Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα τις τελευταίες μέρες για το αν έπρεπε η 17χρονη Αγια να παρελάσει με τη μαντίλα της. Έχουν ακουστεί πραγματικά διάφορες απόψεις, όλων των τόνων και των αποχρώσεων, οι οποίες κυμαίνονται από το ότι το να φέρει μαντίλα μια μουσουλμάνα υποστηρίζει την πατριαρχία, έως το αν επιτρέπεται να παρελαύνει με μαντίλα αφού απελευθερωθήκαμε από μουσουλμάνους.
Δε θα εξετάσω /καταρρίψω όλα τα επιχειρήματα, απλά θα αναφερθώ στο νομικό της υπόθεσης κατ΄αρχήν, ώστε να κλείσουμε τα τυπικά.
Τρία θέματα βλέπω:
Θέμα 1ο : Ποιο είναι το θέμα;
Το ερώτημα είναι καθαρά αν μπορεί κάποιος να παρελαύνει με μαντίλα. Όχι αν η μαντίλα εκφράζει την καταπίεση της γυναίκας
Θέμα 2ο: Τι λέει ο νόμος και η πράξη;
Περί τυπικού της παρέλασης, το τελευταίο που μπόρεσα να ανιχνεύσω είναι η Εγκύκλιος Γ4/150/24-02/2000 ΥΠΕΠΘ, η οποία αναφέρει στο εδάφιο δ (είναι δημοσιευμένη στο ΦΕΚ246 Τεύχος Β):
«δ) Τα σχολεία Ιδιωτικής και Δημόσιας Β/θμιας Εκπ/σης συμμετέχουν υποχρεωτικά στις παρελάσεις με το σύμβολο του Ελληνικού Έθνους. Τα τμήματα των σχολείων κατά την παρέλαση θα παρουσιάζουν, ένα ομοιόμορφο σύνολο και η εμφάνιση θα είναι αυτή που θα αρμόζει σε μαθητές-τριες.Οι επικεφαλής των τμημάτων καθηγητές Φυσικής Αγωγής, οφείλουν να ακολουθούν τα τμήματα τους από το αριστερό μέρος σε όλη τη διαδρομή της παρέλασης.
Επειδή η παρέλαση γίνεται για ανάμνηση αλλά και για να τιμηθούν πρόσωπα και γεγονότα μια ορισμένης χρονικής περιόδου που έχει αξία για μας σήμερα θα πρέπει η ποιότητα αυτής της εκδήλωσης να είναι η υψηλότερη.»
Περί εμφάνισης λοιπόν λέει δύο πράγματα: α) Να αρμόζει σε μαθητές μαθήτριες, β) Να είναι ομοιόμορφο σύνολο
α) Σε ότι αφορά το περί «να αρμόζει σε μαθητές μαθήτριες» νομίζω πως η Αγια καλύπτεται πλήρως. Επειδή δεν έχουμε λαικό κράτος και σχολείο (γιατί αν είχαμε η ελληνική εκκλησία και η συντηρητική «διανόηση» θα έσκιζαν τα καλσόν τους αντιστεκόμενες) από τη στιγμή που επιτρέπεται ο σταυρός, επιτρέπεται και η μαντίλα. Η χρήση και των δύο συμβόλων λοιπόν είναι αδιαπραγμάτευτη. Εδικά στη χώρα του αγιασμού, της εικόνας του Χριστού σε τάξεις και δικαστήρια κτλ.
Άλλωστε, οι περισσότεροι ενάντιοι της μαντίλας βασίζουν το επιχείρημα στο «ομοιόμορφο» της υπόθεσης που είναι η δεύτερη προϋπόθεση.
β) Εδώ πάμε στην πρακτική τι θεωρείται ομοιόμορφο σε μια ελληνική παρέλαση όπου συμμετέχουν Έλληνες μουσουλμάνοι μαθητές. Που μπορεί να βρει εγκατεστημένο πληθυσμό μουσουλμάνων μαθητών; Μα προφανώς στα Πομακοχώρια. Και ορίστε μία ελληνικότατη φωτογραφία μιας ελληνικότατης παρέλασης ενός ελληνικότατου χωριού από το 2009, όπου άκουσον –άκουσον υπάρχουν παρελαύνουσες μαθήτριες που φορούν μαντίλα. Και μάλιστα από το 2009. Οπότε και λόγω προηγουμένου, αποδεικνύεται πως το να φέρεις μαντίλα είναι μέσα στα προβλεπόμενα μιας παρέλασης. Αυτά ως προς το τυπικό.
