Κάνω διάρρηξη σε ξεκλείδωτες πόρτες με το παρόν κείμενο, αλλά θεωρώ ότι έχει νόημα να τα έχουμε συγκεντρωμένα τα στοιχεία.
Έναν άνθρωπο τον κρίνεις και από τον τρόπο που διαχειρίζεται την αποτυχία τη δύσκολη στιγμή του. Η απόφαση του ΣτΕ μας έδειξε ξεκάθαρα το ποιόν της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
Ξεκινάω λοιπόν:
Καταρχάς και σημαντικότερα, είναι αντιδημοκράτες και αυταρχικής νοοτροπίας. Δεν έχουν καμία αίσθηση του διαχωρισμού εξουσιών και θεσμών. Το έδειξαν και με το νόμο Παππά και με τις προσπάθειες πιέσεων σε δικαστές αλλά και με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την απόφαση του ΣτΕ. Μαζί με αυτούς και οι εφημερίδες που στηρίζουν την κυβέρνηση. Ο κύριος Κουρής προσέφερε στην κυβέρνηση το μυστικό αρχείο του για δικαστές, πήγαν να επηρεάσουν αποφάσεις βασισμένοι σε προϊόντα υποκλοπής αλλά και χάρες (μισθολόγιο/όρια ηλικίας) και προφανώς μίλησαν αυτοί και οι υπηρέτες τους για δικαιοσύνη που πιάνει το σφυγμό της κοινωνίας. Επειδή δεν δέχονται ή αρνούνται να καταλάβουν το διαχωρισμό εξουσιών, έφτασαν στο σημείο να μιλάνε για δικαστικό πραξικόπημα. Τόλμησε εκπρόσωπος τύπου της συγκυβέρνησης να ζητήσει να τσακιστεί η Δικαιοσύνη. Το φερέφωνό τους, κάποιος κύριος Λαζόπουλος έγραψε για όρθιους και σερνόμενους δικαστές.
Αρνούνται ακόμα και τώρα να κατανοήσουν πως η εκτελεστική και η νομοθετικής εξουσία πρέπει να κινούνται μέσα στα όρια που θέτει ο νόμος και το Σύνταγμα.
Ακόμα, εμφορούνται από την εμφυλιοπολεμική νοοτροπία και τα συμπλέγματα που ακολούθησαν αυτής. Ο κος Πολάκης έγραψε για πόλεμο που η Αριστερά ξέρει. Μας διαχωρίζουν στους δικούς τους και στους αντιπάλους. Σε καλούς και κακούς. Σε «φιλελέδες» και «δημοκράτες». Όσοι διαφωνούμε είμαστε τα σκυλιά που αλυχτούν. Να μην ξεχάσουμε ότι ο Πρωθυπουργός τόλμησε να προκαταβάλλει την απόφαση του ΣτΕ (το οποίο προφανώς –και ευτυχώς- δεν του έκανε τη χάρη).
Είναι πρόχειροι και ανίκανοι, έως και βλάκες. Προσπάθησαν να επιβάλλουν έναν νόμο ο οποίος ήταν δεδομένο πως θα έπεφτε στο ΣτΕ. Όλος ο νομικός κόσμος τους προειδοποίησε. Αντί να κοιτάξουν να μαζευτούν / μαζέψουν το νόμο, επέμειναν μέχρι τέλους. Φαντάστηκαν ένα νούμερο βασισμένοι σε μια μελέτη η οποία δεν είναι τεχνική αλλά «οικονομική» και προσπάθησαν να το εφαρμόσουν. Αγνόησαν βασικές συνταγματικές διατάξεις περί ΕΣΡ ελπίζοντας πως θα ξέφευγαν με τη δικαιολογία της προηγούμενης κατάστασης: «αφού πριν ήταν χάλια, ας κάνουμε και εμείς τα πράγματα το ίδιο ή και χειρότερα χάλια και θα τη γλιτώσουμε» είναι ουσιαστικά το επιχείρημα επί του νόμου Παππά.
