Πριν λίγες ημέρες ο γνωστός πλέον από την ποδοσφαιρική πιάτσα, Αχιλλέας Μπέος, δήλωσε ότι αν κατέβει για δήμαρχος του Βόλου, θα παραμιλάει όλη η Ελλάδα και οι αντίπαλοί του καλύτερα να μην κατέβουν, αφού θα τρέχει μόνος. Αν και κανείς δεν έχει καταλάβει αν ο Α.Μπέος είναι ελεύθερος, ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, υπόδικος ή απλά μας δουλεύει (αθλητική δικαιοσύνη κατά τα άλλα), αυτή η δήλωση αποτυπώνει και την κυρίαρχη λογική τής μεταπολίτευσης, τον μη σεβασμό στους θεσμούς και τη λειτουργία του κράτους δικαίου.
Φθάσαμε στο σημείο να μη διαχωρίζουμε τους θεσμούς, τις θέσεις ευθύνης από την πολιτική του πεζοδρομίου και της παράγκας, να νομιμοποιούμε την αλητεία και τον χουλιγκανισμό ως συστατικά της κοινωνίας μας. Να μη βάζουμε όρια ανάμεσα στο πολιτικά ορθό και σε αυτό που φαντάζει ουτοπικό ή απλά διεστραμμένο. Έτσι ο καθένας, είτε έμπορας όπλων, είτε νταβατζής, είτε επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων, είτε βαρώνος κοκαΐνης, είτε απλά γραφικός, νομιμοποιήθηκε να ασκεί ρόλο όλα αυτά τα χρόνια σαν θεσμικός παράγοντας. Ο Αχιλλέας Μπέος σε ένα άλλο κράτος όχι μόνο θα υπαγόνταν στους νόμους και τη δικαιοσύνη, αλλά δεν θα τολμούσε να κάνει δηλώσεις, εδώ όμως εμφανίζεται και πάλι ως εκφραστής των αδικημένων τού συστήματος (ρήση του Μ.Ψωμιάδη) και θέλει και να ηγηθεί δημοτικής κίνησης ενάντια στους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Και όμως το φαινόμενο Μπέου δεν είναι καινούριο, εδώ και χρόνια η πολιτεία έκλεινε τα μάτια σε φαινόμενα μαύρου χρήματος, στημένων αγώνων, τραμπουκισμών και οπαδικής βίας, ευνοϊκών ρυθμίσεων σε ομάδες και απαλλαγές από φόρους, με σκοπό να γίνει αρεστή στο φιλοθεάμον κοινό. Οι σύνδεσμοι των ομάδων με την ανοχή των προέδρων έγιναν οι γιάφκες που εξέθρεφαν τη βία, το χασίσι, το οπαδικό μίσος, τον χουλιγκανισμό και κανένας δεν πήρε ουασιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή τους.
Σήμερα η απαξίωση των θεσμών, η διάβρωση και η καταρράκωσή τους, εξέθρεψε τον Κασιδιάρη, τον Μπέο, τον Παναγιώταρο, τον Μάκη Ψωμιάδη που δηλώνουν θύματα του συστήματος και της διεφθαρμένης ελίτ. Και αν κάποτε ο Δημοσθένης Βεργής με γραφικούς ακτιβισμούς, προσπαθούσε να αποσπάσει τα βλέμματα, εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, αφού τμήμα της κοινωνίας φέρεται μέχρι σήμερα να πριμοδοτεί αυτά τα άτομα. Έτσι με την ίδια ευκολία που μουντζώνει και πετάει γιαούρτια στους πολιτικούς, μπορεί να στηρίξει το λεγόμενο κίνημα της αγανάκτησης είτε προέρχεται από τον Λαζόπουλο, είτε από τον Πλούταρχο, είτε από τον Απόστολο Γκλέτσο, αρκεί να είναι μάγκας, αντιμνημονιακός και να μοιράζει τσάμπα αρνιά. Οπότε μην μας παραξενέψει, αν στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, όχι μόνο κατέβει ο Α.Μπέος, αλλά τρέξει και χωρίς αντίπαλο...
