Ο αντιαμερικανισμός και κατά συνέπεια ο αντιδυτικισμός στην Ελλάδα έχουν όλα τα χαρακτηριστικά του δόγματος. Είναι σχεδόν θρησκεία.
Από παιδιά δεχόμαστε ενέσεις με γενναίες δόσεις αντιδυτικισμού, έτσι ώστε εμποτιζόμαστε με το σχετικό μικρόβιο. Εστιάζουμε και γιγαντώνουμε τις αστοχίες και ανακολουθίες της Δύσης. Παράλληλα επιλέγουμε να αγνοούμε τα πλεονεκτήματα του δυτικού μοντέλου ζωής, σε βαθμό που αισθανόμαστε ενοχικά ακόμα και να μιλάμε για αυτά. Το παράδοξο είναι ότι θεωρούμε σχεδόν αυτονόητα και απολαμβάνουμε τα δυτικά καλούδια. Τόσο τα υλικά, αλλά και τα άυλα, τις ατομικές ελευθερίες δηλαδή που προάγουν οι φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες. Την ίδια στιγμή η αντιδυτική προπαγάνδα βρίσκει κατά κανόνα ευήκοα ώτα.
Η εκπαίδευσή μας και ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε Ιστορία, είναι χτισμένος πάνω στην δήθεν ανωτερότητα της φυλής μας. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας μεταλαμπάδευσαν τις επιστήμες, τις τέχνες και τις αρχές της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος μας χρωστάει, θα μάζευαν ακόμα βελανίδια στα κρύα και σκοτεινά δάση της Βόρειας Ευρώπης αν δεν ήμασταν εμείς.
Μετά μαθαίνουμε επιδερμικά για την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και περνάμε γρήγορα γρήγορα στο Βυζάντιο. Το οποίο και σφετεριζόμαστε σαν Ελληνικό, και δη Ελληνορθόδοξο! Μαθαίνουμε παράλληλα για τον σκοταδισμό του μεσαίωνα στην Ευρώπη, αλλά αγνοούμε τον Αραβικό πολιτισμό που άνθισε εκείνη την περίοδο. Δεν ασχολούμαστε καθόλου με την συμβολή του στις τέχνες και τα γράμματα.
Η περίοδος της τουρκοκρατίας μας απασχολεί ελάχιστα, περνάμε από το τέλος του Βυζαντίου στην Ελληνική επανάσταση, λες και για 4 αιώνες ο κόσμος κοιμήθηκε και ξύπνησε ξαφνικά όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (εικάζεται ότι) ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης. Η συμβολή των Άγγλων, των Γάλλων και των Ρώσων στην ελληνική Επανάσταση υποτιμάται. Το γεγονός ότι στην ουσία μας κέρδισαν έναν χαμένο πόλεμο στο Ναβαρίνο περνάει στα ψιλά. Η καθοριστική συμβολή των Αλβανών που βαφτίσαμε Αρβανίτες, των Βλάχων και άλλων εθνικοτήτων που ζούσαν τότε στον γεωγραφικό χώρο της σημερινής Ελλάδας αποκρύπτεται. Αποθεώνεται μόνο η Ελληνική ψυχή.
Αλήθεια, τι υπηρεσίες προσφέρουν άραγε αυτές οι ανακρίβειες με τις οποίες εμποτιζόμαστε εξ’ απαλών ονύχων; Πόσο καλό μας κάνει να μαθαίνουμε ότι είμαστε ο καλύτερος λαός του κόσμου; Ότι όλος δυτικός πολιτισμός στηρίζεται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό;
Μα δεν είναι αλήθεια, θα με ρωτήσει κάποιος; Ναι, είναι αλήθεια. Η συμβολή της κλασικής Ελλάδας στην Δύση υπήρξε καθοριστική. Η Αθήνα, η Ρώμη και πιο πρόσφατα η Γαλλία (κυρίως) με τον Διαφωτισμό καθόρισαν την δυτική κουλτούρα όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Και ο χριστιανισμός φυσικά, αλλά η γνώμη του γράφοντος είναι ότι ο χριστιανισμός έδωσε αρνητικό πρόσημο και αποτέλεσε τροχοπέδη στην εξέλιξη της Δύσης.