Είναι ξεκάθαρα λαϊκιστές. Έχουν μοιράσει τα έρμα τα 255 εκ € για δέκα χρόνια με τέτοιο τρόπο, που το άθροισμα θα έφτανε τα τριπλάσια. Λες και για να βρεθεί αυτό το ποσό, χρειαζόταν να κοιμηθεί σε ράντζα ο Μαρινάκης και οι λοιποί. Αλλά ακόμα και αυτό το σόου του διαγωνισμού για λαική κατανάλωση ήταν. Αλήστου μνήμης η ατάκα Γεροβασίλη και άλλων μελών της κυβέρνησης για τα χρήματα που πάνε στους «λογαριασμούς των πλουσίων». Δικαιολογούν την αντισυνταγματικότητα βασισμένοι σε κοινωνικές προσφορές, αποδεικνύοντας επίσης, ότι για τα χρήματα και την εξυπηρέτηση των φαντασιώσεων του ακροατηρίου τους είναι ικανοί να αδιαφορήσουν για τα Άγια των Αγίων ενός πολιτεύματος. Από την άλλη σε αυτό τους δίνω και ελαφρώς δίκιο. Αυτό ζητάει το κοινό τους, αυτό παρέχουν.
Είναι –και αυτοί- διαπλεκόμενοι. Απλά έφεραν στο τηλεοπτικό τοπίο νέους παίκτες οι οποίο και αυτοί είναι «βρώμικοι». Απλά διαφορετικά βρώμικοι από τους υπάρχοντες. Εργολάβοι, πουτινικοί και άνθρωποι με ανοικτά σοβαρά μέτωπα με τη Δικαιοσύνη (αθώοι βέβαια μέχρι αποδείξεως τοι εναντίου), έδωσαν προσφορές που δεν συνάδουν με τα αμφισβητέα δεδομένα τους για την ετήσια διαφημιστική πίτα. Τα τραπεζικά τσαλιμάκια εργολάβου με την Τράπεζα Αττικής, που σταμάτησε άλλη Ανεξάρτητη Αρχή δεν τα ξεχνάμε.
Το χειρότερο όλων, όμως θεωρώ πως είναι το ότι είναι αναξιοπρεπείς. Δε γνωρίζουν πως να διαχειριστούν μια ήττα/αποτυχία. Ξεκινάνε να γαβγίζουν, και να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις, όπως η ανακοίνωση περί νομοθετικής ρύθμισης για προσωρινές βεβαιώσεις λειτουργίας, όπως οι προκλητικές δηλώσεις Πολάκη και οι ανακοινώσεις δεξιά και αριστερά.
Μια οποιαδήποτε κυβέρνηση που πιστεύει σε μία αστική δημοκρατία, θα έβαζε την ουρά κάτω από τα σκέλια, θα έλεγε «σεβαστή η απόφαση της Δικαιοσύνης, ανασχεδιάζουμε/βελτιώνουμε το νομικό πλαίσιο και επιστρέφουμε με συνταγματικό νόμο». Αντ' αυτού χωρίς να έχει καθαρογραφεί η απόφαση, χωρίς να ξέρουν τα λάθη τους, χωρίς ιδιαίτερη γνώση του πλαισίου που πρέπει να κινηθεί, απλά αντιδρά.
Διαφέρουν ιδιαίτερα πολύ από αυτούς που τους ψήφισαν; Είμαι δεδομένα σίγουρος πως όχι. Οι ψηφοφόροι αντικατοπτρίζονται σε αυτόν που ψήφισαν. Και έχουν ψηφισθεί ήδη τρεις φορές. Εικόνα της κοινωνίας και των πολιτών είναι. Ακόμα και αν δεν είναι, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο μέσος πολίτης είναι κατ’ ελάσσονα λόγο παραπληροφορημένος κατά μείζονα συλλογισμό βλαξ.
Συμπέρασμα: είναι αυταρχικοί, αντιδημοκράτες, λαϊκιστές. Θα ήθελαν αλλά δεν έχουν καν την ικανότητα να ανατρέψουν το Πολίτευμα. Ευτυχώς.
Αυτό που δε θα τους συγχωρέσω όμως ποτέ, είναι ότι με έφτασαν να σκεφτώ ότι η απόφαση του ΣτΕ, μύριζε θεσμικότητα και δημοκρατία και αυτό σε μία Δυτική Δημοκρατία, χώρας μέλους της ΕΕ.
Μόναχο 27.10.2016
Facebook: Christos Derdas
