1 + 1 = 0 (;;;)
ORIGINAL: David Eulitt: Citing Sources: [http://davideulitt.com/#/punching-back-time/senior_boxing_action_punched]
Γνωρίζετε το Θεώρημα Πάτσι; Αν δεν το γνωρίζετε, να σας ενημερώσω ότι είναι ένα από τα θεωρήματα που αποτέλεσαν τις βάσεις για την επιστήμη των ψυχολογικών μαθηματικών. Και πηγαίνει κάπως έτσι:
Τώρα είμαστε πάτσι! Μία σου και μία μου! Φάγατε εσείς, ήρθε η ώρα να φάμε κι εμείς! Διορίσατε εσείς στο δημόσιο, θα διορίσουμε κι εμείς! Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Πάτσι. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Δεκέμβρης 2008. σκοτώνεται ένας μαθητής από τον αναίτιο τσαμπουκά ενός ειδικού φρουρού. Οι αριστεροί (και δικαιολογημένα) βγαίνουν από τα ρούχα τους. Οι δεξιοί από την άλλη σπεύδουν να δικαιολογήσουν με το στανιό την τραγική απώλεια ενός νέου ανθρώπου. Μάιος 2010. σκοτώνονται τρεις άνθρωποι από την αναίτια ρίψη μολότοφ μέσα στο χώρο εργασίας τους. Οι δεξιοί βγαίνουν (και δικαιολογημένα) από τα ρούχα τους. Στα λόγια τουλάχιστον γιατί ο δεξιός γενικώς είναι ένα είδος που ενώ δεν θα κουνηθεί ποτέ από τον καναπέ του για κανέναν, θεωρεί ότι μπορεί να υποδεικνύει στους άλλους πότε και για ποιον λόγο θα πρέπει να σηκωθούν από το δικό τους καναπέ. "Για τον Γρηγορόπουλο κάψατε την Αθήνα! Για να σας δούμε τώρα για τους υπάλληλους της Marfin." (θαρρείς και δεν έχουν οι ίδιοι κώλο να σηκώσουν). Οι αριστεροί από την άλλη δεν θα μπουν σε διαδικασίες να ξεσηκωθούν για μερικούς απεργοσπάστες. Αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει ότι εμπλέκονται στην εμπρηστική ενέργεια. Σημαίνει απλώς ότι αυτήν τη φορά δεν βγήκαν απ' τα ρούχα τους. Το θεώρημα Πάτσι επαληθεύεται.
[Χρήσιμη Παρένθεση]
Στην Ελλάδα οι αριστεροί και οι δεξιοί είναι και οι δύο δεινοί κρατιστές, με τη διαφορά ότι οι πρώτοι σέβονται τις παρανομίες και τις αυθαιρεσίες των συνδικαλιστών και οι δεύτεροι υπερασπίζονται το δικαίωμα στην παρανομία και την αυθαιρεσία των σωμάτων ασφαλείας και των παπάδων.
[Τέλος Χρήσιμης Παρένθεσης]
Συνεχίζουμε. Σεπτέμβρης 2013. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται εν ψυχρώ από μέλος της Χρυσής Αυγής. Φυσικά δεν είναι η πρώτη πολιτικά χρωματισμένη δολοφονία και ο κύκλος του αίματος έχει ξεκινήσει προ πολλού με τους μετανάστες. Αλλά είναι η πρώτη εν ψυχρώ πολιτική δολοφονία Έλληνα στην Ελλάδα του μνημονίου. Η αριστερά αλλά και το κέντρο αυτήν τη φορά βγαίνουν από τα ρούχα τους (και δικαιολογημένα). Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος ο οποίος δεν έχει αρχίσει να φοβάται αυτό το πλαίσιο τυφλού μίσους που έχει αρχίσει να εδραιώνεται στη χώρα μας. Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να μας κάνει να θεωρήσουμε ότι οι παράλογοι εντός της γαλανόλευκης χώρας υστερούν αριθμητικά. Και έτσι ακούγονται από πολλές μεριές διάφορες θεωρίες περί διαφθαρμένου πολιτικού συστήματος που αντιδρά υπερβολικά επειδή βρήκε επιτέλους τον απαραίτητο χώρο για να πολεμήσει τη Χρυσή Αυγή.
