Ένας «ήρωας» παραμυθιών

Ένας «ήρωας» παραμυθιών

Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να παρομοιάζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης με σκυλιά που ουρλιάζουν, ο νους μου δε πήγε στην αραβική παροιμία, αλλά σε μια δισκογραφική δουλειά. Το 1977 οι Pink Floyd κυκλοφόρησαν το θεματικό τους άλμπουμ Animals. 

Εμπνευσμένοι από το λογοτεχνικό έργο του George Orwell «Η Φάρμα των Ζώων», μελοποίησαν αριστουργηματικά τα τρία «ζώα» και τις κοινωνικές τάξεις που πρεσβεύουν:  Τα γουρούνια που είναι οι άρχοντες,  τα σκυλιά που σφετερίζονται την εξουσία και, τέλος τα πρόβατα, που είναι ο λαός. Σε κάθε κομμάτι του έργου, ακούγονται στην εισαγωγή ηχογραφημένα τα ουρλιαχτά και οι βρυχηθμοί των ζώων.   

Ο κ. Τσίπρας πριν από ένα μόλις χρόνο ήταν κι ο ίδιος ένα «σκυλί», όπως ακριβώς το περιέγραψε. Και μάλιστα πιο ζωηρό απ’ τα σημερινά. Ούρλιαζε τόσο που έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση. Και αποτέλεσμα όλης της φασαρίας ήταν να εφαρμόσει την ίδια πολιτική με σκληρότερους όρους. Στον σημερινό Αλέξη Τσίπρα που ενοχλείται από τα «σκυλιά», ο ρόλος που του απομένει σύμφωνα με την παραβολή δεν είναι καθόλου κολακευτικός. Και όχι, δεν πρόκειται περί αμνού.  

Ποιος είναι τελικά ο Αλέξης Τσίπρας; Ακούσαμε διάφορα, υπέρ του και εναντίον του. Πως είναι ειλικρινής, πως είναι ψεύτης. Πως είναι καλό παιδί, πως είναι απατεώνας. Πως είναι σκληρός διαπραγματευτής, πως είναι ανίκανος. Πως είναι το καινούριο, πως είναι η μετενσάρκωση του παλιού. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά. Είναι απλά μια κλασσική οργουελική ενσάρκωση. Ο άνθρωπος που μεταπήδησε σε λίγα χρόνια από το χαμηλότερο κοινωνικό στρώμα στο ανώτερο, υποδυόμενος «άψογα» τον εκάστοτε ρόλο του και εκμεταλλευόμενος εις το έπακρον τις ευκαιρίες που του δίνονταν. Από θερμός διαδηλωτής κατά πάντων, σε δεινός αντιπολιτευόμενος κατά πάντων και, σήμερα, εν τέλει, σε κυβέρνηση υπέρ πάντων. Δεν πρωτοτύπησε ποτέ ως αντιπολίτευση, δεν πρωτοτυπεί σήμερα ως κυβέρνηση. 

Στις παραβολές και τα παραμύθια, αυτοί που είναι σπουδαίοι είναι οι δημιουργοί τους. Όσο για τους χαρακτήρες τους, δεν είναι παρά κοινοί θνητοί με ευάλωτη συνείδηση, αρκετά ευάλωτη για να υποπέσει σε οποιονδήποτε πειρασμό, αμαρτία ή πλάνη για να μπορέσει ο συγγραφέας να περάσει το μήνυμά του.  Ένας χαρακτήρας σαν κι αυτούς είναι κι ο Αλέξης Τσίπρας. Με μια συνείδηση λάστιχο, που από αντιμνημονιακή έγινε μνημονιακή, που από διώκτης της συναίνεσης έγινε ο ικέτης της.   

Είναι ένας ακόμα «ήρωας» διδακτικού παραμυθιού. Για το πώς γυρίζει ο τροχός και πώς τα ψέματα και οι πλάνες γκρεμίζονται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Η τραγική ειρωνεία είναι πως δεν υπάρχει από πίσω ένας δημιουργός για να θαυμάσουμε ή να κατακρίνουμε. Πρόκειται για ένα λαϊκό παραμύθι, γέννημα θρέμμα της ελληνικής πολιτικάντικης κουλτούρας, και ζούμε μέσα του, ως δημιουργοί και καταναλωτές μαζί. 

 

Facebook: Manos Laskarakis