- Ἀγάπη μου, ἤσουνα παιδί· παιδί μου, εἶσαι ἄντρας τώρα·
σῦρε, ἀκριβέ μου, στὸ καλό, μὴ σὲ προφτάσει ἡ μπόρα.

Η αξιοπρέπεια είναι κάτι πολύ σπάνιο.

Ένα γραφείο ή μία αξιοσέβαστη θέση δίνουν αξιοπρέπεια.

Είναι σαν να φοράς γραβάτα.

Η γραβάτα, το κοστούμι, το πόστο, δίνουν αξιοπρέπεια.

Ένας τίτλος ή μια θέση δίνουν αξιοπρέπεια.

Ξεγύμνωσε όμως τους ανθρώπους απ’ όλα αυτά και θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία τού να μην είσαι τίποτα.

Πήρε το κρίνο, το άσπρο κρίνο,
μια στάλα ασήμι απ΄το φεγγάρι·
κι από τα πέταλα του, εκείνο,
γλυκό χαμόγελο έχει πάρει…

Θέλω λυπητερά τραγούδια καλοκαίρι μου

καυτό σακατεμένο μου διαμάντι

γυμνό κορμί της θάλασσας που έπαιξες

χορδές του αέρα μέσα στα μαλλιά μου

Τώρα να με αφήσουν ήσυχο.
Τώρα να συνηθίσουν χωρίς εμένα.

Θα κλείσω τα μάτια

Και θέλω μόνο πέντε πράγματα,
πέντε ρίζες αγαπημένες.

Τ’ αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσα από το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ’ αγκαλιάσω ξενιτιά

Το Υπουργείο Αλήθειας, το ΥΠΑΛ σύμφωνα με τη Νέα Γλώσσα, ξεχώριζε απ’ όλα τα γειτονικά κτίσματα.

Ήταν ένα τεράστιο λευκό κτίριο σε σχήμα πυραμίδας από μπετόν, που το ύψος του έφτανε τα 300 μέτρα.

Απ’ το σημείο όπου στεκόταν, ο Ουίνστον μόλις που μπορούσε να διακρίνει στη λευκή πρόσοψη του κτιρίου, με κομψά γράμματα, τα τρία συνθήματα του Κόμματος:

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς
Κάτσε εκεί ψηλά
Κι εμείς θα μείνουμε στη γη
Που μερικές φορές είναι τόσο ωραία

Αφού πάλεψα, αφού εξάντλησα την αυθάδη περηφάνια μου, αποθαρρυμένος από την αχρηστία των προσπαθειών μου, αποφάσισα να εγκαταλείψω τη συναναστροφή των ανθρώπων.

Όχι, όχι, δεν έψαξα για ερημονήσι, δεν υπάρχουν πια.

Κατέφυγα μονάχα στις γυναίκες.