Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιό ίσα από τα υπόλοιπα

Όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιό ίσα από τα υπόλοιπα

Η Υπόθεσή των μεταλλείων στις Σκουριές τείνει να γίνει τόσο μικρή που  θα πάψει να υπάρχει εμπρός σε αυτό που έχει αρχίσει να προκαλεί στην τοπική κοινωνία. Εδώ μιλάμε πλέον για έναν άνευ προηγουμένου διχασμό της τοπικής κοινωνίας που γίνεται έκδηλος με καταστάσεις που μόνον στον αμερικανικό νότο του 19ου αιώνα έχουμε δει.

Μεταλλωρύχοι και εργαζόμενοι στην επιχείρηση εξόρυξης καταγγέλλουν ότι τους έχει επιβληθεί ένα ιδιότυπο απαρτχάιντ εναντίον τους, κυρίως στις πόλεις της Ιερισσού και των Νέων Ρόδων. Αυτοκίνητα εργαζόμενων καίγονται, παιδιά από το Στρατώνι  που οι γονείς τους εργάζονται στα μεταλλεία  δέχονται τον εκφοβισμό των συμμαθητών που αντιδρούν στην εξόρυξη  και έχουν  αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο στην Ιερισσό, στα εστιατόρια της περιοχής οι μεταλλωρύχοι και οι οικογένειες τους  είναι ανεπιθύμητα πρόσωπα κτλ.

Διαχρονικά οι ποιό βαριά εργαζόμενοι ήταν αυτοί που δούλευαν στα ορυχεία. Στην αρχαιότητα π.χ. την δουλειά αυτή την έκαναν δούλοι που δεν λογιζόντουσαν για άνθρωποι αλλά για ανδράποδα. Από αυτήν την τρομακτική δουλειά μέσα στις σκοτεινές υπόγειες γαλαρίες όπου οι άνθρωποι στην καλύτερη των περιπτώσεων πέθαιναν στα πενήντα τους από πνευμονοκονίαση ή από την εισπνοή των δηλητηριωδών αερίων και στην χειρότερη πολτοποιούνταν  από τις συχνές κατακρημνίσεις, από αυτήν την δουλειά λοιπόν και από αυτούς τους ανθρώπους προήλθε στα μέσα του προπερασμένου αιώνα το εργατικό κίνημα, αυτοί αποτέλεσαν την έμπνευση για τον Καρλ Μαρξ. Θυμηθείτε μόνο το «Ζερμινάλ» του Εμίλ Ζολά που περιγράφει την εξέγερση της πείνας των μεταλλωρύχων ενάντια στην ανεργία και τα πρώτα εργατικά κινήματα. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν πάντα το πρώτο σημείο αναφοράς όχι μόνον για τους κουμουνιστές αλλά και για όλους τους ανθρώπους αριστερούς και δεξιούς που σεβόντουσαν τον ανθρώπινο μόχθο.

Όταν το  καλοκαίρι του 2013 ο διχασμός είχε στερεοποιηθεί  στην ΒΑ Χαλκιδική και το κακό φαινόταν καθαρά στον ορίζοντα ο κ. Τσίπρας  είχε επισκεφθεί την περιοχή και μίλησε στους αντιδρώντες στην επένδυση, δεν δέχτηκε έστω και για τους τύπους να συναντηθεί με τους εργαζόμενους. Βέβαια η συνάντηση έγινε μέσα στην μέση του δρόμου για την Θεσσαλονίκη όπου οι εργαζόμενοι τον είχαν κλείσει για να σταματήσουν την πομπή του  και να τον αναγκάσουν να τους ακούσει(https://www.youtube.com/watch?v=3xnsfEqT1Qo). Η στάση του σημερινού πρωθυπουργού μου είχε θυμίσει τότε την διάσημη φωτογραφία με τον ζητιάνο που τρέχει πίσω από την άμαξα του βασιλιά Γεώργιου της Αγγλίας.

 Τέσσερις μήνες τώρα βλέπουμε μια πραγματικά σκανδαλώδη στάση της κυβέρνησης κατά των μεταλλωρύχων και των εργαζόμενων στα μεταλλεία, αρνείται να τους ακούσει, αρνείται να τους δει, στο τέλος θα αρνείται και ότι υπάρχουν!

Τέσσερις μήνες τώρα βλέπουμε την πανηγυρική δικαίωση από την κυβέρνηση του αγώνα των απολυμένων καθαριστριών και των άλλων απολυμένων του δημοσίου. Δεν λέω άμα αντέχει οικονομικά το κράτος να τους επαναπροσλάβει, αλλά γιατί δεν βλέπουμε την ίδια μέριμνα από την πλευρά της κυβέρνησης για την προσέλκυση επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα για να μπορέσουν να βρουν δουλειά οι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι στην χώρα μας ; Γιατί τουλάχιστον δεν δέχεται να ακούσει τους εργαζόμενους στα μεταλλεία; Φυσικά όλοι αυτοί οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δεν έχουν να προσφέρουν 12%.

Τελικά είχε δίκαιο ο Τζορτζ  Όργουελ όταν έγραφε στο «Η Φάρμα των Ζωών» : Όλα τα Ζώα είναι ίσα αλλά μερικά ζώα είναι ποιό ίσα από τα υπόλοιπα.