Ο Δεκέμβριος θα είναι ένας μήνας μεγάλων πολιτικών εξελίξεων. Η πόλωση επικρατεί και τείνει να εξαφανίσει τους ''μεσαίους'' πολιτικούς χώρους. Το πολιτικό θερμόμετρο είναι έτοιμο να εκραγεί με τον υδράργυρο στα ύψη. Νέα Δημοκρατία και Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς ετοιμάζονται για τη μεγάλη μάχη, η οποία θα αναβιώσει και θα στοιχειοθετήσει έτι μία φορα το μεγάλο δίλημμα εξουσίας: ''Δεξιά ή Αριστερά''. Το παρόν άρθρο θα προσπαθεί να απομακρυνθεί από αναχρονιστικούς ορισμούς και να σκιαγραφήσει τα πραγματικά διακυβεύματα.
Η ελληνική Κυβέρνηση θα πάει, τελικά, στο Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου με ατζέντα διαφορετική από εκείνη, που υπολόγιζε πριν την αποτυχία συγκλίσεως με τις θέσεις της τρόικα στο Παρίσι, την τελευταία ευκαιρία για την αξιολόγηση και την λήξη του Μνημονίου. Το σίγουρα είναι ένα: Το Μνημόνιο θα παραταθεί τουλάχιστον για ένα μήνα. Δεν θα φύγει η Χώρα από το Μνημόνιο το 2014, όπως βιάστηκε να δηλώσει ηχηρώ τω τρόπω η Κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Όπως έφθασαν τα πράγματα και με βάση την αναλγυσία των δανειστών, το σενάριο αυτό είναι, μάλλον το καλύτερο. Το χειρότερο; Παράταση της δανειακής συμβάσεως για έναν ολόκληρο επί πλέον χρόνο. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο η Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά θα επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις διαλύοντας το σώμα του Κοινοβουλίου και προκηρύσσοντας Γενικές Βουλευτικές Εκλογές μέσα στον Δεκέμβριο. Αλλιώς η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, με αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας, θα διεξαχθεί μέσα στις αρχές του επόμενου έτους. Αλλά αρκετά με τις πολιτικές προβλέψεις.
Το πραγματικό δίλημμα, που ορθώνεται εμφανώς μπροστά μας είναι: Αστάθεια ή Κανονικότητα. Η Αστάθεια, που θα φέρει μία κυβέρνηση της ακραίας Αριστεράς, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του, φυσικά και δεν κάνει στροφή 180 μοιρών, θα καταστρέψει και θα ακυρώσει τις προσπάθειες των Κυβερνήσεων των πέντε τελευταίων ετών αλλά κυρίως θα διαλύσει τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Η Κανονικότητα δεν αφορά στη διατήρηση της παρούσας Κυβερνήσεως αλλά στην ομαλή διεξαγωγή της ζωής του μέσου Έλληνα πολίτη, γιατί αυτός είναι, που εκφράζει το κοινωνικό σύνολο της Πατρίδας. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι μεταρρυθμίσεις, που προτείνει η τρόικα, δεν μπορούν να περάσουν από μία Κυβέρνηση, που μετρά 155 Βουλευτές -χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν και τα σενάρια αποσταθεροποιήσεως της ομάδας του Γ.Α. Παπανδρέου- και που θα αντιμετωπίσει μία δύσκολη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας σε δύο μήνες ή και συντομότερα. Προσωπική μου άποψη είναι πως προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις, όπως ο νέος συνδικαλιστικός Νόμος, το lock out και το νέο ενιαίο μισθολόγιο στον Δημόσιο Τομέα, είναι θετικά μέτρα προς την σωστή κατεύθυνση, που επιτάσσει το δόγμα του (νεο)φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς και οικονομίας, που βασίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία παρά στον Δημόσιο και το Κράτος. Είναι φανερό, ωστόσο, ότι η παρούσα Κυβέρνηση δεν δύναται να πείσει την πλειοψηφία των Βουλευτών της, τούτη τη στιγμή, προς αυτή τη κατεύθυνση.
Κρίσιμα γεγονότα , κατά τη γνώμη του γράφοντος, για το μεγάλο αυτό δίλημμα και με τα διάφορα βρώμικα παιχνίδια πολιτικής, που διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες, είναι τα εξής:
Η περίπτωση Ρωμανού, η έκβαση της και οι αντιδράσεις, που αυτή θα προκαλέσει στο κοινωνικό σύνολο και κυρίως σε κάποιες ακραίες αριστερές και αναρχικές οργανώσεις.
Η απόφαση του Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου και ο χρόνος παρατάσεως της μνημονιακής συμβάσεως.
Τα παιχνίδια του Γεωργίου Παπανδρέου, το μέλλον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Δημοκρατικής Παρατάξεως.
Τέλος, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ευρέσεως των 180 Βουλευτών, που θα υπερψηφίσουν τον προτεινόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Τέσσερα διαφορετικά ζητήματα σε τρεις διαφορετικές σφαίρες, της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνικής σταθερότητας. Αναμένονται όλες οι εξελίξεις, άλλες γρηγορότερα και άλλες βραδύτερα, μέσα σε αυτόν τον πολύ κρίσιμο μήνα, τον Δεκέμβριο. Το δίλημμα της ''Δεξίας ή της Αριστεράς'', της ''Αστάθειας ή της Κανονικότητας'', σίγουρα θα κυριαρχήσει και όλοι θα κληθούμε να επιλέξουμε το πολιτικό στρατόπεδό μας.
