Για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος, το κράτος βουτάει στις τσέπες των Ελλήνων και τους παίρνει τα 450 ευρώ. Σχεδόν τα μισά!
Αυτό και μόνο θα ήταν περισσότερο από αρκετό για να εξηγήσει την κατρακύλα μας.
Με τα υπολειπόμενα μισά, πως να αντιμετωπίσεις το κόστος ζωής, πως να αποταμιεύσεις και πως να επενδύσεις στα σχέδια και στα όνειρά σου;
Ως και το δημογραφικό με την ταχεία γήρανση του πληθυσμού, θα μπορούσε να βρει το μεγαλύτερο μέρος της εξήγησής της στο αδηφάγο κράτος που έστησαν συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες χθες και αποθεώνεται (και) από τους εθνικο-σοσιαλιστές που κυβερνούν σήμερα.
Πίσω από την Ελλάδα που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας στην Ευρώπη, ακολουθούν η Σουηδία με 370 € φόρους για κάθε 1000 κερδισμένα ευρώ, η Γερμανία με 340, η Πορτογαλία με 400, η Δανία με 270 κλπ.
Η γειτονική μας Βουλγαρία παίρνει 250 ευρώ από τον πολίτη, για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος.
Περίπου τόσα και η Κύπρος.
Στην - "εμείς δεν θα γίνουμε" -Ιρλανδια, για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος η αντίστοιχη φορολόγηση είναι κάτω από τα 100 ευρώ.
Στην Ιρλανδία βέβαια, η οικονομία αναπτύσσεται με τους ταχύτερους ρυθμούς στην Ευρώπη: κοντά στο 8%!
Αυτό είναι ένα ποσοστό ετήσιας ανάπτυξης, εντυπωσιακό για μια οικονομία που έχει ήδη φτάσει στην φάση της ωρίμανσής της ή της "απογείωσης".
Τέτοιοι ρυθμοί ανάπτυξης συναντά κανείς μόνο σε οικονομίες του "τρίτου κόσμου" που τώρα μόνο μπαίνουν στην φάση της απογείωσής τους.
Όμως οι ριζικές μεταρρυθμίσεις και η ΧΑΜΗΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ δίνουν φτερά στην οικονομία της - "εμείς δεν θα γίνουμε ποτέ"- Ιρλανδίας.
Ο ελληνικός κρατισμός λοιπόν, που είναι διαχρονικός και επιλογή ΟΛΩΝ των κομμάτων (συντηρητικών-δεξιών και σοσιαλδημοκρατικών/σοσιαλιστικων-αριστερων) ΚΛΕΒΕΙ τον μόχθο και τον ιδρώτα των Ελλήνων.
Κλέβει και σε ανταπόδοση δεν προσφέρει ούτε στο ελάχιστο εκείνα που προσφέρει το κράτος στην Σουηδία, στην Δανία, στην Γερμανία & αλλού στην "νεοφιλελεύθερη Ευρώπη".
Αυτή η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΛΟΠΗ, "νομιμοποιημένη" κάτω από τον μανδύα μιας δήθεν φορολογικής πολιτικής, συνιστά βάρβαρο και απόλυτα ανάλγητο ΚΡΑΤΙΣΜΟ.
Σε καμιά περίπτωση βέβαια, δεν συνιστά "φιλελευθερισμό" όπως ακούμε συχνά τριγύρω από ιδεοληπτικούς αριστερούς και από αγράμματους δεξιούς.
Εκτός αν κάποιος μας δείξει ένα επιστημονικό ή άλλο σύγγραμμα, όπου ο οικονομικός φιλελευθερισμός να συνδέεται με υψηλή φορολογία, με τρελό διωγμό της ιδιοκτησίας και με τιμωρία της επιχειρηματικότητας...με όλα αυτά δηλαδή, που ζούμε στο πλαίσιο του αποθρασυμένου, αντιαναπτυξιακού και ανθρωποκτόνου ελληνικού ΚΡΑΤΙΣΜΟΥ.