Θέμα 3ο: Γιατί αυτός ο χαμός;
Πιστεύω πως η ιστορία με την παρέλαση με τη μαντίλα δεν έχει γίνει για τη μαντίλα την ίδια. Θεωρώ πως είναι απλά ένα ακόμα σύμπτωμα της ιδιόρρυθμης συλλογικής ψυχολογίας μας ενάντια στην πολυπολιτισμικότητα. Όλη η μέχρι τώρα εκπαίδευση/επίσημη ενημέρωση των πολιτών της χώρας έχει πατήσει λανθασμένα πάνω στο –λάθος- δίπτυχο: εθνικά ομοιογενής Ελλάδα των 95% ΧΟ και των 5% μουσουλμάνων (που τους έχουμε κρυμμένους κάπου στη Θράκη )και είναι μόνο εκεί γιατί ποιος λογικός άνθρωπος θα ήταν μουσουλμάνος, βουδιστής, πασταφαριανός κτλ
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική: Όλες οι χώρες του σκληρού πυρήνα της ΕΕ είναι ουσιαστικά πολυπολιτισμικές , πολυφυλετικές και πολυθρησκευτικές. Περιλαμβάνουν –το θέλουμε δε το θέλουμε- Μουσουλμάνους, Εβραίους, Άθεους, Καθολικούς, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Πασταφαριανούς και Πιστούς της Εκκλησίας των Τζεντάι. Με καταγωγή από όλες τις φυλές και όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Το θέλουμε δε το θέλουμε, η κατεύθυνση /κατάληξη οποιασδήποτε χώρας θέλει να ανήκει πραγματικά στην Ευρώπη είναι αυτή. Είναι απλά μονόδρομος όταν έχεις ανοιχτά σύνορα, αποτελείς ασφαλή περιοχή για πρόσφυγες, και έχεις ως ήπειρος σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα. Και ταυτόχρονα έχεις υπογράψει την ΕΣΔΑ.
Η ΕΣΔΑ προβλέπει και διασφαλίζει ίσα δικαιώματα και αντιμετώπιση για κάθε θρησκεία. Οπότε, δύο είναι οι δρόμοι: Ή απαγορεύεις όλες τις θρησκείες από το σχολείο (ο Γαλλικός) ή δίνεις σε όλες τις θρησκείες τα ίδια δικαιώματα στο σχολείο. Η εφαρμογή του πρώτου δρόμου (αν και θεωρητικά συμφωνώ), στην πράξη φαίνεται να μη δουλεύει καλά. Δεν είναι ίσως τυχαίο (και τονίζω το ίσως) ότι ο μουσουλμανικός εξτρεμισμός έχει βρει ρίζες σε χώρες με τέτοια προσέγγιση του σχολείου.
Πιστεύω, επίσης, πως αν μιλήσει κάποιος για secular κράτος και σχολείο σε πάνω από τους μισούς από αυτούς που διαρρηγνύουν τώρα τα ιμάτια τους για μια μαντίλα κινδυνεύει να τον ξεσκίσουν ως «μίσθαρνο όργανο της λέσχης Μπίλντεμπεργκ.»
Μέρος της όλης φασαρίας έχει γίνει απλά γιατί δεν έχουμε συνηθίσει/αποδεχθεί το θέαμα άλλων πολιτισμών εντός της στενής ελληνικής επικράτειας. Για αυτό και ο αντιμουσουλμανισμός που αναπτύσσεται / διαδίδεται μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση. Βλέπεις και εδώ να αναπαράγονται οι μύθοι και τα Hoaxes ετών. Από την πλήρως απαράδεκτη γενίκευση ότι «όλοι οι μουσουλμάνοι είναι ίδιοι», μέχρι την πλήρως λανθασμένη αντιμετώπιση μιας θρησκείας ως κρατικής οντότητας. Για μέρος των πολιτών της χώρας, ο τζιχαντιστής τρομοκράτης του DAESH και ο κακόμοιρος πρόσφυγας είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, απλά και μόνο πιστεύουν και οι δύο στον ίδιο θεό.
