Σταυρουδάκια, ισλαμιστές και παραμύθια

Η είδηση έχει ως εξής : η Νορβηγίδα παρουσιάστρια ειδήσεων της νορβηγικής κρατικής τηλεόρασης, κα Σιβ Κρίστιν Σέλμαν, απολύθηκε, έπειτα από διαμαρτυρίες μουσουλμάνων, επειδή φορούσε χριστιανικό σταυρό κατά την παρουσίαση των γεγονότων. Ήδη το νέο έχει κάνει το γύρο του ελληνόφωνου τύπου και Διαδικτύου. Πέρα από το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», που την ανέδειξε, εμφανίστηκε στους γνωστούς υπερπατριωτικούς ιστοτόπους, τύπου olympia, και συνοδεύτηκε παντού με υβριστικά σχόλια, τα οποία θα μπορούσαν, με λίγη φαντασία, να συνοψιστούν στο αμίμητο, «οι φανατικοί λαθρομετανάστες θέλουν να φορέσουν μπούρκα στην Ευρώπη».

 Δεν είναι καθόλου δύσκολο να πιστέψουν οι περισσότεροι την παραπάνω είδηση. Η έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού στις μουσουλμανικές χώρες και η παρουσία φανατικών μουσουλμάνων στην Ευρώπη δεν αμφισβητείται. Η εποχή με τα περιβόητα σκίτσα του Μωάμεθ, όταν οι ανά τη γη πρεσβείες της Δανίας πολιορκούνταν από φανατικούς ισλαμιστές, δεν είναι τόσο μακρινή ούτε έχει ξεχαστεί η δολοφονία του Ολλανδού σκηνοθέτη, Τεό Βαν Γκογκ, από φανατικό μουσουλμάνο. Όταν μάλιστα η είδηση έχει δημοσιευθεί στο «ΕΘΝΟΣ», το οποίο δεν φημίζεται για την επιπολαιότητά του, και δεν έχει περιοριστεί στα γνωστά εθνικιστικά μέσα, τότε είναι ακόμα πιο εύκολο να καταστεί απόλυτα αληθής.

Μόνο που το παραμύθι, όσο ελκυστικό και αν ακούγεται, δεν περιέχει ίχνος δράκου. Στην πραγματικότητα η διεύθυνση της Norsk Rikskringkasting AS αποφάσισε ότι οι δημοσιογράφοι και οι παρουσιαστές των δελτίων ειδήσεών της δεν πρέπει να φέρουν οποιοδήποτε θρησκευτικό ή πολιτικό διακριτικό, ώστε να εμφανίζονται ουδέτεροι στην τηλεόραση. Έγιναν κάποια παράπονα στη διεύθυνση του σταθμού, επειδή η ανωτέρω τηλεπαρουσιάστρια φορούσε χριστιανικό σταυρό στη διάρκεια ενός δελτίου ειδήσεων και αυτή εξέφρασε την απορία της αλλά δεν απολύθηκε. Κάποιος ανόητος ή απλά επιτήδειος παραχάραξε μια είδηση, για να υποδαυλίσει το μίσος για τους μουσουλμάνους. Μια ματιά στον ιστότοπο του πολύ πιο σοβαρού από το σύνολο των ελληνικών Μ.Μ.Ε., συμβατικών και εναλλακτικών, BBC θα σας πείσει για του λόγου το αληθές.

Και γιατί, ρε μεγάλε, να πιστέψουμε το BBC και όχι π.χ. κάποιους αγγλόφωνα σάιτς, που επίσης αναδημοσίευσαν την είδηση περί απολύσεως της κας Σέλμαν, θα ρωτήσει κάποιος. Είναι μια άκρως συνηθισμένη πρακτική να επιμένουμε στην άποψή μας, ακόμα και όταν αυτή αποδεικνύεται αβάσιμη, αλλά περιέχει μια δόση αληθείας. Πράγματι, η είδηση μεταδόθηκε και από αγγλόφωνους ιστοτόπους, πλην όμως, με χριστιανοκεντρικό και ισλαμοφοβικό προσανατολισμό, όπως αυτόν εδώ, όπου ανάμεσα σε άλλες «ειδήσεις» θα βρείτε και μια είδηση με τίτλο «Οι μη Μοσχοβίτες κατακτούν τη Μόσχα» και άλλες παρεμφερείς. Προφανώς ο φανατισμός και η παραπληροφόρηση δεν αποτελούν ελληνική αποκλειστικότητα.

