Στις αρχές του προηγούμενου καλοκαιριού έκανα έναν γενικό αιματολογικό έλεγχο. Τα ευρήματα ήταν το λιγότερο που μπορώ να πω αποκαρδιωτικά. Έχουμε οικογενειακή παράδοση στη χοληστερίνη αλλά εγώ μάλλον έσπαγα τα ρεκόρ αυτή τη φορά. Την άλλη μέρα από τα αποτελέσματα πήγα στον καρδιολόγο για τα περαιτέρω.
Αφού μου είπε ότι θα πρέπει να πάρω χάπι πλέον αφού δεν θα πέσει όσο πρέπει η χοληστερίνη χωρίς αυτό, μου έγραψε να κάνω ένα τρίπλεξ καρωτίδων γιατί αυτές φράζουν πιο γρήγορα από όλα...
Με μεγάλο άγχος πήγα να κάνω και αυτή την εξέταση. Ο ακτινολόγος δεν ήταν καθόλου επικοινωνιακός και ξεφυσούσε από την πρώτη στιγμή που έβαλε το μηχάνημα στο λαιμό μου. Εγώ σκέφτηκα ότι έχουν βουλώσει τα πάντα...
Δυστυχώς τα νέα ήταν ακόμα χειρότερα: Οι καρωτίδες ήταν σε άριστη κατάσταση αλλά είχα έναν μεγάλο όγκο στο θυρεοειδή, μοναχικό και με πολλά αγγεία - γιαυτό ξεφύσαγε ο ακτινολόγος.
Ωραίο καλοκαίρι θα περάσουμε λέω, με την ελπίδα να μην είναι το τελευταίο...
Καταλαβαίνετε, εξετάσεις επί εξετάσεων και στο τέλος μια παρακέντηση που λέει ότι ο όγκος δεν είναι κακοήθης.
Εκεί είναι που λες τη σκαπουλάραμε!!
Δεδομένου όμως ότι οι παρακεντήσεις αυτές δε δίνουν ασφαλή αποτελέσματα και ότι θα έπρεπε να τις επαναλαμβάνω τακτικά αποφασίζω να αφαιρέσω το θυρεοειδή μου.
Το νέο έσκασε περίπου 15 ημέρες μετά την επέμβαση. Ο όγκος ήταν κακοήθης και μάλιστα όχι της λιγότερο επιθετικής μορφής.
Αφού έκανα την απαραίτητη θεραπεία κ.λπ. και το πράγμα μπει σε μια τάξη επέστρεψα στο αρχικό πρόβλημα.
Ξαναέκανα εξέταση χοληστερίνης για να δούμε που βρίσκομαι τώρα και να κάνω τα δέοντα.
Η χοληστερίνη μου έχει πέσει δραματικά και είναι όπως πάντα λίγο πάνω από το κανονικό (αλλά πολύ πιο κάτω από την τιμή που με οδήγησε στην σωτήρια εξέταση καρωτίδων).
Αφού πλέον έχω ηρεμήσει αναρωτιόμουν πως έπεσε από μόνη της (κάνω και μια υποτυπώδη δίαιτα) η χοληστερίνη. Και τι θυμήθηκα;;;
Μια μέρα πριν κάνω την αρχική εξέταση, συγκεκριμένα το μεσημέρι είχα πάρει ένα παγωτό (όχι ατομικό...) και το έφαγα μόνος μου...1.5 κιλό παγωτό.
Μάλλον αυτό απογείωσε τη χοληστερίνη μου, αυτή με έκανε να κάνω τρίπλεξ καρωτίδων και αυτή με γλίτωσε από έναν καρκίνο σε εξέλιξη.
Και όλα αυτά έγιναν γιατί κανένας δεν με σταμάτησε όταν έτρωγα ένα οικογενειακό παγωτό μόνος μου.
Πάντα αγαπούσα τα παγωτά αλλά τώρα τα αγαπώ διπλά!
* η ιστορία δεν έχει ούτε ένα ίχνος φαντασίας
