Στην παιδική μου ηλικία, τότε που όλα ήταν ωραιότερα (κυρίως λόγω άγνοιας) έτρωγα πάρα πολλές μπανάνες. Θα μπορούσα να καταναλώσω ένα καλοθρεμμένο τσαμπί με μπανάνες ημερησίως.
Αλλά όχι οποιεσδήποτε μπανάνες αλλά μπανάνες εισαγωγής (οι οποίες ήταν πανάκριβες και γι'αυτό ο πατέρας μου έλεγε ότι τρώω ένα μισθό σε μπανάνες).
Είναι πιθανό να μη θυμάστε αλλά τα πρώτα χρόνια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και για άγνωστους σε εμένα λόγους, η Ελληνική κυβέρνηση ήθελε να αναπτυχθεί η μπανανοπαραγωγή στην Ελλάδα.
Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου δε γίνονται καλές οι μπανάνες εδώ. Δεν έχουμε πολύ ηλιοφάνεια και αρκετή ζέστη...
Όχι!! Η κυβέρνηση θέλει η Ελλάδα να γίνει μπανανοπαραγωγός χώρα (τελικά μπανανία ήταν και παρέμεινε).
Τελικά το μόνο μέρος που έδωσε μπανάνες για εμπορική εκμετάλλευση ήταν η λεβεντομάνα Κρήτη.
Βέβαια η κρητική μπανάνα ήταν μικρή (μη γελάτε) και έβγαινε κυρίως μέσα σε θερμοκήπιο.
Από γεύση ήταν έτσι και έτσι.
Βέβαια τότε ήμασταν κράτος αυτεξούσιο και δεν ήμασταν υπόδουλοι στα δεσμά της ΕΕ και για να κάνουμε το χατήρι της Κυβέρνησης τραβήξαμε κάτι δασμούς στην εισαγόμενη μπανάνα που οδήγησε την τιμή της λίγο πιο πάνω από τα παϊδάκια γάλακτος. Δηλαδή για να γίνει ανταγωνιστική η Κρητική μπανάνα που είχε υψηλό κόστος παραγωγής και μέτριο αποτέλεσμα εκτινάξαμε τεχνητά την τιμή της εισαγόμενης.
Σήμερα πήρα ένα τσαμπί μπανάνες εισαγόμενες με 2.2 €, ένα ποσό εξαιρετικά χαμηλό για τα σημερινά δεδομένα και τρώγοντας την πρώτη σκεφτόμουν πόσο θα κοστίζει η μπανάνα όταν ξαναγίνουμε ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος με δικό μας νόμισμα.
Και πέταξα τη φλούδα κάτω.
