Είσαι δικός μας; Λέγε ό,τι θέλεις! Κάνε ό,τι θέλεις!

Είσαι δικός μας; Λέγε ό,τι θέλεις! Κάνε ό,τι θέλεις!

Η Ελλάδα μας ποτέ δεν είχε έλλειψη από μειωμένης αντιλήψεως και θρασείς πολιτικούς. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον ανεκδιήγητο Δημήτριο Μαρούδα, ο οποίος τη δεκαετία του ’80 απειλούσε ότι θα καταρρίψει όσους ξένους δορυφόρους πετούσαν πάνω από την Ελλάδα και εξέπεμπαν ξένα προγράμματα, λες και ήταν τίποτα χαρταετοί, που θα τους έριχνε με μια σφεντόνα;

Ή τον κ. Καρατζαφέρη που θεωρούσε ότι το κατέβασμα των διακοπτών της ΔΕΗ θα έχει ως συνέπεια τη διαγραφή της μνήμης των υπολογιστών; Ή τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο, που είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα έπεφτε εξαιτίας ενός κ......σπιτου; Ή τον κ. Ευρυπίδη Στυλιανίδη, ο οποίος κάποτε δικαιολόγησε τους διορισμούς ημετέρων από το παράθυρο λέγοντας ότι η εκλογική του περιφέρεια ήταν αδικημένη;

Θα ήταν παράδοξο λοιπόν, να περιμένει κανείς ότι ο κ. Ταμήλος θα παρεξέκλινε από αυτή την πορεία, που οι περισσότεροι πολιτικοί της χώρας μας ακολουθούν με ευλάβεια θρησκόληπτης γριάς. Γιατί να το κάνει, άλλωστε, όταν υπάρχει ένα πρόθυμο να τον ψηφίσει μονοκούκκι εκλογικό σώμα; Ας είναι καλά το κόμπλεξ της αθάνατης ελληνικής επαρχίας, που στέλνει στη Βουλή εξυπνάκηδες, που υπόσχονται ρουσφέτια με την οκά και τρίξιμο, άμα λάχει, των δοντιών στο "Κράτος των Αθηνών"! Και τί έγινε, που ο πολιτικός της καρδιάς μας εκτοξεύει τουβλιές σε ρυθμούς πολυβόλου; Έλα, μωρέ, δεν βγάλαμε φιλόλογο, που είχε πει κάποτε ο κ. Βασίλειος Μιχαλολιάκος, προσπαθώντας να εξηγήσει την εκλογή του γνωστού για τρυφερότητά του στη νέα ελληνική, Μιλτιάδη Έβερτ, στην προεδρία της Ν.Δ.!

Ακόμα πιο παράδοξο, όμως, φαντάζει, ότι η κυβέρνηση δεν ενοχλείται στο ελάχιστο, που ένας βουλευτής της λέει κυριολεκτικά ό,τι κατεβάσει η κάθε άλλο παρά σοφή κεφαλή του, με την ίδια άνεση που θα μιλούσε στους θαμώνες ενός καφενείου. Καμία σύσταση δεν φαίνεται να έχει γίνει προς τον κ. Ταμήλο, ο οποίος συνεχίζει με απαράμιλλη θρασύτητα να γκρινιάζει για την ανάγκη τακτικής παρουσίας του σε διάφορες επιτροπές, θεωρώντας ότι καθήκον ενός βουλευτή είναι να προωθεί τα αιτήματα του νομού του στο κάθε υπουργείο (εδώ μπορείτε να δώσετε την ερμηνεία της αρεσκείας σας) και όχι να συμμετέχει σε επιτροπές, να πιστεύει ότι ο κόσμος μπορεί να ζήσει και χωρίς ρεύμα, στο χωριό του με τη λάμπα και πολλά άλλα φαιδρά.

Ίσως το θέαμα του κ. Ταμήλου αλλά και ορισμένων άλλων συνδέλφων του, αποδεικνύει ότι βασικά δεν καίγεται καρφί στην κυβέρνηση αν οι βουλευτές της είναι πατενταρισμένοι κάφροι, αφ’ ης στιγμής είναι προσηλωμένοι στους στόχους της και δεν σηκώνουν μπαϊράκι. Έτσι, λοιπόν, τους αφήνει να αλωνίζουν στα Μ.Μ.Ε. ανενόχλητοι, να εξωτερικεύουν ό,τι νιώθουν, ακόμα και αν αυτό προκαλεί απανωτά εγκεφαλικά και οργισμένες αντιδράσεις ενός λαού, το μεγαλύτερο κομμάτι του οποίου υφίσταται σοβαρές στερήσεις ακόμα και σε βασικά αγαθά, και να επιδεικνύουν το διαζύγιό τους με το δίκαιο, τη λογική και τη σύνεση. Άλλωστε, σκοπός της κυβέρνησης είναι να περάσει συγκεκριμένα μέτρα και όχι να κάνει τον παιδονόμο σε κακομαθημένους και αδιάφορους για οτιδήποτε δεν αφορά το στενό ατομικό συμφέρον και την κομματική πελατεία τους βουλευτές και πολιτευτές. Και ένας βουλευτής, που δυσαρεστήθηκε, επειδή του συστήθηκε να περιορίσει το λυρισμό του, μπορεί από πείσμα να μην ψηφίσει αυτά τα μέτρα.

Αν λοιπόν, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας επιβραβεύει τους αμόρφωτους, βάρβαρους, θρασείς, ασύδοτους και προκλητικούς βουλευτές, τύπου Ταμήλου, στέλνοντάς τους στη Βουλή, η κυβέρνηση τους παρέχει την απαιτούμενη ασυλία, για να ξεδιπλώσουν τα ελαττώματά τους σε όλη τους την έκταση. Αρκεί να ψηφίζουν με κλειστά μάτια και χωρίς αντιδράσεις ό,τι φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση στη Βουλή.