Ένα πανό ανεμίζει στην εξέδρα του σταδίου Καραϊσκάκη, με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στις εθνικές ομάδες της Ελλάδος και της Βοσνίας. «Μαχαίρι, σύρμα, Σρεμπρένιτσα» αναγράφεται σε αυτό. Ήταν το σύνθημα των Σέρβων, που θύμισε τη Σρεμπρένιτσα, τη μαρτυρική πόλη της Βοσνίας, όπου 8.000 Βόσνιοι Μουσουλμάνοι σφαγιάστηκαν από Σέρβους στρατιωτικούς και παραστρατιωτικούς. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έκρινε το 2007, ότι το εν λόγω έγκλημα συνιστά γενοκτονία, το οποίο αργότερα η Σερβία παραδέχθηκε και ανεγνώρισε.
Ο χρόνος γυρίζει πίσω αρκετά χρόνια, στις αρχές του ’90, όταν ο εμφύλιος σάρωνε την πρώην Γιουγκοσλαβία. Στην Ελλάδα, πολιτικός κόσμος και λοιποί πολίτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είχαν συνταχθεί με το μέρος των Σέρβων. Οι Σέρβοι ήταν τα ομόδοξα αδέρφια μας, οι αδικημένοι του εμφυλίου, τα θύματα του ιμπεριαλισμού, για να θυμηθούμε ένα αγαπητό σλόγκαν της εποχής, και έπρεπε να τα υποστηρίξουμε. Συγκέντρωναν όλα τα στοιχεία, που συνένωσαν όλο το πολιτικό φάσμα της εποχής, από την κομμουνιστική Αριστερά έως την ακροδεξιά. Αποκορύφωμα του φιλοσερβικού παροξυσμού της εποχής ήταν η επίσκεψη του τότε ηγέτη των Σερβοβοσνίων και νυν κρατουμένου για εγκλήματα πολέμου, κ. Ράντοβαν Κάρατζιτς, στην Ελλάδα, τον Ιούνιο του 1993. Επ’ ευκαιρία αυτής της επίσκεψης, είχε οργανωθεί μια συγκέντρωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, υπό την αιγίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων φορέων όπου παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, οι κ.κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεότερος, Τσοχατζόπουλος, Ανδρουλάκης, Κολοζώφ, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και άλλα πολιτικά πρόσωπα της εποχής. Επίσης, επώνυμοι Έλληνες της εποχής είχαν επισκεφτεί καταδικασμένους σήμερα για εγκλήματα πολέμου Σέρβους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, για να εκφράσουν την υποστήριξή τους.
2 χρόνια αργότερα, η υφήλιος πάγωσε από τη φρίκη για το έγκλημα στη Σρεμπρένιτσα, όπου πρωταγωνίστησε το ανωτέρω αντικείμενο του θαυμασμού χιλιάδων συμπολιτών μας. Στην Ελλάδα, το γεγονός είτε αντιμετωπίστηκε με απόλυτη αδιαφορία είτε χαρακτηρίστηκε ως προπαγάνδα του ΝΑΤΟ. Για τους υποστηρικτές των «ομοδόξων Σέρβων αδερφών» ήταν αδύνατο τα «θύματα των πολιτικών της Δύσης» να ευθύνονταν για ένα τόσο σοβαρό έγκλημα και, όπως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, υιοθετήθηκε η γραμμή, ότι το εν λόγω έγκλημα συνιστούσε δυτική/νατοϊκή προπαγάνδα. Η γραμμή αυτή τηρείται μέχρι σήμερα σε πολύ μεγάλο βαθμό σε πείσμα της πιο πάνω απόφασης του ΔΔΧ.
Το πιο πάνω πανό στο χθεσινό ποδοσφαιρικό αγώνα επιβεβαιώνει, δυστυχώς, αυτή τη γραμμή. Όσο άσχημο και αν ακούγεται, το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό ουδέποτε πήραν αποστάσεις από τη ρητορεία εκείνων των ημερών πολλώ δε μάλλον το ούτε το πρώτο επεχείρησε σοβαρά τη διερεύνηση των καταγγελιών περί συμμετοχής Ελλήνων εθελοντών στα γεγονότα της Σρεμπρένιτσα ούτε η δεύτερη την αξίωσε. Όσες φορές διάφορα πρόσωπα στη χώρα μας κατήγγειλαν αυτή τη στάση και ζήτησαν την παραπάνω διερεύνηση, αντιμετωπίστηκαν ως προδότες και απόβλητοι από σημαντική μερίδα της κοινωνίας μας. Τι και αν η Σερβία δια στόματος του πρωθυπουργού της ζήτησε συγγνώμη για το εν λόγω έγκλημα; Στην Ελλάδα μας, οι αποφάσεις διεθνών Δικαστηρίων είναι είτε περιττές είτε ύποπτες και πολύς κόσμος φρονεί, ότι ξέρει πολύ καλύτερα από το ΔΔΧ, το οποίο κλήθηκε να χειριστεί μια ογκώδη και άγνωστη στους αμφισβητίες δικογραφία, τι συνέβη στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Ναι, ξέρω, και άλλοι βασανίζουν τους μαύρους, οπότε πρέπει πρώτα να καταδικάσουμε αυτούς και μετά ν’ ασχοληθούμε με τους αδερφούς Σέρβους. Ξέρω, επίσης, ότι μια κοινωνία, που κραυγάζει, ότι θέλει να γυρίσει σελίδα, ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτη στο μέλλον, όχι μόνο αρνείται να κάνει την αυτοκριτική της αναφορικά με τις επιλογές του πρόσφατου παρελθόντος της αλλά σπεύδει να κατακεραυνώσει, όσους της θυμίζουν αυτές τις επιλογές. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, το περιστατικό με το εμετικό σύνθημα σε ένα αθλητικό γεγονός θα ξεχαστεί όπως πολλά άλλα και η κοινωνία μας θα γυρίσει στη μακαριότητά της καταγγέλλοντας αριστερά και δεξιά όσους απεργάζονται τον αφανισμό της χώρας και την εμποδίζουν να προκόψει. Θα έχει, όμως, ξεχάσει, ως συνήθως, τη δική της ευθύνη για την κακοδαιμονία της.
Facebook: Panagiotis Perivolaris
