Μπορούν άραγε να γίνουν μεταρρυθμίσεις από ένα πολιτικό σύστημα που νοιάζεται κύρια για την αναπαραγωγή του; Όση πίεση κι αν δεχτεί, θα κάνει κάποια μερεμέτια, αλλά σύντομα θα ξαναγυρίσει στα γνωστά του μονοπάτια. Και φυσικά μην ξεγελιόμαστε. Πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο τα κόμματα κι οι βουλευτές.
Είναι και μια μεγάλη σειρά «παραγόντων» που φροντίζουν με ενέργειες ή παραλείψεις να το στηρίζουν εκ των έσω.
Το πολιτικό μας σύστημα για να κατακτήσει το κράτος λάφυρο, εμπλέκει σ'ενα ατελείωτο γαϊτανάκι διαφθοράς και μιζέριας 7-8 τουλάχιστον παράγοντες.
-Βουλευτές
-Υπηρεσιακή ιεραρχία
-Αυτοδιοίκηση.
-Εθνικά και τοπικά Κανάλια κι εφημερίδες
-Συνδικάτα
-Επιμελητήρια κι εργοδοτικούς φορείς
-Συνεταιρισμους.
Το «σύστημα» αυτό αλληλοστηρίζεται αλλά και αλληλοπαρασύρεται σε όλο κι πιο χαμηλά επίπεδα λειτουργίας.
Και το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την στήριξη αλλά και τις συνέπειες που έχει αυτή η αλληλεξάρτηση στην καθημερινή λειτουργία των θεσμών.
Π.χ. θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια στο ξεδόντιασμα της δικαιοσύνης, για να μπορούν τα κόμματα να την ελέγχουν.
Όμως δεν πρόκειται να έρθει κανένας ξένος σε μια χώρα που έχει αρνησιδικία κι αυτό έχει τεράστια επίδραση στην ανεργία.
Πριν λοιπόν δούμε τις όντως σημαντικές αλλαγές, που χρειαζόμαστε σε όλη την κοινωνία μας, ας δούμε τις προτάσεις που θα βγάλουν το πολιτικό μας σύστημα από την εποχή του Πετρόμπεη και θα μας κάνουν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.
1. αλλαγή εκλογικού συστήματος ώστε ο βουλευτής να γίνει πραγματικά ανεξάρτητος.
2. Διαχωρισμός νομοθετικής-εκτελεστικής εξουσία με ασυμβίβαστο υπουργού βουλευτή.
3. Αξιολόγηση υπουργών /δημοσίων φορέων βάση στόχων
4. Ανεξαρτησία δικαιοσύνης με διακομματική επιλογή επικεφαλής
5. Οικονομική αυτοδυναμία των δήμων, με απόδοση σ'αυτούς των φόρων ακινήτων
6. Διαχωρισμός εκκλησίας κράτους
7. οριστικές άδειες στα Media κι αυστηρός έλεγχος στα οικονομικά τους
8. Διαφάνεια στις αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων
Τίποτα απ'όλα αυτά δεν είναι πρωτάκουστο και στα περισσότερα οι αντιρρήσεις αφορούν ελάσσονα ζητήματα.
Όμως τα κόμματα ξέρουν ότι αν χάσουν αυτά τα ερείσματά τους θα πρέπει να κάνουν πραγματική Πολιτική κι όχι μικροπολιτική μ'«εξυπηρετήσεις».
Το Ποτάμι δεν έχει κανένα βαρίδι απ'όλα αυτά και πολύ δύσκολα θ' αποκτήσει.
Αντίθετα τα περισσότερα θα τα βρει απέναντί του, είτε άμεσα, είτε συγκαλυμμένα.
Όσοι κρατάνε σήμερα τους θεσμούς στον βούρκο, έχουν πολλά να κερδίσουν απ'αυτό.
Υπάρχουν όμως μέσα στους θεσμούς ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι που δεν αποδέχονται την κατάπτωση.
Που ελπίζουν και μπορούν ν'αγωνιστούν ώστε να φέρουν περήφανοι τον τίτλο τους.
Αυτούς πρέπει να βγάλουμε μπροστά.
Για ν'αναδείξουμε τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κομμάτων εξουσίας στην κατάντια.
Έτσι θα βρεθούν στο δίλλημα ή να υπερασπιστούν με τεράστιο κόστος κάτι μη υπερασπίσιμο ή να το αποκηρύξουν και ν' αλλάξουν κι ίδιοι.
Και στις 2 περιπτώσεις το όφελος θα είναι μεγάλο για την Δημοκρατία.
Γιατί ή το παλιο θα καταρρεύσει ή το νέο θα έχει γεννηθεί.