Δηλαδή δεν έγινε καταγγελία από οργανώσεις μουσουλμάνων, θα ρωτήσει κάποιος καλοπροαίρετα. Όχι, σε καμμία περίπτωση! Πιο πιθανό θεωρώ ότι αν η εν λόγω τηλεπαρουσιάστρια παρεβίαζε τον ενδυματολογικό κώδικα της κρατικής τηλεόρασης της Νορβηγίας, θα διαμαρτύρονταν οι βαθύτατα άθρησκοι συμπολίτες της και όχι κάποιο σωματείο ισλαμιστών. Για όσους γνωρίζουν τη νορβηγική κοινωνία, η θρησκεία στη χώρα αυτή έχει υποχωρήσει σημαντικά και στην τελευταία απογραφή το 17% του συνολικού πληθυσμού δήλωσαν άθεοι και είναι επόμενο, στα πλαίσια αυτής της απουσίας μεταφυσικών ανησυχιών, να επιζητούν την ουδετερότητασε μια κρατική υπηρεσία. Μάλιστα η ίδια η κα Σέλμαν δήλωσε εδώ, ότι ο διευθυντής ειδήσεων του σταθμού δεν της αποκάλυψε, ποιοι παραπονέθηκαν, επειδή αυτή φορούσε χριστιανικό σταυρό στη διάρκεια παρουσίασης ενός δελτίου ειδήσεων αλλά η ίδια υποπτεύεται ότι τα παράπονα προήλθαν μάλλον από ανθρωπιστικές οργανώσεις και όχι από μουσουλμανικές.

Αν όμως φορούσε σταυρουδάκι ή αμπάγια η παρουσιάστρια, θα γινόταν λιγότερο πιστευτή; Και όμως, ναι! Φανταστείτε μια παρουσιάστρια ειδήσεων ενός ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού να εμφανίζεται με χριστιανικό σταυρό στο λαιμό και να αναλύει π.χ., την επίθεση χρυσαυγιτών και φανατικών ορθοδόξων χριστιανών στο «ΧΥΤΗΡΙΟ», με αφορμή την θεατρική παράσταση «CORPUS CHRISTI» ή ένα τηλεπαρουσιαστή με τουρμπάνι να παρουσιάζει μια επίθεση αυτοκτονίας μελών της Χεζμπολλάχ σε πολυσύχναστη αγορά του Τελ Αβίβ! Σκεφτείτε ένα τύπο με μια σβάστικα για τατουάζ στο χέρι να παρουσιάζει την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος! Θα τους εμπιστευόσαστε για την ενημέρωσή σας; Τι είδους αντικειμενικότητα μπορούν να εκπέμψουν τέτοια πρόσωπα;

Όσο ακραίο και αν ακούγεται, ένας δημοσιογράφος οφείλει να είναι εντελώς ουδέτερος όχι μόνο κατά την εκφώνηση μιας είδησης αλλά και ως προς το παρουσιαστικό του, ώστε να μην προκαταλάβει αρνητικά τον τηλεθεατή ως προς την αντικειμενικότητά του. Μπορεί αυτό να ακούγεται σαν ανέκδοτο στη χώρα μας, όπου οι πολιτικές πεποιθήσεις των περισσοτέρων παρουσιαστών ειδήσεων είναι εξόφθαλμες αλλά σε κάποιες χώρες του εξωτερικού τέτοιες καταστάσεις αντιμετωπίζονται σοβαρά.