Νοέμβρης 2013. Οι Φουντούλης και Καπελώνης, μέλη της Χρυσής Αυγής, χάνουν τη ζωή τους αφού εκτελούνται εν ψυχρώ έξω απ' τα γραφεία της οργάνωσής τους. Ο κύκλος της βίας έχει πλέον τρομάξει δεόντως το πολιτικό σκηνικό, το οποίο καταδικάζει σύσσωμο το περιστατικό. Παρόλα αυτά δεν απουσιάζουν και πάλι οι φωνές εκείνες οι οποίες κάνουν λόγο για φασίστες για τους οποίους δεν θα κλάψουμε κιόλας. "Μόλις πριν από ενάμιση μήνα τον έφαγαν τον Παύλο, σιγά μην κλάψω... Είμαστε πάτσι".
Αν δεν το καταλάβατε ήδη από τα συμφραζόμενα, το θεώρημα Πάτσι όπως διατυπώθηκε από τον καταπληκτικό συγγραφέα Robert Anton Wilson, μας λέει ότι μερικές φορές και επειδή έτσι βολεύει την ψυχολογία μας:
1 + 1 = 0
Με άλλα λόγια, το θεώρημα Πάτσι εκφράζει την πεποίθηση ότι μία αδικία μπορεί να αναιρέσει μια άλλη αδικία, μια υπεξαίρεση μπορεί να αναιρέσει μιαν άλλη υπεξαίρεση και ένας φόνος μπορεί να αναιρέσει έναν άλλον φόνο. Επειδή όμως τα ψυχολογικά μαθηματικά δεν έχουν καμία σχέση με την ψυχρή αλήθεια των αριθμών, ας επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά το αυτονόητο. Ένα ρουσφέτι από σας και ένα ρουσφέτι από μας, μας κάνουν δύο ρουσφέτια και όχι ένα αξιοκρατικό δημόσιο. Η κρητική βεντέτα δεν έχει κάνει την Κρήτη έναν τόπο μηδενικής εγκληματικότητας, ακριβώς επειδή ένας φόνος και ένας φόνος μας κάνουν πάντοτε δύο φόνους! Η εκδίκηση δεν επαναφέρει ποτέ ισορροπίες και απλώς καθιστά το περιβάλλον μας ολοένα και πιο ασταθές, επικίνδυνο και αφιλόξενο. Και η καταμέτρηση των πτωμάτων δυστυχώς συνεχίζεται.
1 + 1 = 2
Βαθιά μέσα μας το γνωρίζουμε ότι το αποτέλεσμα αυτής της πρόσθεσης είναι ανελαστικό και αμείλικτο. Η εκδίκηση δεν είναι τίποτα άλλο από μια απόπειρα αντιμετώπισης του κακού με το κακό. Και το συσσωρευμένο κακό, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να χειροτερεύει τις ζωές μας. Αυτονόητο; Χμμ, όχι για όλους απ' ότι φαίνεται. Απλά θα ήταν χρήσιμο, για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα, να αναρωτηθούν: Η εκδίκηση ως τρόπος αντιμετώπισης του κακού, έχει βελτιώσει ποτέ σε κάτι τη ζωή τους; Η απάντηση θα είναι είτε θετική είτε σοβαρή. Και τα δυο μαζί, δεν γίνεται.
Αφήνω να κλείσει το συγκεκριμένο άρθρο με το συγκλονιστικό τελευταίο πόρισμα του Edward Furlong στο τέλος της ταινίας American History X:
Το μίσος είναι βάρος.Danny Vinyard
