Βγαίνει κάποιος και λέει πως πρέπει να φέρουν πίσω στις ελληνικές τράπεζες τις αποταμιεύσεις τους, όλοι όσοι Έλληνες τις έβγαλαν στο εξωτερικό. Από καλώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Καλά ως εδώ.
Θεμιτή και δίκαια η επίκληση, ειδικά ενόψει του ότι ζητάμε, ως Έλληνες, στους ευρωπαίους φορολογούμενους να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά μας ώσπου να σταθούμε στα πόδια μας στην οικονομία και τα δημοσιονομικά.
Αν όμως αυτός ο κάποιος που κάνει την επίκληση διατηρεί τις δικές του αποταμιεύσεις στο εξωτερικό, και δεν τις φέρνει πίσω, τότε παρόλα όσα λέει, ο ίδιος δεν δείχνει την εμπιστοσύνη που ζητάει να δείξουν οι άλλοι.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο ίδιος κάποιος συμμετέχει στην συγκυβέρνηση ή την στηρίζει εκπροσωπώντας τον Λαό. Άρα γνωρίζει παραπάνω πράγματα για τον αληθινό κίνδυνο για τις καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες, και γνωρίζει σε βάθος τις ικανότητες ή προθέσεις των κυβερνώντων να τηρήσουν τη δέσμευσή τους για προστασία των καταθέσεων.
Αν συνεχίζει να διατηρεί τις δικές του αποταμιεύσεις στο εξωτερικό, σημαίνει ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση να τηρήσει το λόγο της.
Επίσης, εφόσον προτρέπει τους άλλους να την εμπιστευτούν και εκείνος πιστεύει πως κινδυνεύουν να χάσουν κόπους ετών, προσπαθεί να τους εξαπατήσει με καταστροφικό για τα θύματα αποτέλεσμα.
Το να διατηρεί κάποιος τις αποταμιεύσεις του στο σεντούκι ή σε τράπεζα στο εξωτερικό είναι ψήφος δυσπιστίας και μομφή στην συγκυβέρνηση.
Είναι σαν να σου λέει ο βουλευτής/υπουργός με υπεροψία και ανειλικρίνεια:
"Κάνε ό,τι λέω, όχι ό,τι κάνω!"
Βέβαια αν αφορά ψηφοφόρο της σημερινής συγκυβέρνησης, το να τρέχει να βγάλει τα λεφτά του από τις τράπεζες ενώ με στεντόρεια φωνή δηλώνει στήριξη στις πολιτικές της, δεν είναι μόνο υποκρισία προς τους υπόλοιπους, αλλά και η ύστατη έμπρακτη πολιτική "τρολιά" προς την κυβέρνηση που υποτίθεται ότι "στηρίζει".
Για κάποιον βουλευτή της αντιπολίτευσης αυτό το ίδιο είναι θεμιτό και αποδεκτό. Ως πολιτικός αντίπαλος είναι αποδεκτό πως δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση που αντιπολιτεύεται!
Όμως η φύλαξη των καταθέσεών τους στο εξωτερικό, για κάποιους βουλευτές ή υπουργούς της συμπολίτευσης είναι ενάντια σε κάθε έννοια πολιτικής ηθικής. Είναι συνώνυμο της απόπειρας κοροϊδίας του Λαού.
Ή ακόμα χειρότερα, μπορεί όσοι διατηρούν στο εξωτερικό τις αποταμιεύσεις τους να ωφεληθούν από τυχόν ατύχημα που οι ίδιοι τυχόν προκαλέσουν! Ειδικά αν φαίνεται ότι έχουν εκατομμύρια ευρώ έξω όπως κάποιοι πολύ επιτυχημένοι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση μια κυβέρνηση οφείλει να προστατεύει το Λαό από τέτοιου είδους συμπεριφορές στις τάξεις της, αποπέμποντας εκείνους που με τα λόγια δείχνει να την στηρίζει, ενώ έμπρακτα της δίνουν ψήφο δυσπιστίας.
Εκτός αν η ίδια η κυβέρνηση συναινεί στην κοροϊδία του Λαού και την αμετροέπεια, ως πολιτική πρόταση...
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter:@Agissilaos
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
