×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 103

Το δικαίωμα στη σεξουαλική ελευθερία

2011 Capital Pride Parade - Dupont Circle - Washington, DC 2011 Capital Pride Parade - Dupont Circle - Washington, DC flickr.com - ep_jhu

Υπάρχει παγκόσμιο σχέδιο επιβολής της ομοφυλοφιλίας; Η κοινωνική αποδοχή της ομοφυλοφιλίας θα μετατρέψει τα ανήλικα άτομα σε ομοφυλόφιλους και θα οδηγηθούμε στην παρακμή; Τέτοια ερωτήματα ταλανίζουν αρκετό κόσμο, όπως και την Uganda, όπως μπορείτε να διαβάσετε σε άρθρο της Guardian (link για αντίστοιχο άρθρο στο CNN) και η Eurovision τα έφερε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο.

Κι αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον αν αναλογιστούμε τα χρόνια καταπίεσης και απομόνωσης που έχουν υποστεί οι ομοφυλόφιλοι σε ολόκληρο τον κόσμο. Η προσπάθεια και η απεγνωσμένη φωνή του κάθε gay στην Ευρώπη δεν ερμηνεύτηκε ως αποτέλεσμα της άδικης και απάνθρωπης απαξίωσης και υποβάθμισης της προσωπικότητάς του, αλλά ερμηνεύτηκε ως προσπάθεια επιβολής της ομοφυλοφιλίας/αμφιφυλίας έναντι της ετεροφυλοφιλίας.

Και βέβαια, η ερμηνεία αυτή έγινε με την κάλυψη της άποψης περί «αισθητικής». Η προσωπική αισθητική του καθενός όμως, δεν έχει θέση ούτε σε επιστημονικές διατυπώσεις, ούτε δικαιολογεί την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων.

Κι όμως, η τακτική απομόνωσης των ομοφυλόφιλων είναι η κυρίαρχη πολιτική στον κόσμο. Μια τακτική που οδηγεί σε χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο τους συνανθρώπους μας, σε αύξηση των κρουσμάτων HIV στην Αφρική, στην κοινωνική τους απομόνωση και τελικά στην επιβολή της αρρωστημένης και φασιστικής λογικής της μη ανεκτικότητας.

Έτσι, ελάχιστοι gay παραδεχόντουσαν στο παρελθόν την ομοφυλοφιλική τους συμπεριφορά λόγω της κοινωνικής κατακραυγής ή και των ποινών που μπορεί να επακολουθούσαν. Παράλληλα, αρκετοί άνθρωποι μπορεί να μην είναι αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι και να είναι αμφίφυλοι σε ένα μέρος ή σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Τη δεκαετία του '40, ο ερευνητής Alfred Kinsey υπολόγισε ότι το 4% των λευκών Αμερικανών ήταν αποκλειστικά ομοφυλόφιλοι μετά την εφηβεία, το 10% είχαν μια τριετία ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας και το 37% είχαν κάνει σεξ με άλλους άντρες κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Μια πιο πρόσφατη μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο, αναφέρει ότι το 16% των γυναικών είχαν κάποια σεξουαλική εμπειρία με άλλη γυναίκα (οι μισές είχαν και γενετήσια επαφή), ενώ στους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 7%.

Όπως αναλύθηκε στα προηγούμενα άρθρα, υπάρχουν πολλές ενδείξεις για τη βιολογική και εξελικτική βάση της ομοφυλοφιλίας. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι το περιβάλλον παίζει κάποιο ρόλο στο να εκδηλωθεί αυτή η σεξουαλική συμπεριφορά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν την καθορίζει.

Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις, ας πούμε κάποιος να έχει προβεί εξαναγκαστικά σε ομοφυλοφιλική πράξη.

Αυτό όμως δεν θα τον καθορίσει σαν αποκλειστικά ομοφυλόφιλο ή θα του δημιουργήσει ομοφυλοφιλικά συναισθήματα από το μηδέν.

Εξάλλου, πέρα από τους συμβατικούς κανόνες «ηθικής», είναι απαραίτητο να αντιληφθεί κανείς ότι η σεξουαλική πράξη και τα σεξουαλικά συναισθήματα δεν έχουν αποκλειστικό στόχο την αναπαραγωγή.

Η διαδικασία της αναπαραγωγής συγχέεται συνεχώς με τη σεξουαλική συμπεριφορά, τον προσανατολισμό και τελικά με την ίδια την απόλαυση.

Μερικοί θεωρούν ως απόλυτη αλήθεια ότι ο μόνος λόγος για να προχωρήσει κάποιος/α σε σεξουαλική πράξη είναι η αναπαραγωγή, μιας και είναι στο υποσυνείδητό μας ως έμφυτη τάση.

Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο (ακόμη και στην επιστημονική κοινότητα) είναι ότι υιοθετείται, άθελα ίσως, η ιδέα ότι ο ομοφυλόφιλος είναι ένα διαφορετικό φυσικό «είδος» από τον ετεροφυλόφιλο.

Η οποιαδήποτε γενετική παρέκκλιση, ερμηνεύεται ως ανωμαλία, η οποία οδηγεί σε λογικές «γενετικής τυραννίας», σε μητρικές τύψεις για τη γενετική προδιάθεση και στην αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας ως ασθένεια.

Από τα προηγούμενα άρθρα όμως, οι ενδείξεις για τη θεώρηση της ομοφυλοφιλίας ως φυσικό φαινόμενο με εξελικτική σημασία που δεν χρήζει κάποιας θεραπείας, είναι πολύ ισχυρές για να θεωρεί κανείς ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απομονώνονται και να θεωρούνται κοινωνική ασθένεια.

Ειδικά, αν κάποιος σέβεται τον εαυτό του, τις αρχές του φιλελευθερισμού και την ανθρώπινη ζωή, δεν γίνεται να μην εξετάζει τα δεδομένα και τα γεγονότα και να τα θάβει με τις προκαταλήψεις του ή να κρίνει το «δίκαιο» με βάση την προσωπική του αισθητική, γενικεύοντας λες και οι ομοφυλόφιλοι συμπεριφέρονται όλοι το ίδιο σαν μια προσωπικότητα.

Ισχύει κάτι τέτοιο για τους ετεροφυλόφιλους;

Χρειάζεται τελικά να ανακαλύψουμε κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο ή διαδικασία, ώστε να γνωρίζουμε με ακρίβεια τους μηχανισμούς με τους οποίους καθορίζεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός;

Μια απάντηση δίνει η Δρ. McCarthy: «Πρέπει όντως να το ερευνήσουμε κι άλλο; Είναι τόσο σημαντικό για μας; Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια, αλλά μέρος μιας φυσικής ανθρώπινης παρέκκλισης.

Υπάρχει κάποιος καλός λόγος για να το ερευνήσουμε σε βάθος; Νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου έχουμε αρκετές αποδείξεις ότι υπάρχει βιολογική βάση για το σεξουαλικό προσανατολισμό. Καιρός να ασχοληθούμε με την έρευνα γύρω από τον καρκίνο και άλλες πραγματικές ασθένειες».