Έτσι όμως, χάνουμε τις παραδόσεις μας προς όφελος της πολιτικής ορθότητας, θα πει κάποιος άλλος. Λυπάμαι αλλά πέραν των αμφιβολιών κατά πόσο μπορεί να ενταχθεί σε μια τέτοια έννοια η εικόνα ενός δημοσιογράφου της κρατικής τηλεόρασης, ο οποίος παρουσιάζει ειδήσεις φορτωμένος θρησκευτικά ή πολιτικά σύμβολα, η παράδοση δεν είναι κάτι άκαμπτο και αμετάβλητο εις τους αιώνας των αιώνων, ώστε να το αντιμετωπίζουμε με δέος και εντεύθεν, να αρνούμαστε να το αλλάξουμε. Ο κόσμος εξελίσσεται και υπάρχουν ακόμα αρκετοί άνθρωποι στον χώρο της δημοσιογραφίας και της ενημέρωσης, που νοιάζονται για τη σωστή και όσο το δυνατό πιο αντικειμενική ενημέρωση του κοινού τους και στα πλαίσια αυτής της αποστολής τους κρίνουν, ότι η ουδέτερη εμφάνιση ενός δημοσιογράφου πολλώ δε μάλλον ενός παρουσιαστή δελτίου ειδήσεων διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές χώρες της Δύσης ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν ανήκει σε κάποια θρησκεία ή δεν ακολουθεί την κρατούσα ή πιο διαδεδομένη θρησκεία ή έστω δόγμα και είναι απόλυτα φυσιολογικό η κρατική τηλεόραση, η οποία λειτουργεί και ως το ειδησεογραφικό πρακτορείο μιας ολόκληρης χώρας, να επιθυμεί να εμφανίζεται ως ουδέτερη θρησκευτικά και πολιτικά σε ένδειξη σεβασμού προς τους ακροατές της. Η δε πολιτική ορθότητα, πέρα από κάποιες υπερβολές της, σαφώς καταδικαστέες, δεν παύει να αποτελεί ένα μέσο εξάλειψης των διακρίσεων σε βάρος των μειονοτήτων κάθε είδους και για το λόγο αυτό, εν προκειμένω, δεν είναι καταδικαστέα.

Ναι, αλλά όταν ισλαμιστές σφάζουν χριστιανούς π.χ., στη Συρία, εσείς σφυρίζετε αδιάφορα, θα υποστηρίξει κάποιος τρίτος. Είναι χαρακτηριστικό πολλών συνομιλητών να πετούν την μπάλα στην εξέδρα, όταν τα πράγματα σκουραίνουν και τα θεμέλια των απόψεών τους τρίζουν επικίνδυνα. Κανένας λογικός και δίκαιος άνθρωπος δεν κλείνει τα μάτια του σε οποιαδήποτε δολοφονία ανεξαρτήτως κινήτρων και ιδιότητος θύτη και θύματος. Αν ωστόσο, κάποια μερίδα μουσουλμάνων επέλεξε να κηρύξει τον πόλεμο στους απίστους, αυτό δεν συνεπάγεται ότι όλοι οι μουσουλμάνοι της υφηλίου είναι φανατικοί. Τα παραδείγματα της Τυνησίας και της Αιγύπτου, όπου μια πολύ σημαντική μερίδα των τοπικών κοινωνιών αντιτάχθηκε στην επικράτηση των φανατικών ισλαμιστών, ή του Ιράν, που χιλιάδες νέοι αξίωσαν, στη διάρκεια των τελευταίων προεδρικών εκλογών, περισσότερες ατομικές ελευθερίες (ευθεία αναφορά στο καταπιεστικό καθεστώς της εν λόγω χώρας), αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Επίσης, μια και έγινε λόγος για σφυρίγματα αδιαφορίας, ο φανατισμός δεν αποτελεί προνόμιο του χριστιανισμού. Το μανιφέστο του κ. Μπρέιβικ, καταδικασμένου για την ανθρωποκτονία από πρόθεση 77 ανθρώπων στη νήσο Ουτόγια, κάνει λόγο για χριστιανική Ευρώπη. Ακόμα και οργανώσεις των παραδοσιακά φιλήσυχων ινδουιστών πιστώνονται με ουκ ολίγες επιθέσεις σε βάρος χριστιανών στην Ινδία. Ωστόσο και οι δύο αυτές περιπτώσεις πέρασαν μάλλον απαρατήρητες στη χώρα μας. 

Εν ολίγοις, θα συνιστούσε βαρύτατη τύφλωση η παραδοχή ότι όλοι ανεξαιρέτως οι μουσουλμάνοι είναι φιλήσυχοι και έχουν ανοίξει τις αγκάλες τους στη Δύση και τα επιτεύγματά της. Όμως πίσω από κάθε αντίδραση σε ένα θρησκευτικό σύμβολο του χριστιανισμού δεν κρύβεται απαραίτητα ένας φανατικός ισλαμιστής. Ας το έχουμε λοιπόν υπόψη μας αυτό την επόμενη φορά που κάποιο ελληνικό μέσο ενημέρωσης μας σερβίρει το μαντάτο ότι στην τάδε χώρα ισλαμιστές επέβαλαν το δικό τους σε βάρος των χριστιανικών παραδόσεων και ας αναζητήσουμε την ίδια είδηση σε κάποιο ξενόγλωσσο ιστότοπο. Οι πιθανότητες να ανεύρουμε την αλήθεια στα ξένα είναι συντριπτικά περισσότερες απ' ό,τι στην Ελλάδα.