Ο μεγάλος Θουκυδίδης είχε γράψει για να χαρακτηρίσει την παρακμή της κοινωνίας του αλλά και την ηθική πτώση των ανθρώπων της: «Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους αλλάζουν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε αντρεία και αφοσίωση στο κόμμα , η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρίας.
Η παραφορά θεωρήθηκε αντρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζονται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή».
Πόσο επίκαιρη είναι αύτη η σπουδαία ρήση. Το θυμηθήκαμε πριν από μέρες όταν η Ρένα Δούρου άλλαξε την σημασία της λέξης « νομιμότητα» και την μετέτρεψε σε αυθαιρεσία προς όφελος υμετέρων και συνδικαλιστικών συντεχνιών ,που λυμαίνονται τον υπέρβαρο δημόσιο τομέα. Η νομιμότητα σαν έννοια είναι θεμελιώδης για την κοινωνία. Ας σκεφτούμε τι μπορεί να συμβεί αν ο κάθε πολίτης (με αξίωμα ή όχι) ακλουθήσει το παράδειγμα της κα.Δούρου και επικαλείται μια παραφθαρμένη (κατά πώς τον συμφέρει) έννοια της λέξης «νομιμότητα», ίσως τότε η κοινωνία να επιστρέψει στο δίκαιο της πυγμής και στους σκληρούς νόμους της ζούγκλας .Με αυτό τον τρόπο ότι θεωρείται παράνομο, κατακριτέο και επιζήμιο θα μετατραπεί ως δια μαγείας σε νόμιμο και αυτοί που τώρα είναι παραβάτες στο μέλλον, αν επικρατήσουν τακτικές σαν της κα. Δούρου, θα τους ονομάζουμε ταγούς της νομιμότητας.
Θυμηθήκαμε ξανά την ρήση του Θουκυδίδη όταν πριν από λίγες μέρες είδαμε στην βουλή την μονομαχία μεταξύ του Α. Τσίπρα και του Α. Σαμαρά που θύμιζε περισσότερο μονομαχία ψέυτο-κουτσαβάκηδων παρά λεκτική αντιπαράθεση μέσα στην βουλή μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η συνέχεια αυτού του διαγωνισμού λαϊκισμού είναι ακόμα ποιο επικίνδυνη, από την μια ο Α. Σαμαράς που θεώρησε ότι θα κερδίσει τις εντυπώσεις καταφέρνοντας να μας βγάλει από το μνημόνιο νωρίτερα από την λήξη του προγράμματος. Μια τέτοια κίνηση στην συγκεκριμένη φάση θα ήταν καταστροφική. Ήδη στην πανηγυρική είδηση-διαρροή το χρηματιστήριο Αθηνών βυθίζεται μέρα με την ήμερα στην άβυσσο και τα «Sprints» παίρνουν την ανιούσα. Η κυβέρνηση παίζει με την ποιό επικίνδυνη πυρκαγιά και θριαμβολογεί από πάνω!
Από την άλλη πλευρά ο Α. Τσίπρας που με όπλο του μια είδηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα (ενός ανοικτού βόθρου ,που επί τριάντα χρόνια παρασύρει τον τόπο σε έναν σκοτεινό μεσαίωνα χυδαιότητας και λάσπης) του Μάκη Κουρή προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νοσηρό κλίμα. Η δικαιοσύνη θα ερευνήσει αν οι καταγγελίες για του χρηματισμούς βουλευτών ευσταθούν ή όχι αλλά ότι και να κάνει η δικαιοσύνη σε αυτήν την υπόθεση έρχεται δεύτερη και κατάκοπη γιατί η λάσπη έχει ήδη πέσει και τώρα πάνω σε αυτήν την λάσπη θα εδραιωθεί μια φασιστική πρακτική τρομοκρατίας και εκβιασμού από τον ΣΥΡΙΖΑ (πιθανώς και τους Αν.Ελλ.) πάνω σε όποιον βουλευτή πέραν της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ θελήσει να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατηγορώντας τον για δωροδοκία.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις συνθέτουν το πάζλ της κοινωνίας μας, μίας κοινωνίας παραμορφωμένης που γίνεται έρμαιο των ανθρώπινων παθών που τόσο λαμπρά είχε προφητεύσει ο Θουκυδίδης.
