Από την ώρα που ξεκίνησε η κρίση, ή για να είμαστε ακριβείς από την ώρα που εμείς καταλάβαμε ότι είμαστε σε κρίση, μέχρι και σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Μαζί με όσα αλλάζουν αλλάξαμε και εμείς και τελικά άλλαξε ότι βρίσκεται μέσα στα όρια της Ελλάδας.
Το ζητούμενο κάθε κρίσης είναι πως θα βελτιωθεί αυτό που είναι σε κρίση και θα έρθει σε μια νέα κατάσταση ευημερίας και ανάπτυξης. Τελικά το αντίδοτο στην κρίση είναι η αλλαγή και η βελτίωση. Αυτό που κλήθηκε να κάνει η Ελλάδα ήταν να γίνει καλύτερη. Έγινε όμως;
Μετά από 5 χρόνια τροχάδην επί τόπου που έκανε η χώρα και οι πολίτες της, μάλλον γίναμε πιο φτηνοί και όχι πιο καλοί. Και νομίζω ότι από αυτή τη διαπίστωση δεν εξαιρείται κανένας τομέας.
Το δημόσιο δεν έγινε καλύτερο, ούτε στην εξυπηρέτηση των πολιτών που αυτή είναι και η αποστολή του, ούτε στην προστασία των δομών του. Το δημόσιο μέσω των απολύσεων έγινε φτηνότερο (και αυτό ήταν απαραίτητο τελικά) και μέσω των αλλεπάλληλων αλλαγών και μετακινήσεων έγινε λιγότερο αποτελεσματικό. Καμία ουσιαστική αξιολόγηση δεν έγινε, καμία διαδικασία ελέγχου επάρκειας δομών, διαδικασιών και προσώπων δεν προτάθηκε. Πέντε χρόνια μετά οι κρατικές δομές και λειτουργίες δεν έγιναν καλύτερες έγιναν φθηνότερες. Τίποτε παραπάνω.
Η παιδεία δεν έγινε καλύτερη έγινε φθηνότερη. Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση στην παιδεία δεν εμπεδώθηκε παρόλο ότι ήταν εξόχως μεταρρυθμιστικό το πνεύμα και της Μ. Γιαννάκου και της Α. Διαμαντοπούλου. Κρατήσαμε από το έργο τους σποραδικές αλλαγές αλλά ταυτόχρονα έγιναν και τροποποιήσεις που ακύρωναν μεγάλο μέρος των μεταρρυθμίσεων. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πλέον δεν μπορούν να καλύψουν ούτε βασικές ανάγκες σε θέρμανση και εργαστηριακά υλικά αλλά οι μαθητές και οι φοιτητές γίνονται όλο και περισσότεροι. Δεν έχει σημασία τί και πώς διδάσκεται, έχει σημασία να γίνεται με πιο φτηνό τρόπο. Δεν έγινε καλύτερη η παιδεία, έγινε χειρότερη και βέβαια φτηνότερη.
Ο τουρισμός ή καλύτερα οι υποδομές και οι σχετιζόμενες υπηρεσίες δεν έγιναν καλύτερες, έγιναν φθηνότερες. Μπορεί κανείς να πάει στον σταθμό ΚΤΕΛ Κηφισού και να φανταστεί τον εαυτό του ως ξενόγλωσσο τουρίστα για να καταλάβει αν θα μπορέσει να βρει με ποιο λεωφορείο θα ταξιδέψει και πως θα αγοράσει εισιτήριο. Δεν κουβεντιάζουμε για το πως θα φτάσει με ΜΜΜ εκεί. Αρκεί να πάει κάποιος σε ένα από τα μουσεία μας (δεν εξαιρώ το αρχαιολογικό της Αθήνας) για να καταλάβει ότι η Αμφίπολη μας μάρανε. Δεν κουβεντιάζουμε βέβαια για το τι θα συναντήσει ο τουρίστας στους ανοιχτούς αρχαιολογικούς χώρους της επαρχίας. Το πιθανότερο είναι να μη συναντήσει κανέναν, ούτε καν ένα συρματόπλεγμα. Τα καταλύματα έγιναν όντως πιο φθηνά και τα τα εστιατόρια ίσως, ο τουρισμός στην Ελλάδα δεν έγινε όμως καλύτερος.
Η γεωργία από ότι δείχνουν τα στατιστικά δεν έγινε παραγωγικότερη. Προστέθηκαν βέβαια κάποιες ωραίες προσπάθειες νέων επιστημόνων που καλλιεργούν νέα προϊόντα ή προωθούν παραδοσιακά με σωστούς τρόπους. Η συμβολή όμως αυτών των θετικών δράσεων στο εθνικό ΑΕΠ πρέπει να είναι μικρότερη από δέκατο της μονάδας. Ακόμα και σήμερα οι επιδοτήσεις δεν επενδύονται για τη βελτίωση της παραγωγής και τελικά της ενίσχυσης των αγροτικών δραστηριοτήτων. Παλαιότερα γίνονταν κατανάλωση πολυτελείας και σήμερα γίνονται κατανάλωση επιβίωσης.
Η επιχειρηματικότητα και γενικότερα ο ιδιωτικός τομέας δεν έγινε καλύτερος. Δεν βλέπουμε, παρόλο που πέρασαν 5 ολόκληρα χρόνια, κάποιον κλάδο του ιδιωτικού τομέα να βγαίνει μπροστά ή να αναπτύσσεται. Ο τομέας της καφετέριας πάει εντυπωσιακά καλά ή και καλύτερα από κάθε άλλο κλάδο αλλά δεν είναι ούτε παραγωγικός, ούτε φέρνει χρήμα απέξω. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος διαμαρτύρεται (συχνά δικαίως) για τον δημόσιο δεν έδειξε καμία αντοχή στην κρίση. Όταν σταμάτησε το δημόσιο να σπαταλάει χρήματα σε έργα και εργάκια και προμήθειες, ο ιδιωτικός τομέας καθηλώθηκε. Όταν δε, κόπηκε και ο μισθός του πελάτη-δημόσιου υπαλλήλου το δράμα έγινε πρωτοσέλιδο. Στο δια ταύτα μέχρι στιγμής ο ιδιωτικός τομέας δεν έγινε καλύτερος σε τίποτα ουσιαστικό απλά έγινε και αυτός φθηνότερος αφού μειώθηκαν οι αμοιβές.
Μπαίνοντας στο άδυτο τον αδύτων, στο κοινοβούλιο μας, δεν βλέπεις καμία βελτίωση εν μέσω κρίσης. Δεν βλέπει κανείς αυξημένη υπευθυνότητα, περίσκεψη και δημιουργικότητα. Βλέπει ότι χειρότερο έχει καταγραφεί στα κοινοβουλευτικά χρονικά. Το χειρότερο προσωπικό στην πιο κρίσιμη ώρα. Βάλαμε στη Βουλή την ώρα που η χώρα είναι στα χειρότερά της φαντασιόπληκτους, αμόρφωτους, τραμπούκους και άτομα που θα έπρεπε να απασχολούν το αστυνομικό δελτίο και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι. Ρωτώ πολλές φορές φίλους μου ποιόν θα προσλάμβαναν στη δουλειά τους από αυτούς που είναι στη Βουλή σήμερα και με κοιτάζουν στα μάτια με βουβαμάρα.
Το χειρότερο είναι ότι δεν γίναμε μια καλύτερη χώρα αλλά μια φθηνότερη χώρα, με την έννοια του αγγλικού cheap-δηλαδή φτηνιάρικη.
Αυτό είναι το blog μου