Όσο και αν ψάξει κανείς, όπου και αν ψάξει στον σύγχρονο πραγματικό κόσμο, ή -όταν αυτόν τον εξαντλήσει και μέσα στην απόγνωσή του- στο Γαλατικό χωριό, στο χωριό των Στρουμφ, ακόμα και στην Λιμνούπολη, ΤΕΤΟΙΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και δεν θα βρει να μας τον δείξει.
Υπάρχει μόνο, στα ελληνικά παραμύθια.
Σε αυτά λοιπόν τα παραμύθια, ο "κακός δράκος" μένει αλώβητος.
Κανείς ιππότης δεν τον κυνηγά, και αφήνεται ελεύθερος να τρώει ανθρώπινες σάρκες και να ρημάζει ζωές.
Αυτός ο δράκος, έχει όνομα: ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Για να συντηρηθεί ο δράκος, πίνει το αίμα των ανθρώπων.
Οι φόροι που πληρώνουν οι Έλληνες, είναι η σάρκα και το αίμα τους που δίνουν για να συντηρείται ο κακός δράκος.
Και το πρόβλημα μας είναι αυτό:
Ότι ενώ για κάθε 1000 ευρώ εισοδήματος ο δράκος - Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ- μας κλέβει με τσαμπουκά τα 45, δίχως μάλιστα κανένα ανταποδοτικό όφελος (ποιότητα ζωής, υγεία, παιδεία, πράσινο κ.λ.π.) οι Έλληνες είναι έτοιμοι να συγκινηθούν και να στηρίξουν το μεγάλο κράτος που τους τρώει πότε στηρίζοντας "την ανοιχτή ΕΡΤ", πότε κατεβαίνοντας στις πλατείες μαζί με την νομενκλατούρα της ΑΔΕΔΥ μήπως και θίγει κάποιο "κεκτημένο", πότε ουρλιάζοντας για "ανάλγητο φιλελευθερισμό" όταν γίνεται έστω και νύξη για κλείσιμο πολυδάπανων και αχρείαστων κρατικών φορέων και οργανισμών (που δίχως να προσφέρουν τίποτα μένουν στην ζωή τροφοδοτούμενοι από το αίμα-"φόρους" των πολιτών) και πότε για να πλαισιώσουν συναυλίες "ευαίσθητων" καλλιτεχνών που στηρίζουν με λύσσα για λόγους ιδιοτελείς (επιχορηγήσεις) ή λόγω ημιμάθειας, το κρατικιστικο και πελατειακό status quo.
Την ίδια στιγμή, ο πολίτης που δίνει το αίμα του στον δράκο, στρέφεται κατά κάποιου "φιλελευθερισμού".
Γιατί έτσι του είπαν και έτσι του έμαθαν.
Που όμως ποτέ δεν έζησε σε αυτά τα χώματα, σε καμιά του διάσταση: Ούτε ως οικονομικός φιλελευθερισμός, ούτε (πολύ-πολύ περισσότερο) ως πολιτικός και κοινωνικός φιλελευθερισμός.
Αλλά οι επιτήδειοι κρατιστές -συντηρητικοί και αριστεροι- έχουν από χρόνια πείσει τον "σοφό λαό" (λολ) πως ο εχθρός είναι ο ανεμόμυλος.
Και πολεμώντας ανεμόμυλους, αφήνεται ο δράκος-κρατος ανενόχλητος να ρημάζει και να μας τρώει και να μας φτωχοποιεί.
Και το παραμύθι, γίνεται δράμα: Το 80% (!!!) των ετήσιων φορολογικών εσόδων του προϋπολογισμού (44 δίς), καταλήγουν στην κοιλιά του δράκου. Δηλαδή σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων (16 δις) και σε επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών τους ταμείων (λίγο πάνω από τα 17 δις).
Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη, που να συμβαίνει αυτό.
Πρόκειται για μια μαφια του κράτους, για μια γκαγκστερική συμμορία που ζει με τα λεφτά των άλλων.
