Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ'
τη μέρα...
Ηθικές και κοινωνικές υποχρεώσεις;
Πολυπλοκότητα καθηκόντων, συνεπειών;
Όχι, τίποτε..
Η θλιμμένη μέρα, η λίγη θέληση για τόσο. ..
Τίποτε...
Άλλοι ταξιδεύουν (κι εγώ ταξίδεψα), άλλοι είναι
στον ήλιο
(Κι εγώ ήμουν στον ήλιο, ή υπέθετα ότι ήμουν),
Όλοι έχουν δίκιο, ή ζωή, ή συμμετρική άγνοια, θάρρος, χαρά και κοινωνικότητα.
Και μεταναστεύουν για να γυρίσουν, ή να μη
γυρίσουν,
Με πλοίο που απλά τους μεταφέρουν, δεν νιώθουν πως υπάρχει θάνατος σε κάθε
αναχώρηση.
Μυστήριο σε κάθε επιστροφή,
Κάτι τρομακτικό σε κάθε τι το νέο...
Δεν νιώθουν: γι' αυτό είναι βουλευτές και
επιχειρηματίες,
Χορεύουν και είναι εμπορικοί υπάλληλοι.
Πάνε σ’ όλα τα θέατρα και γνωρίζουν κόσμο...
Δεν νιώθουν: γιατί θα έπρεπε να νιώθουν;
Κοπάδι ντυμένο από τους στάβλους των θεών,
Άφησέ το να περάσει με τις γιρλάντες του για τη
θυσία
Κάτω απ' τον ήλιο, τον πληθωρικό, ζωντανό,
ευχαριστημένο να νιώθει τον εαυτό του...
Αφήστε το να περάσει, μα αλί μου, πάω μαζί του
χωρίς γιρλάντα
Για το ίδιο πεπρωμένο!
Πάω μαζί του χωρίς τον ήλιο που νιώθω, χωρίς τη
ζωή που έχω,
Πάω μαζί του γνωρίζοντας...
Στη θλιμμένη μέρα η καρδιά μου πιο θλιμμένη απ’
τη μέρα..
Στη θλιμμένη μέρα όλες οι μέρες...
Στην τόσο θλιμμένη μέρα..
***
*Άλβαρο Ντε Κάμπος = ένα από τα εκατόν είκοσι έξι ετερώνυμα του Φερνάντο Πεσσόα