Αν γράψω παραδείγματος χάριν, ότι όλοι οι Έλληνες πετάνε γουρονοκεφαλές σε πρόσφυγες και ως απόδειξη για αυτό χρησιμοποιήσω τα εξής:
Α) Αφού ήταν και παπάς μαζί τους και ως γνωστόν οι περισσότεροι Έλληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι
Β) Που είναι οι μετριοπαθείς Έλληνες και γιατί δεν διαμαρτύρονται μαζικά;
θα πέσουν όλοι να με φάνε και δικαίως. Οι ίδιοι που θα πέσουν να με φάνε, πιθανόν έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα για 1.5 δις ανθρώπους.
Οπότε τι γίνεται;
Κύριες και κύριοι, καιρός να ξυπνήσουμε από το εθνικό, εθνοτικό, θρησκευτικό και φυλετικό συλλογικό μας παραμύθι: μέσα στην Ευρώπη οι κοινωνίες είναι πολυφυλετικές, πολυπολιτισμικές, πολυθρησκευτικές και ταυτόχρονα άθρησκες, ά-φυλετικές, ανεκτικές και χωρίς να δείχνουν φαβοριτισμό σε πολιτισμούς. Όποιες δεν είναι, είτε θα γίνουν, είτε θα αποτύχουν.
Μπορεί να σοκάρει στην Ελλάδα μία μαντίλα, αλλά εδώ είναι πια μέρα μεσημέρι. Καλώς ή κακώς.
Η Ευρώπη έχει διαχωρίσει το κράτος από τις θρησκείες (πράγμα που πολλοί και καλά ευρωπαϊστές στην Ελλάδα, δεν θέλουν ή φοβούνται) σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Και προσπαθεί (η κοινωνία, το κράτος) να σε κρίνει για αυτό που είσαι και όχι για αυτό στο οποίο πιστεύεις.
Ταυτόχρονα υπάρχει ένας εχθρός που ύπουλα επιθυμεί να χτυπήσει ακριβώς αυτό το οποίο κάνει την Ευρώπη αυτό που είναι: την ανεκτικότητα και την ελευθερία έκφρασης.
Λυπάμαι, μα όσοι ακριβώς δεν μπορούν να στηρίξουν την ανεκτικότητα, ρίχνουν νερό στον μύλο του DAESH.
ΥΓ 1: Η μαντίλα έχει χρησιμοποιηθεί όντως ως σύμβολο καταπίεσης από τον μουσουλμανισμό, όπως ακριβώς και από τον χριστιανισμό. Αυτό δε σημαίνει πως η κάθε μουσουλμάνα που φοράει μαντίλα είναι καταπιεσμένη. Αλλά ακόμα και αν είναι, κανείς δεν μπορεί να της επιβάλλει να μην το φοράει σε μία δημοκρατική πολιτεία. Είναι δικαίωμα της να πιστεύει ότι θέλει. Είναι υποχρέωση της πολιτείας όμως να της προσφέρει τη μόρφωση, τα θεσμικά εργαλεία και την προστασία ώστε να την βγάλει όταν το επιθυμεί. Αυτή είναι και η μόνη παρέμβαση που μπορεί να κάνει ένα δημοκρατικό φιλελεύθερο κράτος.
ΥΓ 2: Στον –από χριστιανική οργάνωση διοικούμενο –παιδικό σταθμό της κόρης μου:
Α) Έχουμε νηπιαγωγό η οποία φοράει μαντίλα και η οποία είναι άριστη στη δουλειά της.
Β) Σερβίρουν για τα μουσουλμανάκια γαλοπούλα όταν το μενού έχει χοιρινό.
Γ) Αν είτε ο σταθμός είτε η νηπιαγωγός κάνουν κάτι που να μοιάζει με κατήχηση, απλά έχουν «τελειώσει» με ένα παράπονο γονέα. Και ο παιδικός σταθμός είναι εξαιρετικά προσεκτικός σε αυτό.
Πόσοι θα δεχόμασταν νηπιαγωγό με μαντίλα στην Ελλάδα;
ΥΓ 3: Αν στον Ισραηλινό Στρατό μπορούν να υπάρχουν μουσουλμάνοι αξιωματικοί, αν στην τιμητική φρουρά της βασίλισσας μπορεί ένας Σικχ να παρίσταται με το σαρίκι του κατά τη διάρκεια παρελάσεων και φρουράς, σίγουρα μπορεί και μία μαθήτρια με μαντίλα να παρελάσει σε μία μαθητική, εντελώς χύμα παρέλαση που δε θα έπρεπε να υπάρχει.
Facebook: Christos Derdas
