Ζούμε σε μια χώρα στην οποία η αριστερά έχει συνειδητά καλλιεργήσει ότι υπερέχει ηθικά έναντι των υπολοίπων πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων. Το ότι έχουμε συνηθίσει να το ακούμε αυτό από μικρά παιδιά, δε σημαίνει ότι δεν είναι ακραίο, επαίσχυντο και βαθιά ρατσιστικό.
Από πότε οι ουτοπίες, οι ανεφάρμοστες θεωρίες, ο βαθύς κρατισμός, η εκδικητική αντίληψη απέναντι σε κάθε τι ιδιωτικό και οι σοβιετικής οσμής πολιτικές αναχρονιστικές θέσεις αποτελούν ηθικό πλεονέκτημα; Και γιατί αυτό το ανεχόμαστε τόσο καιρό δίχως να αντιδράσουμε; Επιτέλους πρέπει να επικαλεστούμε το τι έγινε στην πράξη με την ηγεμονικής φύσεως επιβολή της αριστεράς σε αυτή την αχαρακτήριστη και βαθιά διεφθαρμένη ελληνική σοβιετία.
Πως μπορεί να υπάρχει πλεονέκτημα και μάλιστα ηθικό σε ιδέες οι οποίες εκ θεμελίων υπερασπίζονται ιδεολογικά επιβαλλόμενη φτώχεια για όλους βαφτίζοντας την ισότητα; Θα μου πείτε οι εξυπνάκηδες φιλοσοβιετικοί έχουν βρει την περίοδό τους. Τη σημερινή δύσκολη περίοδο την οποία ζούμε διότι ως γελοίο κράτος το οποίο πάτησε εν ολίγοις σε σοβιετικές ιδέες υπερκρατισμού μοιράζοντας δανεικά στο τέλος χρεοκόπησε και μάλιστα αρνείται να αλλάξει. Στην Ελλάδα η φράση της ''μισητής'' Μ. Θάτσερ, ''το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι πως τελειώνει όταν τελειώσουν τα χρήματα των άλλων'' δεν ταιριάζει μόνο, αλλά περιγράφει γλαφυρά την κατάσταση.
Είναι επιτακτική ανάγκη να βρεθεί αντίβαρο επιτέλους σε αυτή την ιδιότυπη ''κυριαρχία'' της αριστεράς. Η αντιπρόταση είναι η αναγέννηση ενός πολιτικού χώρου που έχασε την ταυτότητα του. Η λεγόμενη αστική παράταξη η οποία θα εκπροσωπήσει τον κόσμο της παραγωγής, της επιχειρηματικότητας, της αγοράς, των θέσεων εργασίας, της παραγωγής χρήματος. Της πραγματικής οικονομίας που θα κρατήσει τη χώρα όρθια και θα την βοηθήσει να ορθοποδήσει. Καλώς η κακώς το μόνο κόμμα που μπορεί να το κάνει πράξη αυτό είναι η Νέα Δημοκρατία. Για να εκφράσει όμως την παραγωγική τάξη και να πολεμήσει την σοβιετική κρατικίστικη λογική που μας χρεοκόπησε πρέπει από ''γαλάζιο'' ΠΑΣΟΚ, να γίνει επιτέλους η παράταξη αντίδοτο σε όλα αυτά. Για το καλό του τόπου, της δημοκρατίας και της ευημερίας.
Η ευρεία φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη πρέπει να γίνει εκφραστής του ρεαλισμού και της πικρής αλήθειας. Επιτέλους λέξεις όπως ελεύθερη αγορά, αυτορύθμιση της αγοράς, επιχειρηματικότητα, κέρδος, ευέλικτο μικρό κράτος σύμμαχος και όχι εχθρός, κράτος απλός επόπτης και όχι ρυθμιστής και πολλά άλλα, πρέπει να αποτινάξουν το ζυγό της ατιμίας και της κατασυκοφάντησης που καλλιέργησε η ελληνική σοβιετικής οσμής αριστερά. Πρέπει να βρούμε δουλειά στους ανέργους, και αυτό θα γίνει μόνο με επενδύσεις και επιχειρηματικές ιδέες.
Η κυβέρνηση Α. Τσίπρα πρέπει να είναι η τελευταία εκπρόσωπος της παλιάς κρατικίστικης αντίληψης που μας οδήγησε εδώ. Να είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος των συνταξιούχων υγιών 50ρηδων που πλέον πρέπει να πληρώνει αποκλειστικά ο ιδιωτικός τομέας μιας και τα δανεικά δεν υπάρχουν πια για να κλείνουν τις τρύπες που δημιουργήθηκαν για τους καλούς πολίτες-πελάτες. Το κράτος μας είναι τόσο σπάταλο που όσοι φόροι και να μπουν πάλι δε φτάνουν για να συντηρηθεί.
Αν τελικά δεν υπάρξει το αναγκαίο πολιτικό και ιδεολογικό αντίβαρο και αλλάξει απλώς ένα πρόσωπο στη Νέα Δημοκρατία, (ειδικά εάν ο νέος πρόεδρος είναι συντηρητικός και όχι ''φιλελές'') τότε είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε υπό το ζυγό των αντιπαραγωγικών που αυτοβαπτίζονται ''νέοι'' εκπροσωπώντας κατ'ουσίαν ότι μας οδήγησε εδώ. Σε μια τέτοια περίπτωση για εμάς τους 30ρηδες, το διαβατήριο θα είναι ο τελευταίος ελληνικός φίλος μας που θα μας θυμίζει ότι όσο όμορφη είναι η χώρα μας άλλο τόσο γελοία και δίχως σωτηρία είναι.
Άραγε υπάρχει ελπίδα, η απλώς η θεωρία δε θα γίνει πράξη ποτέ;
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