Από τον 16ο αιώνα η Δύση, δημιούργησε και καθόρισε σε παγκόσμιο επίπεδο την οικονομία, τις τέχνες, τις επιστήμες, τις ιδέες. Η σαφής υπεροχή της στους περισσότερους τομείς, ανάγκασε τον υπόλοιπο κόσμο να ακολουθήσει. Όποια χώρα θέλει να ακολουθήσει τους ταχύτατους ρυθμούς με τους οποίους αναπτύσσεται η Δύση, πρέπει να αποκτήσει βιομηχανία, δικαιοσύνη, εκπαίδευση, υγεία, τέχνες, διανόηση. Πρέπει να προσαρμοστεί και να μεταβάλλει παραδόσεις, έθιμα και πρακτικές αιώνων. Όποιο κράτος, όποιος πολιτισμός δεν το έκανε, είτε έμεινε πίσω, είτε κλείστηκε σε ένα εσωστρεφές οικοσύστημα και έχασε την επαφή του με τον κόσμο. Ο δυτικός πολιτισμός υπήρξε και είναι σαρωτικός τόσο λόγο υπεροχής σχεδόν σε κάθε τομέα, όσο και λόγω της φρενήρης ανάπτυξης της τεχνολογίας τον τελευταίο αιώνα.
Η Ελλάδα σε όλη την νεότερη ιστορία της, από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους και μετά, πατούσε σε δυο βάρκες. Από την μία η βάρκα της χώρας που θέλει να εκκοσμικευτεί, να συμβαδίσει με τις φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες, Από την άλλη η βάρκα ενός υβριδίου ράθυμου ανατολίτη και ευέξαπτου Βαλκάνιου. Μπαλατζάρει ανάμεσα σε δυο κόσμους, πότε πατάει καλύτερα στην μια βάρκα και πότε στην άλλη. Αυτοί οι δυο κόσμοι επιβιώνουν μέχρι σήμερα, προσπαθούν να καθορίσουν το DNA της χώρας, να χαράξουν την πορεία της.
Οι απολογητές του δυτικού μοντέλου είναι κατά βάση πιο ορθολογιστές, έχουν μεγαλύτερη αντίληψη του πως λειτουργεί ο κόσμος σήμερα. Αντιλαμβάνονται ότι η χώρα πρέπει να βρει την θέση της στον κόσμο του σήμερα, χωρίς να επικαλείται τις δόξες του (πολύ μακρινού) παρελθόντος. Η αντίληψη όμως του κόσμου σήμερα απαιτεί γνώση, μια στοιχειώδη μόρφωση και κοινό νου απαλλαγμένο από προκαταλήψεις.
Όμως το αντιδυτικό αφήγημα είναι ελκυστικό και εύπεπτο. Μας προσφέρει απλόχερα το εχθρό που τόσο έχουμε ανάγκη. Μας δίνει άλλοθι, μας θυματοποιεί. Οι χώρες που προοδεύουν μας εκμεταλλεύονται. Και επειδή μας εκμεταλλεύονται εμείς δεν προοδεύουμε. Ένας απλός και βολικός φαύλος κύκλος. Συνομωσίες, σκοτεινά συμφέροντα, εβραίοι, μασόνοι, μυστικές λέσχες, σιωνιστές. Μηχανοραφούν όλοι κατά της κοιτίδας του πολιτισμού, δεν θα ησυχάσουν αν δεν μας καταστρέψουν.
Σήμερα, βρισκόμαστε στην θέση που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας. Είναι ένας σαφής και ξεκάθαρος πόλεμος μεταξύ του λαϊκισμού και του ορθολογισμού. Των ανθρώπων που ασφυκτιούν και θέλουν να παράξουν, να καινοτομήσουν, να δημιουργήσουν, και των ανθρώπων που βολεύονται να τους φταίνε οι άλλοι και ζητούν την ασφάλεια του κράτους πατερούλη. Ο πόλεμος των κόσμων, που θα καθορίσει αν η χώρα μας θα γίνει επιτέλους μια σύγχρονη δυτική αστική δημοκρατία και θα ξαναβρεί την θέση της στον κόσμο, αφήνοντας το στίγμα της.
