Οι πραγματικοί εχθροί της Ευρώπης και των αξιών της

Οι πραγματικοί εχθροί της Ευρώπης και των αξιών της

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το αίμα των θυμάτων της πολλαπλής χθεσινής επίθεσης στο Παρίσι και βγήκαν στα φόρα οι σεσημασμένοι κινδυνολόγοι, οι επαγγελματίες διακινητές των γνωστών αντιμουσουλμανικών θεωριών, για να χύσουν το δηλητήριό τους. Έπιασαν συμβατικά και εναλλακτικά Μ.Μ.Ε. και λοιπά μέσα, έδειξαν τους πρόσφυγες, που δηλώνουν μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως υπαιτίους της αιματοχυσίας και ξεκίνησαν να μαζεύουν λάικς.

Μη ρωτάτε, βάσει ποιων στοιχείων οδηγήθηκαν σε αυτό το συμπέρασμα! Το πιο πιθανό είναι, ότι, αν τους ρωτήσετε, θα γελάσουν ειρωνικά και θα πάρουν το γνωστό υφάκι, τύπου "έλα τώρα, που δεν έχεις καταλάβει αυτό, που καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι".

Η χθεσινή επίθεση στην Πόλη του Φωτός δεν αποτελεί απλά ένα, ακόμα, επεισόδιο στον ακήρυκτο πόλεμο ανάμεσα στη Δύση και εκείνο το κομμάτι του Ισλάμ, το οποίο, σε πείσμα κάθε ορθής και συνετής ερμηνείας του Κορανίου και των συνοδευτικών αυτού κειμένων και παραδόσεων, επιμένει στη δική του ακραία και αβάσιμη εκδοχή της εν λόγω θρησκείας. Είναι η πολλοστή δοκιμασία της Γηραιάς Ηπείρου και των αρχών, που αυτή εξακολουθεί, έστω με κάποιες εκπτώσεις, και εκπροσωπεί. Είναι η πολλοστή αναμέτρησή της με το σκοταδισμό και την αλόγιστη βία του θρησκευτικού και πολιτικού φανατισμού, που και τα δύο η Ευρώπη πλήρωσε πολύ ακριβά στο παρελθόν.

Το δάκτυλο των γνωστών τρομολάγνων δείχνει τους πρόσφυγες, ως υπαιτίους του χθεσινού αιματοκυλίσματος, και μαζί με αυτούς τις σημερινές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την πολιτική τους στο εν λόγω θέμα. Καθίσταται επιτακτικό να εξηγήσουμε, για μια ακόμα φορά, πόσο τρομακτική και απαράδεκτη είναι αυτή η κατηγορία, αν σκεφτούμε, ότι οι εν λόγω πρόσφυγες εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, ώστε να γλυτώσουν από αυτούς ακριβώς, με τους οποίους οι ακροδεξιοί και λοιποί επιτήδειοι επιμένουν να τους ταυτίζουν. Καθίσταται, επίσης, επιτακτικό να θυμίσουμε, ότι εκατομμύρια μουσουλμάνοι ανά την Ευρώπη, απόγονοι μεταναστών ή μετανάστες και οι ίδιοι, όχι μόνο δεν συμμερίζονται τις αθλιότητες και τις ακραίες αντιλήψεις των τζιχαντιστών αλλά επιθυμούν να ζήσουν ελεύθεροι από την καταπίεση και έχουν ενσωματωθεί στις τοπικές κοινωνίες και προσφέρουν σε αυτές.

Κυρίως, όμως, καθίσταται επιτακτικό να αντιληφθούμε, ότι οι πραγματικοί εχθροί της Ευρώπης και των αξιών της είναι τα πρόσωπα εκείνα, πολιτικά και μη, που δηλώνουν υποστηρικτές δήθεν των ευρωπαϊκών αξιών αλλά στην πραγματικότητα καλούν σε περικοπές τους, θεωρώντας ότι έτσι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του ακραίου Ισλάμ και του προσφυγικού. Τα πρόσωπα αυτά είναι γνωστά σε όσους παρακολουθούν την ελληνική και λοιπή ευρωπαϊκή επικαιρότητα, έχουν ήδη πάρει παραμάζωμα τα διάφορα μέσα, υποκρίνονται τους θλιμμένους για την Ευρώπη, που χάνεται, και στοχοποιούν, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, τους πρόσφυγες και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Αυτοί οι εκλεκτοί συνάνθρωποί μας δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τις αρχές, πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες η Ευρώπη. Δεν τους νοιάζει η Ευρώπη της ανεκτικότητας και των ανοικτών συνόρων. Επιθυμούν να δουν τις ευρωπαϊκές χώρες να κλείνονται στα σύνορά τους, να παύουν την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, να παραιτούνται από τις κατακτήσεις του παρελθόντος και να καλλιεργούν κλίμα φόβου, ώστε να επενδύσουν πολιτικά σε αυτό.

Αν πραγματικά επιθυμούμε την πρόοδο της Ευρώπης και την προσήλωσή μας στις αξίες της, οφείλουμε να σταθούμε απέναντι όχι μόνο από τους ισλαμιστές, που επιθυμούν να καταστρέψουν ό,τι δεν συνάδει με τις πεποιθήσεις τους, αλλά και απέναντι στα πρόσωπα εκείνα, που υποδύονται τους θιασώτες των θεμελιωδών ευρωπαϊκών αρχών αλλά, στην πραγματικότητα, δράττονται την ευκαιρία, για να αξιώσουν μια, ακόμα, υποχώρηση της ηπείρου μας από αυτές. Έχουμε υποχρέωση να μην ενδώσουμε στο φόβο και την τρομοϋστερία των ημερών και τον εμπρηστικό λόγο των υποτιθεμένων θιασωτών των παραπάνω αρχών. Χρέος μας είναι να τους υποδείξουμε ως τους πραγματικούς εχθρούς της Ευρώπης, να πάρουμε αποστάσεις από τις αθλιότητές τους και να επισημάνουμε τον κίνδυνο, που συνιστούν για τη Δύση.

Μόνο έτσι θα πάψουμε να φοβόμαστε και να αναζητούμε τη λύση του προβλήματος στην περαιτέρω υποχώρηση από τα κεκτημένα δεκαετιών.