Πενήντα μαστιγώματα κάθε Παρασκευή για είκοσι εβδομάδες, σύνολο χίλια μαστιγώματα σε μια διαδικασία που γίνεται δημόσια στην πόλη της Τζέντα. Αυτό είναι λοιπόν το απάνθρωπο τίμημα για την ελευθερία της έκφρασης και του ατόμου. Ο λόγος για τον νεαρό Σαουδάραβα «blogger» Raif Badawi.
Ο Raif καταδικάστηκε από το Ποινικό Δικαστήριο της Τζέντα στις 7 Μαΐου 2014 σε 10ετή κάθειρξη και σε 1.000 χτυπήματα με μαστίγιο καθώς και σε επακόλουθη 10ετή απαγόρευση μετακινήσεων, απαγόρευση χρήσης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και σε πρόστιμο ενός εκατομμυρίου σαουδαραβικών ριάλ ( ~ 225.000 Ευρώ). Ο Raif καταδικάστηκε για τη δημιουργία του ιστοτόπου Saudi Arabian Liberals –(Σαουδάραβες Φιλελεύθεροι), του οποίου το κλείσιμο διέταξε το δικαστήριο με την κατηγορία ότι «προσέβαλε το Ισλάμ». Το Εφετείο της Τζέντα διατήρησε την ποινή με απόφασή του την 1η Σεπτεμβρίου.
Το δικαίωμα στην ελευθέρια δεν είναι μια απλή καταγραφή που μας κατοχυρώνει εφ όρου ζωής αλλά είναι μία κατάκτηση που αποκτήθηκε με τρομερούς αγώνες και όπως βλέπουμε πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε παρόλη την βία και το αίμα. Βεβαίως εμείς οι δυτικοί θεωρούμε ότι τα έχουμε όλα δεδομένα και επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την εξασφάλιση της αδιαφορίας και της άγνοιας σε βαρβαρότητες που συμβαίνουν πέραν της Ευρώπης, οι θαυμάσιες, δυναμικές και γενναίες αντιδράσεις που ακλούθησαν την επίθεση στο «Charlie Hebdo» με κάνουν να συμπεραίνω και να λέω ότι αυτά τα εκατομμύρια των ανθρώπων που διαδήλωναν υπέρ της ελευθερίας με τα πλακάτ στα χέρια που έγραφαν «je suis Charlie» δεν μπορούν να σιωπήσουν και να μείνουν ασυγκίνητα σε αυτήν την τρομερή απανθρωπιά.
Παρόλα αυτά το ερώτημα παραμένει: Μα γιατί τέλος πάντων να συγκινηθούμε αφού σε εκείνα τα μέρη « με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»;
Απλούστατα γιατί τώρα που το σκοτάδι εξ ανατολών προσπαθεί να κυριεύσει τον κόσμο σκορπώντας το τέρας της ζωώδους βαρβαρότητας. Τώρα αυτήν την στιγμή είναι που πρέπει να πούμε ότι το ιερό δικαίωμα στην ελευθερία του ανθρώπου ,από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο θα συνεχίζει να προασπίζεται και να υπάρχει όπου γης ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και κουλτούρας.
Για αυτόν τον λόγο μαζί με το «je suis Charlie» ας μην λησμονήσουμε να πούμε και «je suis Raif».
