Αν αναζητήσει κανείς το λήμμα «ευτυχία» («happiness») στη Wikipedia, θα βρει έναν μάλλον συμβατικό ορισμό λίγων γραμμών περί μιας πνευματικής ή συναισθηματικής κατάστασης. Για τη σύνταξη αυτού του ορισμού η σελίδα χρειάστηκε να περάσει από επεξεργασία περίπου 3.300 φορές, ένας αριθμός στον οποίο αντανακλάται μια πραγματικότητα: δεν είναι ποτέ απολύτως σαφές για τι ακριβώς μιλάμε όταν μιλάμε για την ευτυχία.

Δεν διαπιστώνω τίποτα καινούργιο· πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, ο Αριστοτέλης είχε σχολιάσει στα Ηθικά Νικομάχεια ότι, ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν πως η ευδαιμονία είναι το πιο σπουδαίο αγαθό, ο καθένας αναφέρεται σ’ αυτήν εννοώντας κάτι διαφορετικό.

Κάνετε λάθος, κύριε, το πλοίο μας ταξιδεύει, μ' όλη την ταχύτητα.

Το Ζοντερζέε όμως, είναι μια νεκρή θάλασσα, ή σχεδόν νεκρή.

Δεν ξέρει κανείς πού αρχίζει και πού τελειώνει, με τις επίπεδες όχθες της, χαμένες μεσ' στην ομίχλη.

Προχωρούμε δίχως καθυστέρηση, δεν μπορούμε όμως να υπολογίσουμε την ταχύτητά μας.

«Ταξίδεψε.

Γνώρισε τη μελαγχολία των ατμόπλοιων, το κρύο ξύπνημα κάτω από την τέντα, τη ζάλη από τα τοπία και τα ερείπια, την πικρία των όμορφων συναναστροφών που διακόπηκαν.

Επέστρεψε.

Τι θα πουν οι γείτονες, ρωτάει η ηρωίδα. Τη σηκώνει αγκαλιά, οι γείτονες είναι νεκροί, της λέει. Αντρζέι Ζουλάφσκι.

Πολωνικός εξπρεσιονισμός, κάμερα στην άσφαλτο και σέρνεται. Ψηλός, μαυροντυμένος ήρωας.

Την έχει αγκαλιά, τη στροβιλίζει. Δεν ζαλίζεται. Οι γείτονες μαζεύουν υπογραφές να διώξουν τη μετανάστρια από το υπόγειο.

Κάθε άνθρωπος που είναι προικισμένος με μια ευαισθησία δίκαιη και έναν ορθολογισμό, αισθάνεται πως το κακό και η αδικία στον κόσμο τον αφορούν, και επιδιώκει να τα διορθώσει, αρχίζοντας από τα πιο κοντινά: και το πρώτο είναι ο εαυτός του.

Αυτό το έργο θα τον απασχολήσει όλη τη ζωή του.

Αν σου αρέσουν τα βιβλία, τα ταξίδια και οι βιβλιοθήκες, σου έχουμε την λύση: αν βρεθείς σε κάποια από τις παρακάτω χώρες, μην παραλείψεις να επισκεφτείς την βιβλιοθήκη της!

Κλασικές βιβλιοθήκες σπουδαίων Πανεπιστημίων αλλά και πιο μοντέρνες, θα σου εξάψουν το ενδιαφέρον και την φαντασία.

Εκεί θα ανακαλύψεις την ομορφιά των βιβλίων, την μυρωδιά τους και την ιστορία που το καθένα θα κουβαλάει για πάντα στις σελίδες του.

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους

τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους

την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει

σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –

Ο θάνατος βρίσκεται πάντα
καθ' οδόν, αλλά το γεγονός ότι
δε γνωρίζουμε πότε θα φτάσει,

(οι οιδιποδειακές προεκτάσεις στις ενήλικες σχέσεις…)

Το σημείο που ξεκινά η ενοχή στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι πολύ νωρίς. Εκεί που το βρέφος ανακαλύπτει ότι η μητέρα και εκείνο αποτελούν δύο διαφορετικά πρόσωπα (αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει καιρό, παρόλα αυτά, αφού το βρέφος έχει υπάρξει για 9 μήνες συνενωμένο με την μάνα). Το σημείο, όμως, που αυτή η ενοχή θα κορυφωθεί μέσα του, είναι όταν θα επιθυμήσει και κάτι πέρα από εκείνη.

Η μοίρα των ανθρώπων είναι φτιαγμένη από ευτυχισμένες στιγμές, όλων η ζωή τις έχει, αλλά όχι από ευτυχισμένες εποχές

Η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα, επειδή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο σε ορισμένες στιγμές.

Αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε αδιάκοπα, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μονάχα ως αντίθεση.