες του Εξωτερικού, Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Ο υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας συγκεντρώνει τα απαραίτητα στοιχεία: έχει μία διεθνή πείρα, έχει υπάρξει Υπουργός με θετικό έργο σε καίριες κυβερνητικές θέσεις, είναι μετριοπαθής, έχει αποστασιοποιηθεί από την ενεργό πολιτική τα τελευταία κρίσιμα χρόνια της ελληνικής κρίσεως και μπορεί να ενώσει όλους τους Έλληνες με ένα νηφάλιο και συγκρατημένο πολιτικό λόγο. Ποιες οι διαφορές του κ.Δήμα από τον Κάρολο Παπούλια; Το ιδεολογικό πρόσημο μονάχα. Αυτή η κεντροδεξιά του προέλευση, που μπορεί να οπλίσει την αρνητική ψήφο στα χέρια Ανεξαρτήτων Βουλευτών, προερχομένων από την Κεντροαριστερά. Ίσως, εν τούτοις, να αφυπνίσει και κεντροδεξιούς πολιτικούς, είτε Ανεξαρτήτους είτε στο κόμμα του Πάνου Καμμένου.
Σενάρια και προγνωστικά δεν είναι χρήσιμα. Αποτελούν προιόντα δημοσιογραφικής, απλά, διασκέδασης του χρόνου μέχρι τις καθοριστικές ψηφοφορίες. Η Εκλογή ή μη του Προέδρου της Δημοκρατίας από κοινού με το μέλλον της Ελλάδας και της οικονομίας της μπορεί να συνοψιστεί στο ακόλουθο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη:
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Κωνσταντίνος Καβάφης «Che fece .... il gran rifiuto»