Σαν εκείνες τις μαφιόζικες φαμίλιες που με το έτσι θέλω αρπάζουν το προϊόν της δουλειάς και του κόπου των θυμάτων τους, με αντάλλαγμα την "προστασία".
Εδώ, δεν υπάρχει κανένα αντάλλαγμα και καμιά προστασία.
Μέχρι και η μαφια, είναι πιο δίκαιη και πιο ανθρώπινη.
Όλοι οι Έλληνες θέλουν -και δικαια- λιγότερους φόρους.
Μόνο έτσι θα ανασάνουν, μόνο έτσι θα μπορέσουν να κάνουν όνειρα, μόνο έτσι θα μπορέσουν να φτιάξουν δουλειές και μέλλον, μόνο έτσι θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, που ΟΛΟΙ συνομολογούν πως αποτελεί τον μόνο δρόμο που οδηγεί έξω απο τον λαβύρινθο.
Όταν επιτέλους θα καταλάβουν ότι αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ ΜΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ, αυτό θα "είναι ένα ασήμαντο βήμα για τον υπόλοιπο κόσμο, ένα τεράστιο άλμα για τον Έλληνα."
Προς το παρόν, για να πολεμήσουμε το πρόβλημα (κράτος), επιλέγουμε μεγαλύτερο πρόβλημα (περισσότερο κράτος άσχετα από το χρώμα που φοράει κάθε φορά).
Γιατί παραπονιούνται λοιπόν οι Έλληνες;
Για τις δικές τους και μόνο επιλογές.
Που επαναλαμβάνονται και επιβεβαιώνονται κάθε φορά.
Το μόνο που πρέπει να κάνουν, ειναι αυτό: Καθώς κάθονται στην ουρά της εφορίας για να πληρώσουν φόρους, τέλη, εισφορές, τακτικά και "έκτακτα" χαράτσια, να στρέφουν το πρόσωπό τους προς τον δράκο που τους περιμένει στα γκισέ να ρουφήξει τον μόχθο, τον ιδρώτα και τα όνειρά τους σιγοψυθιρίζοντας τα λόγια εκείνων των δύσμοιρων που έμπαιναν στην Ρωμαϊκή αρένα φωνάζοντας προς τον αξιωματούχο δήμιό τους:
"Ave Caesar! Morituri te salutant!"
Χαίρε Καίσαρα! Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!
Σε όλα τα παραμύθια σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ο δράκος στο τέλος της ιστορίας ηττάται.
Στην δική μας ιστορία που δεν είναι καθόλου παραμύθι, ο δράκος είναι ανίκητος.
Ο ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ -ποτε δεξιός, πότε αριστερός- ανενόχλητος τρώει τα θύματά του.
Που έχουν δασκαλευτεί να μην τον μάχονται, αλλά με υψωμένες γροθιές να πέφτουν στα σαγόνια του τιμωρώντας κάποιον "νεοφιλελευθερισμό" (!!!) που δεν γνωρίζουν καν τι είναι και τι σημαίνει.
ΑΝ τέτοιο πράγμα -"νεοφιλελευθερισμός"- υπάρχει.
Καλή όρεξη λοιπόν στο εθνικό μας pet: Στον (συντηρητικό ή σοσιαλιστικό) ΚΡΑΤΙΣΜΟ.
Σε αυτό δηλαδή που μας κατέστρεψε, σε αυτό που μας πτώχευσε και σε αυτό που μας κρατά δεμένους στην υπανάπτυξη, μας στερεί κάθε όνειρο και μας κάνει -για φαντάσου- κι'εμας μετανάστες.
Στρατιές ολόκληρες αγράμματων, ημιμαθών, ιδεοληπτικών ή/και απλά ψεκασμένων και ηλίθιων, περιμένουν με λαχτάρα να γίνουν το γεύμα και το δείπνο του.
Με τα κόκκινα γάντια γροθιά ψηλά στον αέρα, καθώς καταβροχθιζόμαστε ουρλιάζουμε "αγωνιστικά": Venceremos !
Facebook: Spyros Hatiras
